ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

 Διαδραματιζόμενη στον Άνω Κάτω Κόσμο των «Χα» Σάπιενς. 

Ο Φρίξος Μελανιάδης είναι μιας κά­ποιας ηλικίας.

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου έχουν μια κάπως υστερική διάταξη και πλαισιώνονται από μαλλιά χρώματος ψαρί (μπαγιάτικη γόπα με ολίγη από γύλο) κολλημένα στο μικρο­σκοπικό του κρανίο και διανεμημένα σε δύο άνισες και ανεξάρτητες περιοχές από μια ευθεία χωρίστρα. Είναι κοντός και, αν εξαιρέσεις την πεταχτή στρογγυλή του κοιλίτσα, μάλλον αδύνατος. Το φαρδύ σκούρο παντελόνι του καλύπτει ολό­κληρη την κοιλιακή προεξοχή και τρυ­πώνει κάτω από το παλιομοδίτικο γε­λέκο, που με τη σειρά του είναι καλυμ­μένο από ένα σακάκι που κάποτε θα πρέ­πει να ήταν της μόδας. Πολύ κάποτε!

 Οπωσδήποτε, ο Φρίξος Μελανιάδης δεν είναι ένας τύπος της μόδας. Τουλά­χιστον οπτικά.

Και όμως: η βασική του απασχόληση τον τελευταίο καιρό έχει να κάνει με το τι είναι κάθε φορά της Μόδας, τι του Συρμού, τι κόβει εισιτήρια, τι πουλάει, τι εξασφαλίζει ακροαματικότητα, και γενι­κότερα τι έχει απήχηση και τι αρέσει.

 Ο Φρίξος, βέβαια, δεν έχει κάποιο έμ­φυτο ταλέντο γι αυτά τα πράγματα.  

Το μόνο ταλέντο με το οποίο είναι εγ­γενώς προικισμένος αφορά μια ιδιαίτερα χρήσιμη (για τον ίδιο) ικανότητα: κατά κάποιο περίεργο τρόπο καταφέρνει να διαισθάνεται ποια πλευρά θα επικρατήσει σε κάθε σύγκρουση και φροντίζει να πε­ράσει εγκαίρως με το μέρος της. Ο Με­λανιάδης είναι υπερήφανος γιατί φρό­ντισε να αναπτύξει αυτήν του την ικανό­τητα  από μικρός -χάρη σε σκληρή και ενδοτική ετεροπειθαρχία- προκειμένου να αντλήσει εν καιρώ τα δέοντα οφέλη.

Κατά τα άλλα οι επιδόσεις του στο χώρο της Εμπορικής Επικοινωνιολογίας δεν οφείλονται στις νεανικές του ασκή­σεις, αλλά χρειάστηκαν και κάποια εξω­τερική βοήθεια. Μ’ άλλα λόγια τις χρω­στάει  στις διακριτικές παρεμβάσεις του Σος Μορς, ο οποίος όμως φροντίζει να αποσιωπά το θέμα. Η μεγάλη ιδέα που έχει ο Φρίξος για τον εαυτό του μπορεί να του είναι ακόμη χρήσιμη στο μέλλον.

Ο Φρίξος Μελανιάδης, υψηλό στέλε­χος της Πειθωργάνωσης, βετεράνος ανταποκριτής του Δικτύου στα ισχυρό­τερα κέντρα εξουσίας και τέως ειδικός εμπειρογνώμων του Σπίου Νετ, είναι τώρα επικεφαλής της ομάδας των συμ­βούλων που επιλέγουν τα ζωτικά καθε­στωτικά συνθήματα. Τα συνθήματα που, στη συνέχεια, η Πειθωργάνωση προωθεί στους διάφορους τομείς  της κοινωνικής και της οικονομικής ζωής.

 Ο Μορς Σος, αυτήν την περίοδο, είναι ο φύλακας διάβολος του Φρίξου. 

Όταν εκείνο το βράδυ ο Μορς Σος καβαλάει τον Φρίξο Μελανιάδη, αυτός έχει μόλις βγει από το επίσημο δείπνο που παρατθέτει κάθε χρόνο το Συμβού­λιο των Ενισχυμένων Μερίδων σε ορι­σμένα εξέχοντα μέλη της Πειθοργάνω­σης, με την ευκαιρία της επετείου της Πρώτης Απορύθμισης.

Στην κεφάτη αυτή συγκέντρωση που γίνεται, όπως συνήθως, σε παραλιακό κοσμικό κέντρο της ανατολικής πλευράς της Πόλης, μετέχουν πολλά εξέχοντα μέλη της οικονομικής, της πολιτιστικής και της νυκτερινής ζωής του Τόπου.

Ο Φρίξος βγαίνοντας από το κέντρο, βρίσκεται σε μια κατάσταση που μοιάζει από μακριά με ευθυμία, αν και τέτοιου είδους συναισθήματα δεν τον αφορούν πλέον. Αν εξαιρέσει κανείς μερικές πε­ριόδους (π.χ. όταν τον καβαλάει ο Μορς) κατά τις οποίες, ειλικρινά, χάνει κάπως τον έλεγχο και δεν έχει επίγνωση του τι ακριβώς κάνει, η συναισθηματική του κατάσταση κυμαίνεται ανάμεσα στη μνησίκακη εμπάθεια και την πικρόχολη μοχθηρία.

 Έτσι, αντί να μπει στη λιμουζίνα όπου ο σωματαράς οδηγός του τον περιμένει για να τον οδηγήσει στο μοναχικό του ρετιρέ στο κέντρο της πόλης, απομακρύ­νεται με πηδηχτά  και ανισόρροπα βημα­τάκια κατά μήκος του παραλιακού δρό­μου προς την κατεύθυνση του Κεκραμέ­νου Λόφου. 

Ο Φρίξος Μελανιάδης θυμίζει στον Σος Μορς τον Μισθοφόρ Κονδυλοφόρ, τον υπασπιστή του προϊσταμένου του. Έχουν το ίδιο παραξηγιάρικο ύφος και δείχνουν σαφώς ότι ανήκουν στην ίδια παλιά καλή σχολή των Βετεράνων Πρα­κτόρων του Πεζοδρομίου. Αυτό δη­μιουργεί στον Σος μια ανεξήγητη νο­σταλγία για τα Κεντρικά, εκεί όπου τα πράγματα είναι μονοσήμαντα κακά και όχι περιπεπλεγμένα και αμφίσημα όπως σ’ αυτόν αλλοπρόσαλλο κόσμο των «Χα!» Σάπιενς.

 Ωστόσο, ο Σος δεν επιτρέπει στις προσωπικές του νοσταλγίες να επηρεά­ζουν την αποστολή του. Ούτε αυτό το βράδυ, που  άλλα κατά βάθος επιθυμεί και άλλα του τυχαίνουν.

Αυτό που θα του πήγαινε του Σος, εί­ναι να διασκεδάσει παίζοντας με τα ίχνη από σεξουαλική διάθεση που έχουν απο­μείνει στον Φρίξο: θα ’θελε ολοψύχως, αφού πρώτα μεγεθύνει τα αμελητέα αυτά ίχνη σε δαιμονικό βαθμό, να τον προω­θήσει στα παρκάκια που πλαισιώνουν τον Κεκραμένο λόφο και να τον κάνει πάσα στους (παντός φύλου) εκπροσώ­πους των (παντός είδους) βίτσιων,  που συχνάζουν εκεί.

 Όμως η συνεπής εκτέλεση των δαιμο­νικών του καθηκόντων απαιτεί άλλα πράγματα: Μια είδηση που μόλις κυκλο­φόρησε στο δίκτυο, του έχει δημιουργή­σει βάσιμες υποψίες ότι υπάρχει ένα ση­μαντικό θέμα δαιμονικού ενδιαφέροντος που θα πρέπει να διερευνηθεί τάχιστα και άνευ καθυστερήσεων.

Αναπηδώντας λοιπόν με ενθουσιασμό πάνω στο σβέρκο του Μελανιάδη, πλη­σιάζει το κωνικό εξόγκωμα του λόφου και φτάνει ως τις περιφράξεις των έργων που εκτελεί η Εταιρεία Οικιστικής Επέ­κτασης. Μετά στρίβει το χοροπηδηχτό υποζύγιό του προς τη ρίζα του Λόφου και αφού ξεπεράσει με ένα λίγο πιο επι­δέξιο πήδημα το φράχτη, αρχίζει να γυ­ροφέρνει ανάμεσα στα αραγμένα μηχα­νήματα και τους σωρούς με τα οικοδο­μικά υλικά.

 Δεν  του παίρνει πολύ να ανακαλύψει ανάμεσα στα μαυριδερά υπόλοιπα μιας πρόσφατης έκρηξης μια ξεχαρβαλωμένη φαγάνα, καθώς και  μια ρωγμή στα πλευρά του υψώματος, από την οποία διαφαίνεται η ξεγυμνωμένη ασπριδερή άκρη από κάποια θαμμένη μαρμάρινη κατασκευή.Ο βαθμός ενδιαφέροντος του Μορς Σος ανεβαίνει κάθετα καθώς εγκαταλεί­πει το σβέρκο του Φρίξου, προσπερνά με δαιμονική άνεση τη σχισμή, μπαίνει στη σκοτεινή τρύπα  και, ανοιγοκλείνοντας τα ρουθούνια του, εισπνέει την αρχαία οσμή που αποπνέει το μέρος. Δεν αργεί να ανακαλύψει, σκαλισμένα στα μάρμαρα, μηνύματα κρυπτογραφη­μένα και δυσανάγνωστα. Δυσανάγνωστα για οποιονδήποτε άλλο εκτός απ’ αυτόν: τον αδιαμφισβήτητο μαιτρ της αποκωδι­κοποίησης.Καταλαβαίνει ότι έκανε διάνα.

Αποφασίζει λοιπόν να ειδοποιήσει αμέσως τον άμεσο προϊστάμενό του στα κεντρικά.

  Όμως με μια σύντομη ματιά στα πέριξ συνειδητοποιεί ότι εκεί γύρω δεν υπάρχει τίποτα που να του επιτρέπει να συναρμο­λογήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για μια πλήρη επαφή με την έκτη διάσταση (την πιο πωρωμένη).Η μόνη του ελπίδα για μια σύντομη σύνδεση θα μπορούσε να βρίσκεται έξω, στο χαμηλό βοηθητικό οίκημα που την ημέρα φιλοξενεί τους επιβλέποντες μη­χανικούς της εταιρείας. Βγαίνει λοιπόν από τον σπηλαιώδη χώρο και κατευθύνε­ται προς τα ’κει. Σε λίγο βρίσκεται μπρο­στά σε έναν ανυστερόβουλο υπολογιστή που οι μηχανικοί χρησιμοποιούν για τις επιμετρήσεις και τους επιτόπιους υπολο­γισμούς.  Το μήνυμα που τελικά καταφέρνει να συντάξει συνδυάζοντας ειδικά δαιμονικά σύμβολα με χαρακτήρες ASCII, λέει πάνω κάτω τα ακόλουθα:«Εντόπισα ναό εποχής Αρχαίων. Επι­γραφές επιτρέπουν υπόθεση ότι στο εσω­τερικό υπάρχουν αναφορές στις Αρχικές Συμβατικές Υποχρεώσεις, Αναμένω οδη­γίες για περαιτέρω ενέργειες.   Δουλικοτάτως Υμέτερος.

Σος Μορς».

  Η απάντηση δεν αργεί να φτάσει. Λέει:«Προχώρησε σε άμεση διερεύνηση του Κτίσματος και απόστειλε πλήρη αναφορά. Αμέσως.Ο επιβλέπων Άρχων Καναλάρχης.

Μουμουεδών».

  Ο Μορς Σος γυρίζει στον Φρίξο που τον περιμένει υπάκουα απέξω και του δίνει στο αυτί τις απαραίτητες οδηγίες: Θα πρέπει χωρίς την παραμικρή καθυ­στέρηση να φροντίσει να βρει τα ελάχι­στα απαραίτητα  υλικά που θα επιτρέ­ψουν μια παρατεταμένη σύνδεση με την έκτη διάσταση, δηλαδή την κατάλληλη άσπρη σκόνη, εξήντα έξη μαύρα κεριά, ένα παρθένο αρσενικό  κοτόπουλο και ένα μέντιουμ με βούλα. Ύστερα, και ενώ ο Μελανιάδης απο­μακρύνεται, πάντα με τα χοροπηδητά του βηματάκια, προς εκπλήρωση της αποστολής του, ο Σος εξαερώνεται και τρυπώνει και πάλι από το μικρό κενό της ρωγμής, στην κοιλιά του Λόφου. 

Όταν ο Μορς Σος ξαναβγαίνει από την ίδια σχισμή αρκετή ώρα αργότερα, είναι εντελώς φρικαρισμένος. Ευτυχώς (για εκείνον) ο Φρίξος Μελανιάδης τα έχει όλα έτοιμα για την σύνδεση: Ο κύ­κλος και η Πεντάλφα έχουν σχηματιστεί στο έδαφος με τη λεπτή λευκή σκόνη και στην περιφέρειά του τα εξήντα έξη μαύρα κεριά είναι ήδη αναμμένα. Στο κέντρο του κύκλου, το μέντιουμ κυρία Βούλα, με το κοκοράκι στην αγκαλιά και με υπομονετικό αν και απλανές βλέμμα, περιμένει εντολές.

 Όχι παραπάνω από έξι λεπτά αργό­τερα (αλλά και έξι απεγνωσμένα κακαρί­σματα, έξι αγωνιώδεις ραπ-επικλήσεις με Βούλα και έξι μαστουρωμένες γυρο­βολιές του Φρίξου γύρω από τον άξονά του και το κέντρο του κύκλου ταυτοχρό­νως), η πλήρης επαφή με την εξαποδώ σφαίρα έχει αποκατασταθεί και η εκτενής αναφορά του Σος Μορς μπορεί να ανα­χωρήσει προς τον παραλήπτη της 

 ************      

Συνεδριακό Απόκεντρο: Μεγάλη Αίθουσα των Κακών Συναπαντημάτων  

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΨΕΩΣ  ΙΙ 

Παραμάζωξη 

Ο Μουμουεδών  το παίζει ψύχραιμος, αλλά η προσπάθεια να καταπνίξει την αδημονία του για την αναμενόμενη ανα­φορά του Μορς Σος τον βραχυκυκλώνει.

Το τάχατες αδιάφορο βλέμμα του εγκαταλείπει τώρα το θεωρείο των Αρ­χαίων, και εστιάζεται κάπως αφηρημένα στην εξέδρα του προεδρείου και στον Μέγα Διάτανο Λιμοκτονώχ. Ο προε­δρεύων Αφέντης Διάτανος, με τη Σαυρο-ντουντούκα του σφιγμένη στη διαπασών, διακηρύττει τώρα ότι, αφού η φασαρία εμποδίζει την απρόσκοπτη συνέχιση των διαδικασιών,  θα πρέπει να γίνει ένα προσωρινό διάλυμα αμμωνίας έως ότου ηρεμήσουν τα στοιχειά και τα πνεύματα.

 Και επειδή σχεδόν κανένας δεν δείχνει να του αφιερώνει ιδιαίτερη προσοχή, κα­τεβαίνει από την εξέδρα και ακολουθού­μενος από τους υπόλοιπους υψηλόβαθ­μους δαίμονες του προεδρείου με τις ου­ρές τελετουργικά περασμένες πάνω απ’ το αριστερό τους μπράτσο, αποσύρονται πίσω από τις βυσσινιές κουρτίνες, με κα­τεύθυνση προς τα παρασκηνιακά δώματα της πολυδιά­στατης αίθουσας. ([1]) 

Η κήρυξη της έναρξης του διαλύματος αμμωνίας δεν επηρεάζει με τρόπο εμ­φανή και αντιληπτό το χαβαλέ που επι­κρατεί στην πλατεία όπου βρίσκεται το κυρίως σώμα του συνεδρίου, ούτε τη βα­βούρα που διαχέεται από την πλευρά  των θεωρείων με τα επίτιμα μέλη, ούτε βέβαια το χαμό που σαρώνει τις έξη γα­λαρίες τις πλημμυρισμένες με την διαβο­λική πλέμπα.

Μόνο λίγα χρονοκλάσματα αργότερα, το γενικό μπάχαλο δείχνει να διαφορο­ποιεί­ται κάπως, καθώς από τα περιφε­ρειακά στριγκλόφωνα ακούγονται οι σφυρίχτρες και τα ταμπούρλα που συνο­δεύουν τους ογκηθμούς της φημισμένης χορωδίας των Ανασκελά­δων.

Αμέσως μετά, στον κεντρικό διά­δρομο εμφανίζεται ο Μπαμπούλας κρα­τώντας με το ένα χέρι, ταυτοχρόνως, το Ρυθμό και τον Ίσο, ενώ με το άλλο πε­τάει στον αέρα και ξαναπιάνει με εξ-αι­ρετική δεξιοτεχνία το τελετουργικό Μπαστούνι των Μεγάλων Ευκαιριών. Αυτήν τη σαιζόν χρέη μπαστουνιού ασκεί με σοβαρό και ευσυνείδητο ύφος ο διαβολικός νάνος Βαβουτσικά­ριος.

Από πίσω, τους ακολουθεί μια ομάδα μαζορέτες, αποτελούμενη από λάμιες, γοργό­νες και μαρ-μάγκες.  Είναι όλες ντυμένες με στολές που επιτρέπουν άφθονη θέα στα προκλητικά πλοκάμια τους και προχωρούν με χορευτικό βήμα εκτελώντας περίπλοκους ακκισμούς και νάζια μειωμένης αντίληψης.

Οι πρόβολοι (αυτή η ιδιαιτέρως συ­μπαθής κατηγορία παγανιστικών πνευμά­των που ασχολείται αποκλειστικά με την προβολή και την προώθηση των διαβολι­κών προϊόντων) δεν χάνουν την ευκαιρία να μπουν στην ουρά του δημιουργικού σώου «Μπαμπούλας και Σία» και να δια­νείμουν στους συνέδρους διαφημιστικά φυλλάδια όπου περιγράφεται με έντονα φαιά χρώματα η απεριόριστη επιτυχία του συνεδρίου.

Παραλλήλως μοιράζουν κουπόνια που εξασφαλίζουν συμμετοχή στην Τελική Με­γάλη Κλήρωση με έπαθλο την ενσάρ­κωση και απεριόριστη κατοχή ενός ιδιαί­τερα δεκτικού και ανθεκτικού φορέα, τύπου «Χα!» Σάπιενς, υψηλής κοινωνικής θέσης, εγγυημένης πώρωσης και μηδενι­κών αναστολών.

 Τα Τελώνια του πέμπτου εξώστη δεί­χνουν ενθουσιασμένα καθώς ανταγωνί­ζονται με τους Τριβόλους του τέταρτου ποιος θα στείλει τις παχύτερες ιπτάμενες ροχάλες στην φουριόζα μουσική παράτα του κεντρικού διαδρόμου. 

Εν τούτοις το αυτοσχέδιο διαδρομικό υπερθέαμα δεν ασκεί σε όλους την ίδια έλξη.

Για παράδειγμα οι Αξιοκατάκριτοι ([2]) Διάβολοι του θεωρείου ΙΙΙ λατινικό, αγνοούν επιδεικτικά το ψυχαγωγικό χά­πενινγκ, καθώς σιγοκαταστρώνουν με­ταξύ τους το δολο­πλόκο σχέδιο με το οποίο θα διαβάλουν όποια από τις φρά­ξιες επικρατήσει τελικά στο συνέδριο.

Εξάλλου, λίγο παραπέρα οι Παράβο­λοι, δαιμόνιοι υπηρέτες των κακοηθώς διογκω­μένων οικονομικών μεγεθών, έχουνε βγάλει και περιφέρουν έναν δίσκο με τα τελευταία σουξέ, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν καταφέρνουν να εισπράξουν τον οβολό των Οβόλων, οι οποίοι είναι επιτραπέζια ζούδια τραπεζιτικού χαρα­κτήρα, προερχόμενα από τις μη απορρο­φημένες επιχορηγήσεις και ως εκ τούτου προκύπτουν σκληροί και μη διαλυόμενοι.

 Οι Όβολοι στέλνουν λοιπόν τους Πα­ράβολους στους γνωστούς και μη εξαιρε­τέους μπόντυ-μπίλντερς, Ανάβολους.

Αυτοί όμως, επιδεικνύουν το ρητό που κοσμεί το συνταγολόγιό τους.  Εδώ αναγρά­φεται ρητά και με κεφαλαίους ιε­ρογλυφικούς χαρακτήρες ότι τα ήθη και τα τοπικά  έθιμα, τους απαγορεύουν να κάνουν σήμερα οτιδήποτε θα μπορούσε ενδεχομένως να αναβληθεί για οποιαδή­ποτε φάση του εγγύς ή του απώτερου μέλλοντος.

 Έτσι οι Παράβολοι, αφού παρακάμ­ψουν τους πυρομανείς Πυρόβολους που εκείνη τη χρονοέκλαμψη είναι πολύ απα­σχολημένοι στο να καίνε τις κουρτίνες με τα φλογοβόλα τους, καταλήγουν στους παραδοσιακούς Πεντόβολους οι οποίοι -πονόψυχοι- καταθέτουν στον δίσκο δύο αμάδες, τρεις γκαζές, έναν μεγάλο σφαι­ρικό γαλατά, πέντε τεύχη του Ταρζάν -Γκαούρ και ένα αρνίσιο κότσι. 

Έπειτα συνεχίζουν το παιχνίδι τους με μια παρτίδα «κλέφτες κι αστυνόμους», με­ταλλασσόμενοι επί τόπου σε Πολυβό­λους. 

Τώρα, η παράτα με τον Μπαμπούλα, τον Βαβουτσικάριο και τις μαζορέτες έχει φτάσει στην κεντρική εξέδρα και πάνω στα τραπέζια του προεδρείου έχουν σκαρφαλώσει ορισμένα από τα πιο κε­φάτα πουρο-κορίτσια της διαβολοπα­ρέας: η Γελλού, η Αβιζού, η Μαρμπρού, η Απλετού και η Βυζού.

Οι αποσαθρωμένες μαζορέτες, αφού πετάξουν στον αέρα τα σουτιέν και τις μασέλες τους, μεταμορφώνονται σε ένα είδος σουπεργκόμενες πολλών οκτανίων και το ρίχνουν σ’ ένα οργιώδες άδερ-λάιφ-σώου.

Μερικοί περιθωριακοί Σατυροδιάβο­λοι της έκτης γαλαρίας, τις αντιλαμβάνο­νται, αφήνουν ξαφνικά στον άσσο κάτι σήριαλ – κίλερς τους οποίους έκλεβαν σε μια παρτίδα ρωσικής ρουλέτας και  με την βοήθεια της ουράς τους κατεβαίνουν πηδώντας από εξώστη σε εξώστη στην πλατεία, για να καταλήξουν ολοσούμπι­τοι στο αυτοσχέδιο πάλκο.

 Ένας απ’ αυτούς όμως, κατά την κα­τάβαση παραπατάει και σπάει το (κατσι­κίσιο) ποδάρι του, πράγμα που επιφέρει προσωρινή αναστάτωση της κατανομής των πιθανοτή­των και αυτόματη ενεργο­ποίηση του δαίμονα του Μάξγουελ. Ο εν λόγω δαίμονας, παρά το ότι δεν ανήκει στη Μεταφυσική αλλά στην Επι­στήμη, επιφέρει μια χωροχρονική αλλοί­ωση που γίνεται δεκτή με επευφημίες:

Πράγματι, για λίγες χρονικές εκλάμ­ψεις ανάμεσα στις δαιμόνισες  εμφανίζο­νται ορι­σμένοι ρασοφόροι των πιο ανα­γνωρισμένων θρησκειών, οι οποίοι παρά το ότι η έκφρασή τους δείχνει απο­στροφή και προσπάθεια να ξυπνήσουν αποφεύγοντας αυτόν τον όσιομαρτυρικό εφιάλτη, είναι υποχρεωμένοι να ακολου­θούν -ως αυτόματα- τα κορίτσια στις  έξαλλες φιγούρες τους.

Και επειδή η χρονοστρέβλωση δεν διαρκεί πολύ και οι ρασοφόροι ύστερα από λίγο εξαφανίζονται, το ενθουσια­σμένο κοινό, για να τους επαναφέρει, σπάει και το άλλο πόδι του διαολοσάτυ­ρου.

Οι επιπτώσεις όμως αυτή τη φορά εί­ναι αρκετά μπανάλ, μια που στο πάλκο δεν υλοποιούνται παρά ορισμένες διε­στραμμένες τηλεοπτικές παρουσιάστριες που, παρά τις επισταμένες προσπάθειές τους να φανούν διαβολικές και Κρουέλες, δεν προξε­νούν παρά τη γενική λύπηση.

 Για να ξεπεραστεί αυτή η προσωρινή φάση ύφεσης και να επιστρέψει το διαο­λεμένο κέφι, ο χοντρο-Μπαμπούλας βουτάει στον αέρα την ιπτάμενη σαύρα και ανακοινώνει στο εκλεκτό κοινό ότι το σώου δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα της μεγαλειώδους υπεραλλό­κοτης παρά­στασης που έχει ετοιμαστεί για τη Ολο­νυκτία της Λήξης του Συνεδρίου. 

Η υπόσχεση αυτή αφήνει αδιάφορο τον Μουμουεδώνα. Κι αυτός και  οι νεο­ντέμ που τον περιτριγυρίζουν βρίσκουν αυτά τα καμώματα τετριμμένα και ανα­χρονιστικά. Τόσο τετριμμένα που αν τα περνούσε στο δίκτυο και τα έστελνε στον αέρα, ζήτημα είναι αν θα πιάνανε τα λεφτά τους σε διαφημιστικές καταχωρήσεις. 

Και, σε κάθε περίπτωση, όχι καλύτερα από αυτά που γίνονται σε ορισμένα σκυλο-μπαράκια των κοινών θνητών.

 Ξαφνικά όμως, το μπλαζέ ύφος του επικοινωνιακού νεοδαίμονα αλλάζει κα­θώς η αριστερή κερατόμορφη κεραία του, που είναι μία ικανότατη τρανσ-δια­στατική κεραία λήψεως συνδεδεμένη με σκληρό μικροδίσκο μεγάλης χωρητικό­τητας, ανασηκώνεται και συντονίζεται αυτομάτως με ένα εισερχόμενο σήμα. Επιτέλους! Η διεξοδική αναφορά του επίγειου πράκτορα.

Ο ΜουΜουΕ γυρίζει τη πλάτη του στην πλατεία και συγκεντρώνεται. Όταν, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα ξαναστρέφεται προς συνδαίμο­νές του, ένα (απολύτως γνήσιο) σατανικό χαμόγελο έχει αρχίσει να διαγράφεται στο επίπεδο και τετραγωνισμένο του πρόσωπο. Αμέσως μετά κάνει νόημα στον Τρία Εξ και τους υπόλοιπους διαδρομιστές να τον ακολουθήσουν, πράγμα το οποίο και συμβαίνει άνευ καθυστερήσεων.Έτσι οι λουκάτοι νεοδαίμονες κατευ­θύνονται εν πομπή προς την έξοδο της πολυδιάστατης αίθουσας 

Κατά τη μετακίνηση και σύμφωνα πά­ντα με το Αποτρόπαιο Πρωτόκωλο, τη φροντίδα της ουράς του ΜουΜουέ έχει αναλάβει ο υποτακτικός υποδηματο-δαί­μονάς του, ο Σφογκ Ο’ Κολλάριος ο Τη­λεοπτικός, του δε Τρία Εξ ο αντίστοιχος υποδηματο-δαίμονας, ο Ρήτρας Κρυμμέ­νος.Μπροστά, αλλά όχι πολύ, από τον Καλωδιωμένο Καναλάρχη ([3]) αγκομαχεί να ανοί­ξει δρόμο ανάμεσα στον αναρχο­χαβαλέ ο υπασπιστής του, ο Μισθοφόρ Κονδυλοφόρ, (ένα γερόντιο διάσημο για τις οικονομικές του αναλύσεις που δι­καιώνουν μονίμως και αποκλειστικώς τους κονομημένους) εκφωνώντας συν­θήματα υπέρ  της ελεύθερης διακίνησης και κατανάλωσης των ελαφρών μηνυμά­των.

Λίγο πιο πίσω έρχονται οι υπόλοιποι της παρέας των νεοδαιμόνων συνοδευό­μενοι κι αυτοί από τις ορντινάντσες τους: ο Καταναλώχ με τον Άπατο Καρότσιο Φαταούλα,

ο Στρέσουμ Ουρμπάνους με τον Βά­λιουμ Κοιμίση,

ο Κοντρόλους Ελεκτρόνικους με τους δίδυμους νάνους Βραχυκυκλάκη   (Λάκη) Κα­μένο και Δισκετούλα (Τούλα) Κομπιουτόροβα,

η Διαφημισούλα Δημοσιοσχεσίστρα με τον Σποτάκη και την Σφινούλα,

ο Τσεκ Φιναντσιάριους με τον Ομό­λογο Μετόχη,

ο Πριβέας ¨Ίντιοτ¨ Ιδιωτικόπουλος με τη αεικίνητη Θιαφ-Τσερίτσα και το λι­κνιζόμενο Μπλε Ράκι,

ο Διαίτιος Ακορντεών με τον με την Ανορεξούλα και τον Πεινάλα,

ο Σνόμπιους ο Ακηδής ο επιλεγόμενος και Ζαν Μανφού με τον Κοσμά Κοσμικο­γραφίδα,

ο Πρέζουμ Εθισμώχ με τη  Λαχάνα Συριγκούλα,

οι αχώριστοι Υ/πάτος Λοιμώδης και Υ/πάτος Λυματώδης με τους ιούς τους,

η Οζέ Τρύπα, του Όζοντος και της Ευμάρειας το γένος Σπρέη, με τον Φρέ­ωνα Έρκο-Ντίσιον,

η Ακάθαρτη Θερμοκηπίδα με την Πα­ραγωγίτσα και τα Ακάθαρτα Κέρδη,

ο φωσφορίζων Ραδιενεργός Πυρήν με τον Μπόμπα, την Διαρροούλα, την Ολα­ρία Μπράιτ και τον εκπαι­δευόμενο Με­γάτονο Πυρηνικούλη,

ο δαίμων, τόσο του οικολογικού κατανα­λωτισμού όσο και της καταναλωτικής οικολο­γίας, Μπεν Ετών, με τον Παρεό του,

οι πολύδιμες Αλεργίτσες με τα Εξαν­θήματά τους,

ο δαίμων των γενετικών χειραγωγή­σεων και αποκλίσεων Τιρμπουσών με την Σπειρ(ιδ)ούλα του,

  ο νεαρόφιλος και νεάζων δαίμονας Μπιμπερών, με (υπό μάλης) τον Μιχα­λάκη Τζακσονίξ, μέσα στην πλαστική του ακούλα,                                                                                                                                  

καθώς και αρκετοί άλλοι που προς το παρόν δε διακρίνονται στο βάθος.

Ο Μουμουεδών και η παρέα του προ­σπερνούν τώρα το προχώλ της πολυδιά­στατης αίθουσας και κατευθύνονται προς τον Σκοτεινό Θάλαμο που τους έχει πα­ραχωρήσει ο Ιταμός Τελετάρχης (μια πα­λιά καραβάνα των διαβολικών παρασκη­νίων, που η οξυμένη του διαίσθηση γύρω από θέματα εξουσίας, του υπαγόρευσε να επιφυλάξει στους νεοδαί­μονες ιδιαίτερες προσοχές και περιποιήσεις).

 Παρ΄ όλα αυτά, οι νεοντέμ δεν μπο­ρούν παρά να σχολιάσουν περιπαικτικά μεταξύ τους, πώς ούτε μια Οργανωτική Γραμματεία της προκοπής δεν διαθέτει αυτή η μίζερη μάζωξη, παρά μόνο απαρ­χαιωμένους μακρύγλωσσους τελετάρχες στερούμενους ακόμη και ίχνους μεταμο­ντέρνου ή έστω μοντέρνου γκλάμουρ!Και μετά σου λέει πως θέλουν να θρι­αμβεύσει το Κακό στη Κτίση!!!

Διασχίζοντας το φουαγιέ, έχουν ακόμα ένα λόγο για ξινές γκριμάτσες, καθώς αντι­λαμβάνονται ότι το μπουφέ και γενικότερα την τροφοδοσία του συ­νεδρίου την έχει αναλάβει ο Περίδρομος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος γραφικός τύπος του παρελθόντος.Ο Περίδρομος ο οποίος φοράει: α) ένα λερωμένο μαγειρικό καπέλο, β) μια ποδιά όπου δεν διακρίνονται πλέον ούτε υφή ούτε χρώμα, και γ) την ουρά του ανάποδα, επιμελείται του στρωσίματος των τρα­πεζιών φωνάζοντας ταυτόχρονα με μπουκω­μένη φωνή:

«Τι θα γίνει βρε ΄΄Εριδα;» 

Ακόμα να φέ­ρεις τα μήλα που σου παράγγειλα; Κου­νήσου.  Τα φίδια δεν μπορούν να μεί­νουν πολλή ώρα ακόμα με το στόμα ανοιχτό».

Η όλη σκηνή προκαλεί τα σούσουρα και τα ειρωνικά χαμόγελα πολλών από τους περαστικούς νεοδαίμονες. Και προ­παντός του Κετερινγκέριου του Δεξιο­πάρτιου που συνηθίζει να φτύνει πρώτα στον κόρφο του και όχι κατ’ ευθείαν στα πιάτα όπως ο Περίδρομος.

  

Τελικά η διαβολοπαρέα φτάνει στον Σκοτεινό Θάλαμο.  Εκεί, σ’ ένα γωνιακό τρα­πέζι, και κρυμμένος πίσω από ένα πάκο χαρτιών γεμισμένων με σημειώσεις που εκβράζει κάθε τόσο ο φορητός του εκτυπωτής, βρίσκεται ήδη το διακεκρι­μένο μέλος των νεοντέμ, ο Μανατζέριος Γιαπ μαζί με τον Στελέχ Άκη του. 

Ο Μανατζέριος έχει αποσυρθεί στον (μέχρι τώρα) ήσυχο Σκοτεινό Θάλαμο, προκει­μένου να προετοιμάσει απερίσπα­στος την ομιλία που του έχει ανατεθεί στα πλαίσια των παράπλευρων εκδηλώ­σεων του Πανδαιμονίου.

Πρόκειται για μια διάλεξη με το εξό­χως ενδιαφέρον θέμα: «Επιμόρφωση, Ανακύ­κλωση και Επανάχρηση χρησιμο­ποιημένων στελεχών, προερχομένων από την πάλαι ποτέ ζώνη του Υπαρκτού Σο­σιαλισμού». 

 Το θέμα αυτό έχει προκαλέσει το γε­νικό ενδιαφέρον και αρκετοί από τους πιο σο­βαρούς συνέδρους έχουν ήδη δη­λώσει συμμετοχή.

Πράγματι, δαίμονες με αξιόλογη προ­ϋπηρεσία και άριστο φάκελο, γεμάτοι με περ­γαμηνές και κατακόκκινες διακρίσεις, δαίμονες που θα έπρεπε να έχουν ανακη­ρυχτεί Ήρωες της Μελανής Παλινόρθω­σης, όπως ο Γράφιος Μπουροκράτοβιτς, η Κοοπτάτσια Συγκεντρόνοβα, η Μούγκα Λογοκρισίτοβα, ο Γκούλας Σιβιρίδιος, ο Σταχάνωφ Κατάκοπος                                                                και άλλοι, βρίσκονται τώρα γραμμένοι στο ταμείο ανεργίας ή υποαπασχολού­νται σε ορισμένες υποανάπτυκτες περιο­χές.

Λίγοι μοναχά απ’ αυτούς (όπως λόγου χάρη ο δικτυωμένος Κάκε Μπέωφ) μπό­ρεσαν εγκαίρως και με σχετικά μικρή εξωτερική βοήθεια να μεταλλαχθούν σε Μαύρους Πρίγκιπες της Ελεύθερης Αγο­ράς  και να εισπράξουν τα προβλεπόμενα διεθνή βραβεία.

Σε ακόμη λιγότερους αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στην τιμητική σύνταξη, ενώ μόνο για καναδυό φτιάχτηκε ειδικό Ίδρυμα Αποκατάστασης και Υστεροφη­μίας. 

Γι αυτό, (έχει σκοπό να αποφανθεί στα συμπεράσματά του ο Μανατζέριος), πρέπει να διοργανωθούν ειδικά σεμινά­ρια αναμόρφωσης και επανάχρησης των στελεχών αυτών, μια που έχουν ακόμη πολλά να προσφέρουν και είναι κρίμα να πάνε χαμένα.  

     Εν τω μεταξύ οι νεοφερμένοι έχουν καθίσει γύρω από το κεντρικό Οβάλ Τραπέζι των Συνομωσιών που κα­ταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του Σκοτεινού Θαλάμου και ο Τρία Εξ απευ­θυνόμενος προς τον Μανατζέριο, του κάνει νόημα να τα μαζεύει και να πάρει κι αυτός θέση δίπλα τους. 

 Οι κολλητοί στέκονται όρθιοι πίσω από τα αφεντικά τους, με τα νυχτεριδίσια φτερά διπλωμένα στις πλάτες, αλλά έτοι­μοι για κάθε διαβολική εξυπηρέτηση.

Ο Μουμουεδών περιμένει να τακτο­ποιηθούν όλοι και μετά παίρνει το λόγο με τρόπο αποφασισμένο και ηγετικό, μπαίνοντας κατ’ ευθείαν στο θέμα χωρίς διαφημιστικές εισαγωγές και σφήνες.

Στο μυαλό του νεωτεριστή δαίμονα τα ερω­τήματα και οι προβληματισμοί έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν  κάποιες (διαβολι­κές) απαντήσεις, αλλά επειδή, όπως όλοι ξέρουν, μια καλή ερώτηση είναι σημα­ντικότερη από μια -όποια να ’ναι- απά­ντηση, αρχίζει με την κλασσικότερη των ερωτήσεων:    

 «Και τώρα, τι κάνουμε;»       

---

[1]([1]) Για να ανασύρετε τους Παλαιοδαίμονες και να τους πα­ρακολουθήσετε καθώς εκ­φράζουν την αγανάκτησή τους για το χά­σμα των γενεών και παίρνουν τα σχετικά μέτρα, αρκεί να κά­νετε, εσείς αυτοπροσώπως, ο ποντι­κός, ή ο γάτος σας, κλίκ (ή και κλόκ) στις επόμενες σε­λί­δες. ΔΕΝ είναι απαραίτητο να τις μαυρίσετε  προηγουμένως. ([2]) Ανώτατος εξαποδώ τίτλος

([3]) Δαιμονικός τίτλος δια­πλεκομένων συμφερόντων νέας εσοδείας