H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ο Παπαράσιος λέει κι άλλα… (Λυσίστρατος, σκηνή τρίτη, β’)
Posted by vnottas στο 26 Φεβρουαρίου, 2012
[Είμαστε εδώ: Λέει ο Τειρεσίας ο Νεώτερος στον Παπαράσιο, να βιαστεί να πει ό, τι έχει να πει, γιατί εγκυμονούνται εξελίξεις και αλλαγές (φύλου). Ο Λυσίστρατος και ο Κλεόβουλος συμφωνούν. Έτσι ο φλύαρος Παπαράσιος, αφού τους τυραννίσει ακόμη λίγο, θα τους πει τι τρέχει με τους άντρες και τις γυναίκες την εποχή της Ερμοποίησης]
Συνοδευτική μουσική ragtime
Λυσίστρατος
Σίγουρα να μας πηδήσει…
Κλεόβουλος
Θα θελήσει.
Σκηνή τρίτη (δύο-η υπόλοιπη)
Παπαράσιος
Ναι τα ξέρω όλα ετούτα, αλλά για να καταλάβεις
τι συμβαίνει στα παλάτια και στα στέκια τ’ ουρανού,
πρέπει να σου περιγράψω με δυο λόγια παραπάνω,
τον διεκδικητή του θρόνου, τον πανούργο τον Ερμή,
που ίσως να τα καταφέρει
κι αύριο είναι ο Αρχηγός των θεών και των ανθρώπων,
και μαζί με τον Παρά, κυβερνάει την πλάση όλη.
Τειρεσίας
Άιντε πεθ το μας κι αυτό, γρήγορα παρακαλώ
Παπαράθιε κουτθομπόλη
και καργιόλη
Παπαράσιος
Σαν θεός ήτανε νέος,
στην αρχή,
ήταν ενδιαφέρων τύπος, λίαν περιπετειώδης,
που όλο αρμάτωνε καράβια και για μακρινά ταξίδια
ξεκινούσε δίχως φόβο.
Έφτανε σε νέα μέρη, νέους γνώριζε ανθρώπους,
το μυαλό του; Ανοιχτό!
Ήθελε όλα να τα ζήσει, ήθελε όλα να τα ξέρει
και οι οπαδοί του ήταν
άνθρωποι εύθυμοι κι ωραίοι
πού ’καναν ανταλλαγές: ίσα παίρνω, ίσα δίνω,
της ανάγκης τη μιζέρια καταφέρνω και τη σβήνω.
Όμως ύστερα, σαν είδε ότι οι περιπέτειές του
έφτιαχναν νέο παρά [λέμε: χρήμα με ουρά]
κι ο παράς είναι εξουσία και η εξουσία νοιάζει
και πονάει και κεντρίζει και ανθρώπους και θεούς
ήρθε κι άλλαξε μυαλά.
Με το μαζεμένο χρήμα, έστησε βιοτεχνίες
εργοστάσια, κομπανίες, για να φτιάχνει προϊόντα
που ζητάει η αγορά.
Κι άλλαξε στο χαρακτήρα. Πήγε κι έγινε τσιγκούνης
χρήμα, να σωρεύσει κι άλλο και να κάνει επενδύσεις
τώρα πια σε μηχανές,
που στην προγιαγιά τη Γαία χάραζαν βαθιές πληγές
κι άρχισε η κακομοίρα, να αρρωσταίνει, να ασθμαίνει,
να βογκάει και να σκούζει.
Τειρεθίας
Α, τον μπαγάθα…! Α, τον γρουθούδη!!
Παπαράσιος
Κι επειδή η βιομηχανία θέλει καταναλωτές,
νάτος πάλι να αλλάζει, με τη φύση να τα βάζει
-μάνα ανθρώπων και θεών-.
Ύλες πρώτες να αρμέγει, να παράγει καυσαέρια,
πλαστικά να επινοεί
και λογιών λογιών σκουπίδια
Τειρεσίας
Ναι! μαθ δάλιθε τα αρχίδια!
Παπαράσιος
Μα δεν έμειν’ ουτ’ εκεί.
Τώρα άλλαξε και πάλι: τον Παρά τον κολλητό του
ανακήρυξε θεό και βοηθούς επήρε νέους:
τον Χρημαμυστήριο, δαίμονα πλυντήριο
για τα κέρδη του Παρά,
τον Μουμουεδόνιο, δαίμονα των τελάληδων,
των πανηγυριτζήδων κι όλων των αμετροεπών,
και τον Καταλώνιο με τον Λάιφστάλιο,
που πάνε πάντοτε μαζί, ως Δάμων και Φυντίας
[ή ως δαίμων και ως φιδίας κολοβός]
Στήσανε παντού Εταιρίες, εν τω άμα και τω θάμα
με καινούργιες συμφωνίες, νέα καταστατικά
νέα συμβόλαια, νέες συμβάσεις,
κι από τους θνητούς ζητάνε,
με ψιλόγραμμένες ρήτρες κι ασφαλιστικές παγίδες,
να δουλεύουνε στο τζάμπα.
Και τους νέους τους δαιμόνους, διόλου δε τους ενδιαφέρουν
οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων,
παρά μόνον οι σκιές κι οι πλασματικές εικόνες,
που ευρήκαν νέους τρόπους, ψεύτικους κι εικονικούς
στα κεφάλια να φυτεύουν,
Τειρεσίας
Μη μου πειθ! Αυτό μ’ αρέθει!
Παπαράσιος
Κι όλους να τους διαφεντεύουν!
Τειρεσίας
Μα Καλά Κι ο γέρο Δίαθ;
Δε τα κθ(ξ)έρει όλα αυτά;
Παπαράσιος
Όχι, γιατί με σνομπάρει και ποτέ δεν με ρωτάει
να τα πω όλα στην αράδα, να τα βγάλω και στα φόρα
τι σκαρώνουν και τι τρέχει, απ’ τη μύτη του από κάτω,
ο Ερμής κι οι νέοι δαιμόνοι…
Κλεόβουλος [διακόπτει]
Τειρεσία πάρε θέση!
Λυσίστρατος
Καλές είναι οι ιστορίες, κι οι συνω-μοσιο-λογίες
που αυτός μας περιγράφει.
Ναι, δε λέω, κάτι τρέχει, κάτι αλλάζει στο κουρμπέτι…
Κάτι πήραμε χαμπάρι!
Αλλά εδώ ήρθαμε γι άλλο, κι εσύ είπες πως τον ξέρεις
τον καημό μας τον μεγάλο, το μεγάλο μας το ντέρτι.
Τειρεσίας [δείχνει κατανόηση]
Τι έγινε με τις γυναίκεθ των θνητών ω Παπαρέθιε ;
Τι συνέβη κι όλα αλλάκθαν κι αντί απ’ τις αλλαγέθ
νάναι ευχαριστημένεθ,
που εβγήκαν απ τα θπίτια και εμπήκαν στις δουλειές,
όλο σκούδουν και γκρινιάδουν;
[ο Τειρεσίας αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει: του πέφτει το γένι, του φουσκώνουν τα βυζιά, κουνιέται πιο πολύ πέρα δώθε και η φωνή του αρχίζει να γίνεται πιο ναζιάρα του συνήθους]
Παπαράσιος
Θα στα πω με δύο λόγια, έτσι, να μην υποφέρεις
κι ύστερα…. θα μου επιτρέψεις, λίγο να στα αναλύσω…
Λυσίστρατος
Όχι !
Κλεόβουλος
Φτάνει ! Κόψ’ το! Κάνε πίσω!
Τειρεσίας/ινα
Και μένανε με έπιαθε μια ανυπομονηθία
κάτι θαν κάπθ(ψ)α εδώδα!
Για έλα θτην ουθία !
Μη θε γαμήθω (τι είπα η άτιμη;)
Παπαράσιος [στον Τειρεσία]
Λιγουλάκι; Μια σταλίτσα;
Όχι; Τίποτα; Καλά!
Τότε θα τ’ απαριθμήσω: με το ένα, δύο, τρία.
Τειρεσίας
Άντε μπράβο
Παπαράσιος
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Ένα: Ο Ερμής κι οι δαίμονες, σ’ όλες τις εταιρείες,
Την ηγεσία άλλαξαν και τα μεσαία στελέχη.
Δύο: Στη θέση των αρσενικών, που είχαν αποτύχει
να φέρουν Νέα Εποχή, να στήσουν Νέα Τάξη,
βάλανε τις γυναίκες.
Τειρεσίας /ζίνα
Γιατί καλέ; Δεν είχε τόοοθα στελέχη άκθια;
Τόοοθους φτασθμένους (Γ)Ιάπειθ; Απ’ την προηγούμενη γενιά;
Παπαράσιος
Δεν ξέραν από φούσκες – όχι αρκετά – όχι όσο χρειάζεται
σε εποχές ανατροπών, χρόνους απορρυθμίσεων…
Κι έπειτα, χούγια αρσενικά, κρύβανε από κάτω
απ΄ τα μισά χαμόγελα, τα δημο-σιό-σχετίστικα
Τειρεζίνα
Κι αυτό τι τονε πείρα(ζ)δε, εμένανε μ’ αρέθουν,
τ’ αντράκια τα πολύ βαριά, σαν Τειρεδίνα γίνομαι
τα πάω δίχωθ άλλο!
Παπαράσιος
Όσο κι αν προσπαθούσανε να εκσυγχρονιστούνε
παιδιά του Άρη μένανε και τσαμπουκά πουλάγανε
Όμως τι να το κάνεις;!
Άλλο το ξεσυνέρισμα, τα ψευτονταηλίκια,
οι ανδρικοί οι πόλεμοι, και το ιπποτηλίκι
κι άλλο η επιθετικότητα η εκσυγχρονισμένη
με ζόρικες πολιτικές, πωλήσεις με το ζόρι
και ζόρικες εξαγορές…
Τειρεζίνα
Εντάκθει. Έχει και τρίτο;
Παπαράσιος
Τρία: Τον αντρικό τον τσαμπουκά, (και την τεστοτερόνη
-ό, τι είχε απομείνει-)
Τον πολεμήσαν ύπουλα, Με οιστρογόνα χημικά
που βάλανε στα πλαστικά, όπου πίναν οι άντρες.
-Μια εφεύρεσή τους νέα, που επιτυχία είχε τρανή!
Έστω και εάν τη Γαία, σφόδρα την ενοχλούσανε
και βόγκαγε η καψερή, και αναταραζότανε.
Μα και τα νέα θηλυκα, τα στε-λεχο-ποιημένα,
με τα παλιά, τα ατελή, τα απαρχαιωμένα,
δεν έπρεπε να μοιάζουν.
Γι αυτό τους κόψαν ριζικά τα αγαπητηλίκια,
και τους πολλούς αλτρουϊσμούς
-Πού άλλωστε ήταν άχρηστοι-.
Έτσι κι αλλιώς δε θα ’πρεπε μανάδες να το παίξουν,
παρά στελέχη ζόρικα, του ιδιωτικού τομέα.
Για να τις κολακέψουνε και να μην αντιδράσουνε
την αλαφράδα τη δροσερή, που από πάντα διέθεταν
οι όμορφες γυναίκες, πρώτα την θεσμοποίησαν
την έντα-τίκο-ποίησαν
κι ως υψηλή κουλτούρα, την εξεπούλησαν παντού
σε όλο τον πλανήτη!
Λυσίστρατος
Ποια; Την Αλαφράδα;
Παπαράσιος
Μα το Δία! Να μη σώσω, αν σας λέγω κουταμάρα!
Κλεόβουλος
Μας το ’κλεισαν το σπίτι.
Αλί σε μας!
Λυσίστρατος
Μη τον διακόπτεις Βούλη.
Τώρα που μόλις άρχισε να εξηγεί τι τρέχει…
[στον Παπαράσιο]
Ω δαίμονα ενήμερε, μα και δικτυωμένε,
το στόμα σου τ’ απύθμενο, ας το ανοιχτό ακόμη
για λίγο, να νοήσουμε, ποιος φταίει κατά βάση
εμείς, εκείνες ή ο Ερμής κι οι νεο-δαίμο-νές του,
που μας ετάραξαν το νου και πια δεν λειτουργούμε;
Τειρεσίας /Τειρεζίνα
Αχ όχι! Παπαράθιε!
Εδώ κάνε ένα διάλειμμά,
να πάρουμε μια ανάθα, γιατί όλα αυτά με κθ(ξ)άναπθ(ψ)αν…
Και θειθ ω ομορφόπαιδα, λιγάκι χαλαρώθτε
και μια που κάνει ζέθτη, βγάλτε κανα ιμάτιο
να βάλουμε και μουθική, να παίκθει η καραμού(ζ)δα
κι αθ έρθουν και τα ού(ζ)δα
μπας τελικά μια απίθανη σκαρώθουμε παρτού(ζ)δα
Κλεόβουλος
Ωιμέ! Ετούτος μεταλλάχθηκε κι εγίνηκε ετούτη!
Λυσίστρατος [στον Κλεόβουλο]
Εγώ λέω να την κάνουμε,
τα πράγματα αγριεύουν…
Κλεόβουλος
Δεν είναι κι ασχημούλα!
Λυσίστρατος
Έλα σου λέω, πάμε…
Παπαράσιος
Μα τι βλέπω; Εδώ έχει δράση
Α! αυτή είναι ωραία φάση!
Να τη καταγράψω πρέπει,
στους αιώνες (των αιώνων)
να περάσει!
[βάζει μπρος τα καταγραφικά του μηχανήματα]
Τερεζίνα [τους τραβάει από τα ιμάτια]
Βρέ, Καθήθτε ακόμη λίγο, τι βία έχει, κρατηθείτε
και το δώρο μου δεχτείτε.
Κλεόβουλος
Δώρο;
Τερεζίνα
Ναι! δελτίο θα θας βγάλω, μετεώ-ρολό-γικό
για να κθέρετε εγκαίρωθ, κατά την επιθτροφή σας,
αν θα βρέχει συνεχώθ ή απ τον ήλιο θα καείτε.
Κλεόβουλος
Ε Λυσίστρατε, τι λές; Παραμένουμε λιγάκι
στης Τειρεζίνας το κονάκι ;
Λυσίστρατος [του δείχνει τον Παπαράσιο που καταγράφει τη σκηνή]
Για δες τονα εκείνον: γράφει.
Κι αύριο οι τελάληδες, σ’ όλα τα πανηγύρια
για σένανε θα ιστορούν.
Το μόνο που δε ξέρω, είναι εάν θα λένε πως εσύ
την Τειρεζίνα πήδηξες
ή πως ο Τειρεσίας σε έκανε σουβλάκι…
Κλεόβουλος
Μα δεν τα μάθαμε όλα, για τις γυναίκες και για μας…
Λυσίστρατος
Μας είπανε τα βασικά.
Κλεόβουλος
Τότε καλά, ας πηγαίνουμε…
Λυσίστρατος [στην Τειρεζίνα]
Μη μας τραβολογάς ωραία Τειρεζίνα.
Εμείς τώρα σ’ αφήνουμε, πρέπει να ηρεμήσουμε
και να ξανασκεφτούμε πάνω σ αυτά που μάθαμε,
και πάλι θα επιστρέψουμε, εάν έχουμε απορίες,
να μας τις διευκρινίσεις.
Κλεόβουλος
Πολύ σε ευχαριστούμε -ως γκόμενα είσαι πρώτη,
γεμάτη συγκινήσεις.
Λυσίστρατος
Και ακόμη να σου πούμε,
ότι καλύτερός σου, δεν είναι ο Τειρεσίας
που (ει)ν και σπαγκοραμμένος
κι ότι σε προτιμούμε.
Γι αυτό την άλλη τη φορά, σε σένανε θα έρθουμε
ίσια και απ’ ευθείας, πεζοί ή Καβαλαραίοι
Τειρεζίνα: [τους αφήνει]
Ωοοο
Γεά θαθ και ώρα σαθ καλή, ωραίοι μου Αθηναίοι
Ααααααχ! Βαααααχ!
Ωθτόθο μην κθεχάθετε να πάρετε ετούτο.
Λυσίστρατος
Ετούτο τι;
Τειρεζίνα:
Μα, τον χρηθμό, βεβαίωθ!
Λυσίστρατος
Μα πώς; Από τα πριν τον έφτιαξες;
Τειρεζίνα:
Είναι εδώ μέθα, θτο κουτί, γραμμένοθ θε περγαμηνή
πολύ προτού να ρθείτε.
Και να μην απορείτε:
Εδώ ήμεθα Μάντειθ και όπωθ λέει το ρητόν:
[εμφατικά σε ρυθμό διαφημιστικό]
« Το ημέτερον μαντείον
είναι εκ των καλυτέρων.
Στους χρηθμούς δε καταλήγει
αθφαλώθ εκ των προτέρων
Και εν μέθω φαινομένων
θκοτεινών και παραταίρων
την αλήθ-ει-α διακρίνει
σε χρηθμό την καταγράφει
κι έγκαιρα την παραδίνει».
(τέλος τρίτης σκηνής – συνεχίζεται)
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε