H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Εναρκτηριο
Μου έλεγε ένας φίλος: «Καλά, θα φτιάξεις ιστολόγιο εσύ, που τα βάζεις διαρκώς με την παγκοσμιοποίηση;».
Εννοούσε φυσικά ότι τα νέα επικοινωνιακά μέσα θεωρούνται ταυτόσημα με τη ¨νέα εποχή¨ και ότι η νέα εποχή ταυτίζεται με την περίφημη παγκοσμιοποίηση. Αν λοιπόν χρησιμοποιείς τα νέα μέσα (εδώ υπάρχει ένα μικρό λογικό άλμα), δηλώνεις άμεσα ή έμμεσα πως αποδέχεσαι ότι η παγκοσμιοποίηση είναι τουλάχιστον μοιραία, αν όχι και θεμιτή.
Του εξήγησα (ξανά) ότι άλλο πράγμα η ¨παγκοσμιοποίηση¨, λέξη που έχει μέσα της το ¨ποιείν¨, άρα είναι μια πολιτική, μία από τις πολλές που θα μπορούσαν να υπερισχύσουν, μια πολιτική που σήμερα έχει περισσότερο την έννοια του φτιαξίματος (ποιείν) μιας αυτοκρατορίας (της γνωστής) και λιγότερο της δημιουργίας μιας πανανθρώπινης, πλανητικής συνείδησης
και άλλο πράγμα οι δυνατότητες που παρέχει η σημερινή επικοινωνιακή τεχνολογία για τη δημιουργία μιας νέας παγκοσμιότητας. Η νέα παγκοσμιότητα δεν είναι μόνο επιθυμητή, γιατί σπάει ως ένα σημείο τη μοναξιά των μαζικών κοινωνιών (και τη δική μου), αλλά και απαραίτητη, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να ελπίσει κανείς ότι θα λυθούν έγκαιρα τα ζωτικά προβλήματα που ο ακατάσχετος σημερινός ιδιωτισμός έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να δημιουργεί στον πλανήτη.
Τα νέα μέσα θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση στη δημιουργία νέων συλλογικοτήτων, ή τουλάχιστον να βοηθήσουν να στήσουμε ένα διάλογο, όπου το πρώτο μέλημα θα πρέπει ίσως να’ναι το να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με κάθε λέξη, με κάθε όρο, με κάθε σύμβολο, έτσι ώστε να ξεφύγουμε από το έλος της ασάφειας, της παραπληροφόρησης, της επικοινωνιακής καταιγίδας που μαίνεται γύρω μας. Να προσανατολιστούμε μέσα στο Χάος μιας υπερ-πληροφόρησης που, ενώ τείνει να ευνοεί τη συντήρηση και τη στασιμότητα, θέλει να παρουσιάζεται (και κοντεύει να πείσει) ως πρόοδος, αλλαγή, ελπίδα.
Φτιάχνω λοιπόν ένα ιστολόγιο για να μπω στη ροή του ηλεκτρονικού λόγου, να ιστ(ι)οπλευσω ανάμεσα στους ιστο-ύφαλους και τις ιστο-νήσους, να πάρω και να δώσω ό,τι μπορώ (απαραίτητος συντελεστής σε αυτές τις πρώτες φάσεις, ο Θάνος, γιος και συνεργάτης).
Σκέφτηκα προς στιγμήν να χρησιμοποιήσω ψευδώνυμο. Ίσως το ¨Ανώνυμος Ένας¨, με το οποίο είμαι εξοικειωμένος από την εποχή των παραλογοτεχνικών μου εγχειρημάτων.
Τελικά, αποφάσισα να βγω επώνυμα και να αφιερώσω στον ¨Ένα¨ μια δική του σελίδα όπου να λέει τα δικά του, τα παλιά ή και καινούργια, αν αισθανθεί την ανάγκη. Για την ώρα ξέρω ότι σκοπεύει να δημοσιεύσει ένα μυθιστόρημα κοινωνικής φαντασίας (το ΜΠΑ!!!) σε συνέχειες.
Σε μια άλλη σελίδα θα βρείτε παλιότερα σχόλια, γραμμένα για τον περιοδικό ή καθημερινό τύπο, που ίσως διατηρούν ακόμη μια κάποια επικαιρότητα και, τέλος,
σε μια τρίτη σελίδα θα υπάρχουν κάποια θεωρητικά κείμενα προς χρήση των φοιτητών μου αλλά και κάθε ενδιαφερόμενου.
Φίλοι Μπλογκίστες (ιστοαναγνώστες και ιστογραφιάδες), καλή σας μέρα.
(και στο επαναγράφειν)
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε