Πίσω στον Σκοτεινό Θάλαμο των Συνωμοσιών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ: [1]

Περί μεγάλης ανταρσίας και άλλων αναταραχών

Ο Μουμουεδών αυτή τη φορά περιμέ­νει λίγο. Θέλει να  απολαύσει τις απορη­μένες μούρες των συνδαιμόνων του.

Πράγματι, ο Σκοτεινός Θάλαμος έχει γίνει ακόμη σκοτεινότερος, καθώς αναθυμιά­σεις από απορημένα ερωτηματικά που βγαίνουν από μύτες, από αυτιά κι από άλλες δια­θέσιμες οπές διαφυγής, ανεβαίνουν τούφες-τούφες προς το ταβάνι.

Μετά προχώρεί στις απαραίτητες εξη­γήσεις που όλοι περιμένουν απ΄ αυτόν:

«Θα πρέπει να σας πω ότι το οριστικό και καθοριστικό συμπέρασμα του μικρο-πρε­πούς υπολογιστού που μόλις ακού­σατε, βασίζεται σε τεκμηριωμένα στοι­χεία και έγκυρες γραπτές μαρτυρίες.

Για ευνόητους λόγους και με τρόπους που δεν θ’  αργήσουμε ν’ ανακαλύψουμε, τα στοιχεία αυτά, οι Παλιοί, μας τα είχαν κρατήσει κρυφά μέχρι τώρα.  Βέβαια, ορισμένες νύξεις υπήρχαν σε γνωστά κείμενα, αλλά είχαμε θεωρήσει  -εσφαλ­μένα- ότι επρόκειτο για τις γνωστές πα­ραπειστικές φλυαρίες των Ξοφλημένων».

«Έλα στο ζουμί, δικέ μου», φωνάζει κάποιος δυσδιάκριτος μέσα στη θολούρα.

«Πρόσφατα στον τετραδιάστατο κό­σμο των θνητών ανακαλύφτηκε ένα κτίσμα κα­τασκευασμένο τον καιρό των Αρ­χαίων.

Εμείς, συνήθως δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε ευρήματα και ιστορίες που αφο­ρούν τις αναχρονιστικές εποχές στις οποίες δεν υπήρχαμε. Ωστόσο, όπως ξέ­ρετε, ο Κοντρόλους Ελεκτρόνικους έχει εγκαταστήσει στον κόσμο των θνητών ένα καλά οργανωμένο δίκτυο συλλογής πληροφοριών, το SpiouNet, το οποίο και μας ενημερώνει για οποιαδήποτε ενδια­φέρουσα εξέλιξη συμβαίνει εκεί. Και το δίκτυο το επιβλέπουν δαίμονες με πείρα και ικανότητα, όπως ο δικός μας ο Σος Μορς.

Έτσι λοιπόν πληροφορηθήκαμε ότι ανάμεσα στην παλιατζουρία που οι θνητοί συνηθίζουν να ανακαινίζουν και να συντηρούν, γιατί νομίζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσουν τη θνητότητά τους, βρέθηκε κάποιο κτίσμα της εποχής των Αρχαίων.

Υπογραμμίζω: των Αρχαίων, οι οποίοι υπάρχουν στην παρούσα ιστορία μόνο και μόνο γιατί θεωρούνται οι εγκυρότε­ροι γνώστες της Αρχικής Σύμβασης.

Έστειλά λοιπόν αμέσως τον Σος να εξερευνήσει αυτοπροσώπως το εύρημα και έτσι προέκυψαν οι μαρτυρίες που σας έλεγα».

Ο δυσδιάκριτος στο βάθος επιμένει να επιδεικνύει μια ακράτητη επιθυμία για σούπα:

«Άσε τις σάλτσες, διάβολε! Στο ζουμί!» ξαναφωνάζει, χρησιμοποιώντας χορωδιακό τίμπρο αυτή τη φορά.

«Βούλωστο Καταναλώχ. Δεν ακούμε όταν φωνάζεις», ακούγεται μια άλλη φωνή, με ηχώ, που προέρχεται από έναν νεαρό ασεβή τέκνο-δαίμονα με λοφίο και ακουστικά ο οποίος ανήκει στην παρέα του νεαρόφιλου Μπιμπερών.

«Δεν είναι ο κύριός μου που φωνά­ζει», διαμαρτύρεται ο Άπατους Καρότσιους Φαταούλας.  «Είναι ο Διέτιος Ακορντεόν και ο Πεινάλας που κάνουν φασαρία».

«Εσύ είσαι που δεν μας αφήνεις να ακούσουμε», του επιτίθεται η Λαχάνα Συριγ­γούλα. «Και όπως πας θα μου ξυ­πνήσεις τον Εθισμώχ και θα με βάλει πάλι να κάνω δου­λειές».

«Σκάστε όλοι γιατί θα σας βάλω πρό­στιμο», τσιρίζει ο Ομόλογος Μετόχης από το ύψος των ώμων του Τσεκ Φινα­ντσιάριους όπου είναι σκαρφαλωμένος.

Ο Μουμουεδών θέλει να τους ανακα­λέσει στην τάξη, αλλά τον προλα­βαίνει η αεικί­νητη Θιαφ-Τσερίτσα που εξαπολύο­ντας μια από τις χαρακτηριστι­κές σειρη­νοειδείς στρι­γκλιές της, τους κάνει όλους να μείνουν άλαλοι.

{Παύση}

«Αλλά ας έρθουμε», συνεχίζει ο Μου­μουέ, «στο ζουμί της ανακάλυψης».

«Εμένα διπλή μερίδα!» ξαναφωνάζει ο αδιόρθωτος Πεινάλας.

«Το ζουμί λοιπόν είναι, ότι σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στο ¨εύρημα¨, αυτό που αποκλήθηκε Μεγάλη Παλαιά Ανταρ­σία! (ΜΠΑ!) και που θεωρήθηκε ως Ιστορικώς Αναπόφευκτη Αλλαγή, ως Καταλυτική Στάση, ως Γενναιόφρων Επανάσταση, ως Ξεσηκωμός των Πα­λαιών-πριν-Παλιώσουν ενάντια στην Μονοκρατορία του Ενός, ως Υπερήφανο Ανασήκωμα της Κεφαλής κατά της Κα­τεστημένης Ιεραρχίας, ως Κίνημα για τη διεκδίκηση των Ατομικών Δικαιωμάτων των απανταχού Αερικών, ως Εδώ και μη Παρέκει, ως Ελευθερία ή Τάρταρα, ως Νυν-Υπερ-Πάντων-Αγών, ως Αλόζ Αν­φάν Ντε Λα Πατρίε, ως Φτωχοδιάβολοι Όλων των Διαστά­σεων Ενωθείτε…,

{διαβολική ανάσα που στην προκει­μένη περίπτωση θα μπορούσε και να χαρακτη­ριστεί ως μικρό (θειούχο) διά­λειμμα για εντριβές}

…αυτό, που μερικοί αναλυτές του Πούτ, οπαδοί της Συμπλεγματικής Σχο­λής φτά­σανε στο σημείο να το χαρακτη­ρίσουν ως Ανωμάλως Κομπλεξαρισμένη Συμπεριφορά, ερμηνευόμενη με βάση το χάσμα μεταξύ πασών των γενεών…,

{διαβολική παύση που στην προκει­μένη περίπτωση θα μπορούσε να χαρα­κτηριστεί και ως διάλυμα για ανυστε­ρόβουλες καταναλωτικές συμβουλές}

…αυτό που μας οδήγησε τελικά εδώ που φτάσαμε, να είμαστε δηλαδή κατα­δικα­σμένοι να ασχολούμαστε με τις μι­κροσυμπεριφορές και τις μικροκακίες των χαμένων όντων αυτής της ανισόρρο­πης γαλαζωπής σφαίρας που κατρακυ­λάει στο διάστημα δε­μένη γύρω από μια μπάλα φωτιά….

{βουβό μουσικό διάλυμα}

…δεν ήταν άλλο παρά η παγίδευση των Παλιών από τα φουστανοφόρα όντα της δεύτερης κατηγορίας των Χόμο «Χα!» Σάπιενς.

«Τι ήταν;» ρωτάει ο νεαρός τέκνο-δαίμονας με το λοφίο και τα ακουστικά, που βαριακούει.

«Γυναικοδουλειές!», απαντάει ανα­στενάζοντας ο Μουμουεδώνας.

        

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΠΑΡ΄ΕΛΚΟΜΕΝΟ[2],[3],[4]. 

Γυναικοδουλειές!

«Τι ήταν;» ρώτάει ο νεαρός τέκνο-δαίμονας με το λοφίο και τα ακουστικά, που βαριακούει.

«Γυναικοδουλειές!» απαντάει αναστε­νάζοντας ο Μουμουεδώνας.  [5]

Ένα μουρμουρητό αποτελούμενο τόσο από θαυμαστικά, όσο και από άλλα, απροσ­διόριστα, αισθήματα και προαι­σθήματα ξεσηκώνεται από την εκλεκτή ομήγυρη και αφού χρωματίζεται για λίγο από τους μαβιούς και βυσινιούς ιριδισμούς που διασχίζουν χιαστί τον Σκο­τεινό Θάλαμο, κατακάθεται κι αυτό στο ταβάνι.

Ο Μουμουέ κοιτάζει τους συνδαίμο­νές του, περίεργος για το πώς θα αντιδράσουν  στη νέα     εκδοχή των Πραγ­μάτων.

Είναι γνωστό, σκέφτεται, ότι αντίθετα με τους Παλιούς, οι νεοδαίμονες τα πη­γαίνουν αρκετά καλά με τις διάφορες ποικιλίες του δεύτερου φύλου, σε  σημείο μάλιστα μερικοί απ΄ αυ­τούς να δη­λώνουν λίγο πολύ φεμινιστές. Βέβαια έχουν μια δική τους (νεοδαιμονική) εκ­δοχή περί των βασικών προτερημάτων του κάθε φύλου.

Όπως οι παλιοί έδειχναν αδυναμία στους ζόρικους αρσενικούς και ιδιαίτερα στους αδιάκριτα επιθετικούς και στους ανεξέλεγκτα νταήδες, οι δικοί του, οι εκμοντερνισμένοι, υποστηρίζουν με ιδιαί­τερη μεροληψία ορισμένες από τις σύγχρονες θηλυκές συμπεριφορές.

Έτσι, για παράδειγμα, οι ακόλουθοι του Μουμουεδώνα εκτιμούν ιδιαίτερα την συνομοταξία των καταναλωτριών, οι οποίες είναι σε θέση να ξεπαστρέψουν διάφορα (καταναλωτικά) αγαθά με δαι­μονιώδη ταχύτητα. Τους αρέσουν επίσης οι καταναλώτριες τηλεοπτικών σειρών και διαφημιστικών μηνυμάτων.

Κυρίως όμως, και σε αντίθεση με τους παλαιούς που ως γνωστόν προτιμούσαν τις ελευθεριάζουσες, οι δικοί του λα­τρεύουν τις απελευθερωμένες (από τα  αλτρουιστικά συστατικά του φύλου τους) και παραγωγικές γιάπισες.

Από την άλλη πλευρά, όλοι ξέρουν ότι οι Παλιοί έχουν κάποιες ιδιότροπες και δυσερμήνευτες θέσεις σχετικά με τις γυ­ναίκες.  Σε κάθε περίπτωση όμως, ακρι­βώς επειδή τα γούστα τους θεωρούνται παραδοσιακά και πατροπαράδοτα, δύ­σκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι είναι δυνατό να την έχουν πατήσει παταγωδώς εξ αιτίας των φουστανοφό­ρων «Σάπιενς».

Έτσι, ο Μουμουέ το κατανοεί πλή­ρως,  προκύπτει ιδιαίτερα δύσκολο για τους Νεοντέμ να χωνέψουν ότι η αιτία που χάθηκε το αποφασιστικό Πρώτο Ημιχρόνιο (με αποτέλεσμα το Ανήσυχο Γένος να υποβαθμιστεί στη  σχεδόν ερα­σιτεχνική κατηγορία των ασχολούμενων βασανιστικά και μονομανώς με τους «άνευ ουράς»), δεν είναι  άλλη από τις προβληματικές σχέσεις των Παλαιών με τη καμπυλωτή ποικιλία των Χόμο «Χα!» Σάπιενς.

Πράγματι οι συνωμοτούντες δείχνουν να θεωρούν κάπως παράξενη, αν όχι αυ­θαίρετη, την άποψη που διατύ­πωσε ο Μουμουεδών, πράγμα που ζωγραφίζεται στις φάτσες τους με παχιές κίτρινες μου­τζούρες.

Και όμως, να που τώρα ο Μουμουέ με τη συνεπικουρία του Τρία Εξ και του Κο­ντρόλους Ελεκτρόνικους και επικα­λούμενος πότε το Ενωχικό Δίκαιο και πότε τα ευρή­ματα σε ένα Κτίσμα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε έναν ξεκοιλιασμένο λόφο μιας κά­ποιας θνητής Πό­λης, υποστηρίζει και επεξηγεί ακριβώς αυτό:

Η αιτία για την πρώτη μεγάλη  ήττα του δαιμονικού γένους είχε βυζιά.

Τους Παλιούς, αμέσως μετά την εμ­φάνιση των απρόβλεπτων θνητών κατασκευα­σμάτων, τους είχε καταγοητεύσει, εξάψει και παρασύρει αυτή η περίεργη υποκατηγορία, με αποτέλεσμα να μην μπορούνε να κρατηθούν και, εν τέλει, να φάνε τα μούτρα τους.

Διότι οι Κανονισμοί της Αρχικής Σύμβασης, όχι μόνον ΔΕΝ προβλέπανε διασταυ­ρώσεις και προσπεράσματα από τα δεξιά μεταξύ θνητών και δαιμόνων, αλλά και τα απα­γόρευαν ρητά και κατη­γορηματικά. Αυτοί, αντιθέτως και κατά παράβασιν, διεσταυρώθησαν, συνευρέ­θησαν και, ως εκ τούτου, ετιμωρήθησαν.

«Και η Μεγάλη Παλιά Ανταρσία!;» ρωτάει η Ακάθαρτη Θερμοκηπίδα που παρα­κολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή την εξέλιξη του θέματος.

«Τίποτα!  Είναι μόνο ένα ευφυές εύ­ρημα, για να μην πω μια δεισιδαιμονία, που εμφυτεύτηκε επί τούτου στα μυαλά των συνδαιμόνων, καθώς και στα βιβλία της Ιστο­ρίας», ξεκαθαρίζει ο Μουμουε­δών.  «Αντί να πουν ότι η ποινή του υποβιβασμού είχε ως αιτία την αποπλά­νηση των γυ­ναικών από τους παλαιοδαί­μονες ή το αντίστροφο (εξίσου απαγο­ρευμένο), το ’ριξαν στις δήθεν ανυπα­κοές κατά των Αποπάνω.

Εξάλλου, η εκδοχή για την αποτυχία της υποτιθέμενης Παλαιάς Ανταρσίας!  και για τη συνεπαγόμενη τιμωρία, όχι μόνο κουκούλωνε τις παλιές παραβάσεις, όχι μόνο έδινε κάποια αντιεξουσιαστική αίγλη στους Παλιούς, αλλά και βόλευε όλες τις ιεραρχίες αφού λειτουργούσε ως φόβητρο για όποιον θα του πέρναγε τυ­χόν απ’ το νου να αμφισβητήσει την κρατούσα τάξη των πραγμάτων: την Πάνω, τη Μέση ή την Κάτω.»

«Δηλαδή;» απορούν χορωδιακά και ταυτοχρόνως οι δύο Υ/πάτοι, οι οποίοι λόγω παλαιοδαιμονικής προέλευσης δια­τηρούν ακόμη τις μεγαλύτερες επιφυλά­ξεις και αμ­φιβολίες.

«Δηλαδή ΜΠΑ!  νιχτ!, νιετ!, νίσμπα!, όπως θα μου λέγανε και τα ανθρωπάκια του Μέσου Κόσμου που ασφαλίζω υπο­χρεωτικά, αν τους το επέτρεπα», κάγχασε ευδαίμων ο Τρία Εξ.»

«Μα… Τότε… σύμφωνα με την Αρ­χική Σύμβαση…», αρχίζει να συνδέει, όχι χωρίς εμφανή προσπάθεια, τους πέριξ ειρμούς και συνειρμούς ο Πριβέας Ιδιω­τικόπουλος.

«Σωστό, Ίντιοτ!», αναφωνεί ο Μου­μουέ.  «Σύμφωνα με την Αρχική Σύμβαση, άρθρο 6, παράγραφος 66, αφού η Πρώτη Στάση ήταν απλώς Στύση και δεν έλαβε ούτε χώρα, ούτε καν ψήφους  από την πρώτη κατανομή, υπάρχει ακόμα πε­ριθώριο για μια Με­γάλη Πραγματική Ανταρσία.

Όχι βέβαια κατά των Αποπάνω, των οποίων έτσι κι αλλιώς αγνοούμε τις βου­λές και τους εξοπλισμούς, αλλά μια Νέα Μεγάλη Ανταρσία κατά της ανίκανης και αναποτελε­σματικής εξουσίας των Πα­λαιών. Μια Νέα Ανταρσία, η οποία κά­ποτε αναπόφευκτα θα παλιώσει και θα γίνει η Μεγάλη Παλαιά Ανταρσία! (ΜΠΑ! )  των Γραφών.»

  

Ακόμη στον Σκοτεινό Θάλαμο των Συνωμοσιών

KEΦΑΛΑΙΟ ΟΞΕΙΜΕΝΟ, ΣΧΕΔΟΝ ΒΑΡΕΙΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΟ:

 Σιωπή! Μας ακούνε! 

Όπου οι Νεοντέμ, θέλοντας να είναι αποτελεσματικοί, επιχειρησιακοί, πα­ραγω­γικοί και (κυρίως) Αποπάνω (με­ταξύ των Αποκάτω), αποφασίζουν να εφαρμόσουν την Τελική Λύση και να προκαλέσουν την Οριστική Κατάληξη των Πάντων!

Μέσα στον Σκοτεινό Θάλαμο των Συ­νωμοσιών, και κάτω από τον στρεβλό φωτι­σμό του ολιγέλαιου που πυρακτώνει «νέον» και σκορπίζει δεξιά και αριστερά λοξές δέ­σμες μαβιών και βυσσινιών αντανακλάσεων, πνέει πλέον ένας ανυ­πόφορος και πολυ­μπόφορος άνεμος Ανταρσίας και Πραξικοπήματος.

Αλλά κι απέξω, στον Καταραμένο Κήπο με τις εφιαλτικές σκιές, η μαγνητόσφαιρα είναι ιδιαίτερα ανατριχιασμένη καθώς κατάμαυρα νέφη διοξυδίου και τριοξυδίου κατέβηκαν να ξυστούν στην τραχιά ράχη της Επιφάνειας.

Ταυτόχρονα, όλο και μεγαλύτερες κι­τρινοκόκκινες ηλεκτρομαγνητικές σπίθες σκάνε εδώ κι εκεί, εξαπολύοντας υπό­κωφα μπουμπουνητά και φασολιούχες οσμές.

Ο υπασπιστής του Μουμουέ, ο Μι­σθοφόρ Κονδυλοφόρ, που φυλάει τσίλιες έξω από την κεντρική είσοδο του Θαλά­μου, ακούει τα κλαδιά των δέντρων να τινάζονται και να κροταλίζουν και απο­φασίζει να κάνει ένα γύρο, γύρω από το Κτίριο, για να βεβαιωθεί πως δεν έχουν καταφτάσει απρόσκλητες τίποτα ανεπι­θύμητες φωτεινές δυνάμεις.

Είναι δεν είναι στα μισά της περιπο­λίας, όταν το λαγωνικό μέσα του κάνει «γαβ!»  Το πρωτοσέλιδο βλέμμα του εστιάζεται σ΄ ένα συγκεκριμένο σημείο, λίγο παρά κάτω, στ΄ αριστερά, εκεί όπου είναι αραγμένοι κάτι κλαίοντες αγκαθω­τοί θάμνοί, και… δεν βλέπει τίποτα.

Ανακουφισμένος αποφασίζει να επι­στρέψει μέσα, αλλά αντιλαμβάνεται ότι μια προστατευτική, πλην όμως αδυσώ­πητη ανάγκη έχει αρχίσει να καταπιέζει το γεροντικό του υπογάστριο. Έτσι, για να ολοκληρώσει την ανακούφιση, πλη­σιάζει το συγκεκριμένο αυτό σημείο που του φαίνεται αρκετά σκοτεινό και κατάλ­ληλο για κατάβρεγμα.

Δεν έχει φτάσει καλά καλά στη μέση της ανακουφιστικής διαδικασίας όταν αντιλαμβάνεται ότι ο αγκαθωτός θάμνος δεν είναι ακριβώς αγκαθωτός θάμνος αλλά ένας αφύσικος όγκος κολλημένος στον εξωτερικό τοίχο του Σκοτεινού Θα­λάμου, ο οποίος τώρα κουνιέται προσπαθώντας να αποφύγει το καυστικό μούσκεμα.

Και πριν προλάβει καν να συνειδητο­ποιήσει περί τίνος πρόκειται και πολύ περισσότερο προτού προλάβει να χρησι­μοποιήσει την δηλητηριώδη του πέννα, μια φωτεινή κάνη αναδείκνύεται από τον μαυριδερό όγκο και στρέφεται απειλη­τικά προς το μέρος του.

Αισθάνεται μια καταγιάστική ριπή να το περιλούει.

Μέσα στο απαίσιο βουητό, τις απόκο­σμες κλαγγές και τις παράξενες σκιές της φα­σματικής καταιγίδας, τόσο τα απεγνω­σμένα νεύματα, όσο και η απελπισμένη κραυγή που εξαπολύει ο Μισθοφόρ δεν γίνονται αντιληπτά από κανένα.

Στο εσωτερικό του Σκοτεινού Θαλά­μου, η Οβάλ Τράπεζα των Συνωμοσιών νοιώθει και πάλι υπερήφανη, καθώς ξα­ναζεί στιγμές που της θυμίζουν τα περα­σμένα μεγαλεία. 

Το εκ του μηδενός προερχόμενο ντράιβ έχει επανεμφανιστεί και, υπό την καθοδή­γηση της Κομπιουτόροβα και του αρουραίου Ψηφάρπαγα, απορροφάει με υπομονή τις απόψεις που εκφράζουν, ο ένας μετά τον άλλον, οι νεοδαίμονες.

Απόψεις που θα τροφοδοτήσουν, επι­τέλους, το επικείμενο Τελικό Σχέδιο.

«Να τους πιάσουμε στον Ύπνο», κραυγάζει ένας.

«Να τους γδάρουμε», υπερθεματίζει ένας άλλος.

«Να τους εξορκίσουμε με την αντα­νακλαστική κατοπτρική μέθοδο για να μη κινδυνέψουμε κι εμείς οι ίδιοι», επι­νοεί ένας τρίτος.

«Να τους τσουτσουν-αφαλο-κό­ψουμε», ξεσπάει μια δαιμόνισσα με δερ­μάτινο μπου­φάν, φαβορίτες και μουστάκι που στέκεται στην έξω αριστερή γωνία, καθώς μπαίνεις, του οβάλ τραπεζιού. «Ήρθε ο καιρός να πάρουν τα όνειρα εκ­δίκηση», συμπληρώνει απτόητη.

Μετά από κάθε ευφυή ιδέα οι κολλη­τοί, που  έχουν φτιάξει εξέδρα, ξεσπούν σε έξαλλες επευφημίες.

Ο Μουμουεδών ξεροκαταπίνει και ξαναπαίρνει το λόγο.  «Δεν πρέπει να τους υποτι­μάμε», λέει. «Μπορεί να έχουν ξεπέσει, αλλά εξακολουθούν να διαθέ­τουν αρκετές δια­συνδέσεις καθώς και προσβάσεις στη βάση. Η δύναμή τους είναι ακόμη υπολογίσιμη».

  «Συμφωνώ» λέει ο Μανατζέριους Γιάπ που είναι ο ειδικός περί τα οργανω­τικά. «Εκείνο που πρωταρχικά μας χρει­άζεται, είναι να αποδείξουμε στην δαιμο­νομάζα ότι οι πραγματικά Καταστροφικοί είμαστε εμείς».

«Είναι αλήθεια ότι η Διαφημισούλα, με τη δικαιολογία ότι θα μας φτιάξει το Ίματζ, όλο μας χαλάει το Κύρος», παρα­πονιέται ο Τσεκ Φιναντσιάριους. «Όπως το πάει στο τέλος θα το πιστέψουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι εκτελούμε θεάρεστο και κοινωφελές έργο.»

«Και βέβαια εκτελούμε!», πετάγεται πειραγμένη η Διαφημισούλα η Δημοσιο­σχε­σίστρα. «Όλα είναι στο Πρόγραμμα.»

«Έχεις δίκιο Μάνατζέριε» παραδέχε­ται ο Μουμουέ. «Θα πρέπει πρώτα να προετοιμάσουμε τη βάση και μετά να καταστρώσουμε, όχι απλά μια ακόμη κα­ταστροφή όπως κάνουν εκείνοι, αλλά ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΕΠΙ­ΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟ­ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ!

Την τελική και ανέγκλητη ΛΥΣΗ.»

Σκύβει και τους κοιτάζει με προσοχή έναν έναν.

Μερικοί ξεφωνίζουν θριαμβευτικά.

Οι περισσότεροι κουνάνε επιδοκιμα­στικά το κεφάλι.

Αν κανείς το κούνησε απλώς δοκιμα­στικά, αυτό δεν φάνηκε.

Ο Μουμουεδών συνεχίζει:

«Ακούστε με λοιπόν:»

Η Άνω-κάτω τελεία που θα εισήγαγε στις λεπτομερέστερες απόψεις του μαζι­κού επικοινωνιο-δαίμονα, μένει ξεκάρ­φωτη στον αέρα και, για να μη πέσει στο πάτωμα, αναγκάζεται να πιαστεί από ένα ξεχασμένο ερωτηματικό που ταξίδευε καθυστερημένο για το ταβάνι.

Και αυτό γιατί ο Μουμουέ δε συνεχί­ζει το λόγο του, παρά δαγκώνεται και στρέφεται προς την είσοδο.

Την προσοχή του, καθώς και την προσοχή όλων των άλλων έχει αποσπά­σει ο Μισ­θοφόρ Κονδυλοφόρ που μπαί­νει ακριβώς εκείνη την χρονοέκλαμψη στην αίθουσα, σπρώχνοντας με την πλάτη την κεντρική πόρτα και, αφού κά­νει με τα γόνατα λυγισμένα μερικά ανά­ποδα βήματα, πέφτει ανάσκελα χάμω. 

Η γεροντική του καμπούρα είναι κα­ταζουλιγμένη, τα ασπριδερά του μαλλιά είναι ανακατωμένα, τα μετάλλια που του έχουν αποδοθεί για τις επιτυχημένα του άρθρα τόσο επί οικονομικών θεμάτων, όσο και για πάσης φύσεως μαϊντανολο­γίες, έχουν μισοξηλωθεί και κρέμονται ετοιμόρροπα πάνω στην προεξοχή της κοιλιάς του. Από το μαυριδερό κου­στούμι του λείπουν μεγάλα κομμάτια, ενώ σε άλλα σημεία το παλιομοδίτικο ύφασμα καίγεται ακόμα, σαν από βιτρι­όλι.

«Ένας κατάσκοπος», ψελλίζει ο νεο­φερμένος και δείχνει προς τα έξω.  «Μου ξέ­φυγε! Ήταν εξοπλισμένος με ένα ανα­χρονιστικό υπεραυτί και οπλισμένος με αγιασμοπί­στολο και λιβανοβομβίδες…»

Προφέρει αυτά τα λόγια με μια ύστατη προσπάθεια και αμέσως μετά κα­ταλήπτεται ή, εν πάση περιπτώσει, περι­πίπτει στο δαιμονικό αντίστοιχο μιας κα­τάστασης καταλη­ψίας.

«Ωχ! Οι Αποπάνω!» λέει καταθορυ­βημένος ο Τρία Εξ.

«Όχι. Δεν γίνεται. Οι Αποπάνω δεν κατεβαίνουν ποτέ σ΄ αυτήν τη διάσταση.  Φοβούνται τις μολύνσεις και τους πειρα­σμούς», διαφωνεί ο Μανατζέριος Γιαπ.  «Φοβάμαι πως είναι οι Παλιοί.»

«Καλά, και το αγίασμα που το βρή­καν;»

Ο Μουμουεδών μένει για λίγο σκε­φτικός. «Τον τελευταίο καιρό γίνονται περίερ­γες συμμαχίες, αναδιατάξεις  και ανατροπές», λέει.  «Όπως και να ΄χεί το πράγμα, ό,τι είναι να κάνουμε πρέπει να το κάνουμε γρήγορα. Οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να δρά­σουμε πριν μας πάρουν φαλάγγι τίποτα νέα ασύμφορα γεγονότα ή τίποτα καινούργιες Νέες Τά­ξεις Πραγμάτων.»

Ο Μουμουεδών σηκώνεται τώρα όρ­θιος, σβήνει με μια αποφασιστική κίνηση τον μι­κρο(πρεπή) υπολογιστή και σηκώ­νει τα χέρια ψηλά ευθυγραμμίζοντας και την ουρά προς τα ’πάνω, σε μια μεγαλό­πρεπη πόζα.

Τις κινήσεις αυτές τις έχει αντιγράψει από μια πολύ αποτελεσματική και διεισ­δυτική τηλεοπτική διαφήμιση, όπου ένα καλοντυμένο σπιράλ προφυλα­κτικό, χάρη στο επιβλητικό του παρουσιαστικό και μόνον, τρέπει σε άτακτη υποχώρηση μια  ορδή μολυ­σμένων σπερματοζωα­ρίων.

«Εμπρός πιστοί μου ακόλου­θοι.  Όλα δείχνουν ότι πρέπει να δρά­σουμε αμέσως. Ας στοιχιθούμε  λοιπόν και ας δείξουμε στους Πα­λαιούς ποιοι είναι οι πραγματικοί δαίμονες της Συμφοράς!»

  (συνεχίζεται…)     

---

[1] Αφιερωμένο στους συντάκτες απόκρυφων κειμένων, όπως προφήτες, δικη­γόρους, φοροτε­χνικούς, ασφαλι­στές, κ.α.

[2] Αφιερωμένο στα απαντα­χού ρυ­μουλκά, παλαμάρια και  γκό­μενες.

[3] «Γκόμενες» στην ετυμολο­γική τους κυριολεξία, που πάει να πει χοντρά παλα­μάρια από κάν­ναβη

[4] Ο Ανώνυμος Ένας θα μεί­νει στην Ιστορία της Τέχνης ως ο βασικός εκπρόσω­πος της ¨Σχολής της Μασημένης Τροφής¨, της ενίοτε αποκαλουμένης και «Σχολή των Μηρυκαστικών». Η εν λόγω Σχολή, η οποία ήκμασε κατά τους δυσκόλους χρόνους της γλωσσικής ανεπαρκείας  και της λεκτικής ενδείας, φρόντιζε ώστε και οι πλέον στερημέ­νοι αναγνώσται να κατανοούν, κατά το δυνατόν, περί τίνος πρόκει­ται.

. Μαρόν Ιτίς Γκλασέ (Προ-Φέσωρ).

[5] Ανθυποσημείωση απευθυνό­μενη μόνον σε (άνερ­γους) ερασιτέ­χνες επικοινω­νιο­λόγους:

Η παραπάνω επανάληψη του ύστατου τμήματος του προηγού­μενου κεφαλαίου, έχει ως σκοπό αφενός να χρησιμεύσει ως σύν­δεσμος με τα προηγούμενα και αφετέρου να αυξήσει τα μπιτ της μεταδιδόμενης πληροφορίας, περιορίζοντας την αναπόφευκτη εντρο­πία και συστολή.