H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Θαλασσινό…
Posted by vnottas στο 17 Ιουλίου, 2015
από τον Κώστα Σώκο
Υπολείμματα ναυαγίου
Δε σε γνωρίζω, δε θυμάμαι να σε είδα.
Μες στ’ άγρια κύματα, στ’ ανέμου τη βοή,
σού ‘δωσα ,λες, την άλλη άκρη απ’ τη σανίδα
και μείναμ’ έτσι γαντζωμένοι στη ζωή.
*
Νύχτα, αντίκρυ στις στεριές και στο ναυάγιο.
Είχε σε ύφαλο το πλοίο καρφωθεί.
Μου λες, πως μοίραζα σωσίβια και κουράγιο,
όταν στην τύχη όλα είχαν αφεθεί.
*
Δε σε θυμάμαι και συμπάθαμε κυρά μου.
Θολές εικόνες, ταραγμένο το μυαλό.
Οικτρές φιγούρες, θλιβερές, ολόγυρά μου,
θρηνούσαν ψάχνοντας τον άφαντο γιαλό.
*
Ήταν ο άντρας σου, μαζί και η μνηστή μου
στων αγνοούμενων τη λίστα. Υποκριταί!
Το ξέρεις χρόνε, σιωπηλέ βασανιστή μου,
οι αγνοούμενοι δε βρίσκονται ποτέ.
*
Σκηνές θυμίζει αλγεινές , η άφιξή σου.
Πλώρη κατάσχιστη, γερμένη κουπαστή.
Με χαιρετά σφιχτά το χέρι το δεξί σου
κι’ αποζητά πάλι σανίδα να πιαστεί…
*
Μέσα στα μάτια σου γυναίκα άγνωστή μου
κείνο το πέλαγο προβάλλει και ριγώ.
Βαθιά τους, βλέπω αμυδρά και τη μνηστή μου.
ίσως να μοιάζω με τον άντρα σου κι’ εγώ!
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε