H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ο ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΕΡΜΟΠΟΙΗΣΗΣ (αρχίζει κάπως έτσι…)
Posted by vnottas στο 6 Φεβρουαρίου, 2012
Συνοδευτική μουσικούλα: SCOTT JOPLIN The Ragtime Dance ( γράφτηκε το 1906)
Προοίμιο
[Η σκηνή αναπαριστά το κεντρικό σημείο της αίθουσας συγκεντρώσεων μιας μεγάλης εταιρείας, όπου έχουν τοποθετηθεί, παράξενα μηχανήματα με πολύχρωμους δείκτες και φωτάκια.
Υπάρχει συνεργείο τηλεόρασης που ετοιμάζεται να ¨τραβήξει¨ στιγμιότυπα.
Με το άνοιγμα της αυλαίας μπαίνουν τα στελέχη Α (άνδρας) και Γ (γυναίκα).
Στέλεχος Α
Είναι όλα εδώ εντάξει; Γιατί όπου να ’ναι φτάνουν…
Στέλεχος Γ
Ναι. Νομίζω ότι μπορούμε και να τους υποδεχτούμε…
Στέλεχος Α
Καλωδιώσεις; Διασυνδέσεις;
Στέλεχος Γ
Όλα εντάξει!
Όλα μπήκανε απ’ τους ίδιους, τους στενούς τους συνεργάτες
του διασήμου ερευνητή Μιχαλάκη Κελκλιμένου,
της ψυχής αναλυτή, διανοητή και εφευρέτη,
και της Νέας Εποχής, ήρωα διακεκριμένου.
[δείχνει τις παράξενες μηχανές τριγύρω]
Φέρανε υπολογιστές, μηχανήματα μυστήρια,
και οθόνες και κονσόλες,
πρίζες, βύσματα, καλώδια
και τις διασυνδέσεις όλες,
τις εκάναν μοναχοί τους.
Στέλεχος Α
Α, εντάξει! [εμπιστευτικά]
Κοίτα, είναι σοβαρό! Και πολλές είναι οι καριέρες
που απολύτως εξαρτώνται, απ’ το πείραμα αυτό.
Στέλεχος Γ
Το καταλαβαίνω πλήρως. Είναι κατανοητό
πως μετά τη νέα κρίση και τ’ αδιέξοδα τα νέα,
είναι η τελευταία ελπίδα.
Κι αν το πείραμα αποτύχει…
Στέλεχος Α
Όχι, μη το λες. Δεν θέλω
να ακούω εικασίες,
πρόωρους πεσιμισμούς και απαισιοδοξίες,
Παρά λέγε:
Βγήκε ανακοίνωση σ’ όλους τους εργαζόμενους;
Και κυρίως προς εκείνους, που συμπτώματα εμφανίσαν
πως την ίωση την νέα, ενδεχόμενα κολλήσαν;
Στέλεχος Γ
Ναι, αρχίζουμε απ’ αυτούς.
Έχουν όλοι προσκληθεί, κι έχει υπογραμμιστεί,
και με bold και δια ροπάλου:
Ολονών η παρουσία, είναι υποχρεωτική!
Στέλεχος Α
Έτσι πρέπει. [ψάχνει τις τσέπες του]
Για να δω.
Δεν τις ξέχασα, είναι εδώ…
Λέω για τις σημειώσεις, γιατί πρέπει να εκφωνήσω
επίσημο χαιρετισμό.
Στέλεχος Γ
Ετοιμάσου,
γιατί ήρθαν οι δικοί μας. Έφτασε η πρώτη ομάδα…
[Εύθυμη αλλά εμφαντική μουσική: Μπαίνει η ομάδα των εργαζόμενων -άνδρες και γυναίκες- παραπατώντας κωμικά και σκουντουφλώντας ο ένας στον άλλον]
Η ασφάλεια τους φέρνει
σηκωτούς,
δες, κινούνται σαν χαμένοι, όλοι καταπλακωμένοι,
έρμαια της νέας αρρώστιας…
Αλλά κοίτα κι απ’ την άλλη, έφτασε κι ο Κεκλιμένος…
[Μπαίνει ο καθηγητής, κάπως σαν του Κάλκουλους (Τουρνεζόλ) του κόμικ Τεν Τέν: Μακριά επιστημονική ρόμπα, στρογγυλά γυαλιά, παπιγιόν, φαλάκρα με πέριξ αχτένιστη φουντωτή κώμη, μουστακάκι και μούσι].
Στέλεχος Α [σπεύδει προς τον καθηγητή και του δίνει το χέρι]
Χαίρετε καθηγητά!
Είναι ομολογουμένως
ευχαρίστηση μεγάλη, η παρουσία σας εδώ.
Και προσωπικά δική μου, αλλά και της εταιρείας…
Κεκλιμένος [δίνει το χέρι του στα δύο στελέχη]
Είμαι ο δόκτωρ Κεκλιμένος,
της ψυχο-τεχνολογίας, άσος αναγνωρισμένος,
[προς το στέλεχος Γ]
κι από την υποδοχή σας ασφαλώς γοητευμένος,
έτοιμος να απαντήσω, σ’ ερωτήσεις και απορίας
ευχαρίστως και ασμένως!
Στέλεχος Γ [χαιρετάει κι αυτή τον καθηγητή]
Η συνεργασία μαζί σας και την άξια ομάδα
διαπρεπών επιστημόνων, που επάξια οδηγείτε
είναι πλέον μόνη ελπίδα…
Στέλεχος Α (την διακόπτει και βγάζει τις σημειώσεις του)
Επιτρέψατέ μου δόκτωρ, να αναφέρω εν συντομία
τα κυριότερα σημεία, που τη νέα επιδημία
αφορούν και περιγράφουν
-Μια που ήρθε κι η Τι Βι-
του πειράματος αυτού, για να γίνει αντιληπτή,
από κάθε θεατή, η μεγάλη σημασία.
Κεκλιμένος
Παρακαλώ.
Στέλεχος Α
Που λέτε,
απ’ εκεί που ήμασταν όλοι,
(εργοδότες, εταιρείες), κατά-ενθουσιασμένοι
που κοπήκαν οι παλιές κι αντιπαραγωγικές,
σκορποχέρες παροχές,
και που φτιάξαμε μια νέα γενεά εργαζομένων,
ημι-απασχολουμένων,
με ωράριο ελαστικό, αμοιβές συντετμημένες,
-και με τα συμφέροντά μας, και τη Νέα Εποχή,
τέλεια συγχρονισμένες-
Να σου που απρόσμενα…
εμφανίστηκε ιός!
Φοβερός και τρομερός!
Πλήττει τους εργαζομένους!
Και η παραγωγικότης πέφτει, πιο πολύ κι από παλιά.
Και η ύφεση αρχίζει, σαν θηρίο που ξυπνά,
όλα να τα απειλεί.
Και… χωρίς σήμα να δώσει και να προειδοποιήσει
ξαφνικά, η επιδημία,
γίνεται απειλητική!
Κι οι εργαζόμενοι τα χάνουν…
Πιο πολύ οι ελαστικοί, κι οι μισό-ασφαλισμένοι.
Σκουντουφλούν, παραπατάνε, σ’ έναν λόξυγκα κολλάνε
κάθε τόσο.
Κάθε αίσθηση δικαίου, κι αν την είχανε την χάνουν.
Κι αν η κρίση ωριμάσει;
Ή φουσκώνουνε και σκάνε, σαν ελαστικοί που είναι,
μ’ ένα παταγώδες ¨Μπαμ¨!
Ή εάν την προσπεράσουν, γίνονται σκληρόπετσοι
μ’ ελαστική συνείδηση, και πολύ επικίνδυνοι.
Στέλεχος Γ
Και δεν ξέρεις τι να κάνεις, μήτε και υπάρχουν λύσεις.
Δεν τους προσέλαβες ποτέ, κι έτσι τώρα δεν μπορείς,
ούτε να τους απολύσεις…!
Στέλεχος Α
Αγαπητέ καθηγητά.
ξέρετε κι εσείς καλά, ότι κάτι δε πηγαίνει
κι ότι η πραγματικότης, τις προβλέψεις αντιβαίνει…
Κεκλιμένος
Ακούσατέ με αγαπητοί.
Ενεδίφησα αρκούντως, εμβριθώς, σχολαστικώς,
εις το πρόβλημα το νέον –τον ατίθασον ιόν-
που ανεφάνη απροβλέπτως, αλλά και ακαριαίως
Όμως,
Εγώ και η ομάδα μου, η επι-στημο-νική
πάντα σε συνεργασία, αμοιβαίως ωφελή,
με την Μέγιστη Εταιρεία,
πρόγραμμα εκπονήσαμε και επινοήσαμε
μία νέα θεραπεία.
Στέλεχος Α και Γ
Μπράβο, προφεσόρε, μπράβο [χειροκροτούν]
Κεκλιμένος
Και ελπίζω ότι τώρα, θα μπορέσω ν’ αποδείξω
Ότι εάν αναμείξω, νέα μηχανολογία,
με αρχαίες πρακτικές, θεατρο-μιμητικές,
το παιχνίδι θα κερδίσω και θα αποκαταστήσω,
την εργασιακή ηρεμία!
Δείτε τώρα τι θα γίνει:
Ένας, ένας, οι ασθενείς, το κεφάλι τους θα βάλουν
μεσ’ την κάσκα εκεί πέρα, που αχνο-φεγγοβολάει.
Έτσι, θα υποβληθούνε σε λογο-ακτινοβολία
και θα τους λυθεί η γλώσσα
–σίγουρα θα πουν καμπόσα!
Παραλλήλως, θα εισπνεύσουν, εκεί δα στον ψεκαστήρα
μια ουσία καινοτόμο,
αμιγώς χειροφτιαγμένη εις τα εργαστήριά μου
κι ένα φάρμακο θα πιούνε, που θε να τους απαλλάξει
από τις ψευδο-αναστολές.
Τότε,
μία τεχνική παλιά, κι απελεύθ-ερωτική,
σίγουρη, δοκιμασμένη σε παλιές τελετουργίες,
παραστάσεις, τελετές
-την θεατροθεραπεία-
θα τους κάνω, να μιλήσουν.
Όχι ασυνάρτητα, αλλά μέσα σ’ ένα κύκλο
νοημάτων και πλοκής.
(Και το μόνο που δεν ξέρω, αλλά σύντομα θα δείξει,
είναι τι θέμα θα διαλέξουν, αυθορμήτως, αυτομάτως,
-κι ασφαλώς ασυνειδήτως-
καί αυτό-σχεδιασμούς, γύρω του θα επιχειρήσουν).
Κι όταν φτάσουν στον πυρήνα, και να πάρουνε θελήσουν
αποφάσεις για το μέλλον,
τότε παρεμβαίνω εγώ, κι όλα τα καθοδηγώ
για της νέας κοινωνίας το πραγματικό συμφέρον
(αλλά και της Εταιρείας).
Είμαστε έτοιμοι;
Στέλεχος Α+Γ
Βεβαίως!
[οι υπόλοιποι, τηλε -συνεργείο, νεύουν καταφατικά]
Κεκλιμένος
Ας αρχίσουμε λοιπόν!
[Μουσική: αρχίζει ο χορός της κάσκας, κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι μπαίνουν εναλλάξ κάτω από την κάσκα (κάτι αν ανάμεσα σε κάσκα εξερευνητή και σε κάσκα κομμωτηρίου), εισπνέουν από τον ψεκαστήρα, και παίρνουν, σε πλαστικό ποτηράκι, το μαντζούνι, από έναν αυτόματο διανομέα υγρών , ψιθυρίζοντας ρυθμικά και όλο πιο δυνατά: «κάσκα, ψεκασμός, μαντζούνι –κάσκα, ψεκασμός, μαντζούνι».
Σε κάποιο σημείο, ο Κεκλιμένος τραβάει ένα μοχλό και στην οθόνη εμφανίζεται ένας μονόχειρας ληστής του οποίου περιστρέφονται οι ροδέλες: η περιστροφή σταματά σε τριπλή ζωγραφιά αρχαίας γυναίκας, ή στην επιγραφή ¨Λυσίστρατος¨ οπότε οι εργαζόμενοι αποκτούν και περιφέρουν ένα μικρό πλακάτ, όπου αναγράφεται ο ρόλος ή οι ρόλοι που θα παίξουν στο παιχνίδι. Οι υπόλοιποι κινούνται επίσης ρυθμικά.
Μετά η σκηνή σκοτεινιάζει αργά, η μουσική χαμηλώνει, και εμφανίζεται στην οθόνη η εναρκτήρια επιγραφή (–ίσως και σχετικό σκίτσο) που προβάλλεται όσο διαρκεί η μουσική, περίπου τη διάρκεια ενός μικρού διαλείμματος, όσο χρειάζεται για να διαβαστεί το κείμενο και οι υποσημειώσεις.]
Επιγραφή:
Ο Θίασος «ό, τι ήθελε προκύψει» και ο συγγραφέας
(άλλοι συντελεστές)
Παρουσιάζουν
την μονόπρακτη παροδία (*)
Ο Λυσίστρατος
τον καιρό της Ερ’μοποίησης(**)
Σκηνικό παιχνίδι
πολιτικώς καθήμενο και επαναπαυμένο
(στις δάφνες του)
Τόπος: Ελλάδα-Ευρώπη
Χρόνος : στο παρακάτι
……………………….
(*) Προς ορθογραφικώς ορθίους:
Παροδία: αφήγηση των δρώμενων στις παρόδους και τις παραπαρόδους της Ιστορίας
(**) Κατόπιν εμβριθών μελετών:
Ερ’μοποίηση: χειροποίητος νεολογισμός, που μπορεί εδώ να νοηθεί ως προερχόμενος:
1. Όσο αφορά στο πρώτο σκέλος από:
α) το όνομα του αρχαίου θεού Ερμή
β) το επίθετο έρμος(-η) = μονάχος, κακομοίρης, φουκαράς
γ) το ουσιαστικό (η) έρημος (στην συγκεκομμένη εκδοχή ¨ερ’μος¨) = μεγάλη άγονη έκταση,
και, (με λίγο ζόρι),
δ) το επίθετο έρμαιος (α) =παρασυρμένος, χωρίς δική του βούληση, ετεροκινούμενος
2. Όσο αφορά το δεύτερο σκέλος,
από τη λέξη ¨ποίηση¨, νοούμενη ως ¨φτιάξιμο¨
(πρβλ τη γνωστή φράση: ¨με την ποίηση φτιάχνομαι¨ )
(τέλος προοιμίου- συνεχίζεται…)
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε