Τρία ποιήματα του Νίκου
Posted by vnottas στο 20 Απριλίου, 2015
Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
Αυτά τα πουλιά τ’ουρανού
δεν είμαστε εμείς
είναι πουλιά
που βγήκαν απ’το ζευγάρωμά μας
κι έχουν κάτι από μας
όμως δεν είμαστε εμείς.
Πετούν με φτερά ορθάνοιχτα
πορεύονται σ’άγνωστους τόπους
ψάχνοντας επίμονα
αυτό που δεν βρήκαμε εμείς.
Είναι ανύποπτα για τις δυσκολίες
γι αυτό η πτήση τους
είν’ελεύθερη
χωρίς του κίνδυνου την απειλή
όπως ακριβώς πριν από μας
άλλα πουλιά
είχαν περήφανα πετάξει
που πάλι όμως δεν είμαστε εμείς.
Ας κουρνιάσουμε λοιπόν
στην ανώφελη γνώση μας
κι ας αφήσουμε τα πουλιά να πετούν.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Σε μισώ μου λες οργισμένα
κι εγώ σε μισώ σκέφτομαι
μα δε τολμώ να στο φωνάξω.
Είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν
μέσα στους μίσους τη δίνη ν’αγκαλιαστούμε
και στης μοναξιάς την έρημο
να διαιωνίσουμε το είδος
που κάποια στιγμή αργότερα
θα μιλήσει υποκριτικά
για της αγάπης το θαύμα
και το ανθρώπινο μεγαλείο.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Με ζυμάρι τα σύννεφα
πλάθω αγγέλους
μα κανένας δεν έμεινε.
Όλοι τους βιάστηκαν
να γίνουν γαλάζιος ουρανός.
Σχολιάστε