H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Γράφω για σας και για σένα
Posted by vnottas στο 18 Απριλίου, 2012
Γράφω για όλους εσάς
που συναντηθήκαμε κάποτε στο λεωφορείο
ή κοιταχτήκαμε από το παράθυρο του αυτοκινήτου
όταν μας σταμάτησε το κόκκινο στο δρόμο.
Γράφω για όλους εσάς
που λησμόνησα τις φυσιογνωμίες σας
κι ας πορευτήκαμε μαζί σε διαδηλώσεις
κι ας πανηγυρίσαμε μαζί στο γήπεδο.
Η καταρρακτώδης στιγμιαία βροχή
αλλά κι η σιγανή, του χρόνου που πέρασε,
έσβησε με ευκολία τις λεπτομέρειες των εικόνων.
Γράφω ακόμα χωρίς να ξεχνώ εσένα
που για λίγο διασταυρωθήκαμε
το μακρινό εκείνο καλοκαιρινό απομεσήμερο
στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ
ανάμεσα στο πλήθος λευκών και μαύρων
και καθώς προσπεράσαμε
ίσα που πρόλαβα ν’ ακούσω
πως μίλαγες Ισπανικά στη διπλανή σου
κι αναρωτιόμουν από τότε αν ήσουν
από την Αλμερία ή τη Σεβίλλη.
Στο βάθος του χρόνου όμως αποφάσισα
ότι είχες κάτι από το Μπουένος Άιρες.
Γράφω λοιπόν και μέσα
στο αβέβαιο τοπίο του χρόνου
ανακαλώ στη μνήμη μου
χρώματα και χαραμάδες
απ’ όπου διακρίνω
όλους εσάς που υπήρξατε
η άγνωστη κοίτη του ποταμού της ζωής μου.
Είναι ένα ακόμη από τα πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου, Λάκωνα ποιητή, φίλου, κωδικοποιητή της ευαισθησίας της γενιάς μου.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
pellis. said
»κοιταχτηκαμε απο το παραθυρο του αυτοκινητου
οταν μασ σταματησε το κοκκινο»
Νικο.
Νίκος Μ. said
Πέλη πράγματι ξανασυναντηθήκαμε μετά το κόκκινο της Ερυθραίας, αν και βρίσκεσαι στο Λονδίνο τώρα, όπως ξέρω. Το ποίημα πάντως, όπως θα είδες είναι γραμμένο πριν τη συνάντησή μας. Αν θες, μια και βρίσκεσαι εκεί, κάνε και μια βόλτα στην Trafalgar Square μήπως και συναντήσεις ότι είδα εγώ κάποτε…