H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Σ’ αυτόν εδώ τον πλανήτη που μας έλαχε: με ένα εβίβα κι ένα βαχ, διαλέξτε.
Posted by vnottas στο 21 Φεβρουαρίου, 2016
…λέει ο Νίκος:
Παρτέρια, βραγιές, ουρανόκηποι
πλάι σε αστερισμούς αγλαείς
ο Κριός, ο Ταύρος, ο Λέων
η Παρθένος λουομένη
στον Ιορδάνη ποταμό
πιο κάτω πλανήτες ένδοξοι
ο Δίας, ο Πλούτων, ο Κρόνος, ο Άρης,
η Αφροδίτη και παραδίπλα η Γη
γεμάτη παρτέρια βραγιές
κήπους, μπαξέδες, χέρσα χωράφια
κι έχει μια φεγγαράδα απόψε!
(τίτλος: Αστερισμοί και Άστρα)
…λέει ο Ηλίας:
Ζω σ’ έναν δήθεν μοναδικό πλανήτη.
Πόλεμοι, ανακατατάξεις, Δύση, Ανατολή, οικονομική κρίση και ακατανόητα χρηματιστηριακά παιχνίδια. Στη χώρα μου κυριαρχεί αδιέξοδο. Λέω μέσα μου, στ’ αρχίδια μου ΟΛΑ. Καίω τα υπόλοιπα των καυσίμων μου -γύρω στις 50.000 ώρες- αν πάνε όλα καλά. Στήριξα ιδεολογικά, ολέθριους σύγχρονους πολιτικούς κι ανέχθηκα γουρούνια αμόρφωτους Τραπεζίτες να καθορίζουν τη ζωή μου.
Στήριξα έναν ηλίθιο πολιτισμό, όπου δήθεν ο καθένας με τις ικανότητές του, συμμετέχει σε ένα κοινωνικό Σύνολο που καταλήγει πολτός κι ο πολτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί απ’ τους «έχοντες» ως παρασκευή νέων παραγώγων πολτού.
Ζω με ζώα που πιστεύουν σε ελίτ, σε προλεταριάτα, σε θρησκείες, σε μεταφυσικές ηλιθιότητες, σε δήθεν Κανόνες Δικαίου, σε Συντάγματα που αυτοαναιρούνται και που υπέρμαχοι της Επιστήμης, απαντούν στην αγωνιώδη ερώτηση «τι θα κάνουμε»… με την εκπληκτική φράση «α εγώ δεν ξέρω, είμαι επιστήμων»
Βλέπω πνιγμένα παιδάκια, πεινασμένα παιδάκια σε ψηφιακά δίκτυα, βλέπω οικολογικές καταστροφές, εμφύλιους σπαραγμούς, κρατώντας μερικές φορές, ένα ποτό στο δεξί μου χέρι κι ένα τσιγάρο στο αριστερό. Βλέπω άλλους που πίστευα πως τους ήξερα καλά, να κολυμπούν μέσα σε ένα διαδικτυακό ωκεανό με τα μπρατσάκια τους, να πλατσουρίζουν μέσα σε άμμους από “like”, να ανεβάζουν και να προωθούν σοφίες-φαστφούντ, φωτογραφίες ρετρό τη γυναίκα, τη γκόμενα, μεταχρονολογημένες, σλόγκαν-αυτοπεποίθησης (τελευταία είδα και κάποιον δικό μου που ανέβαζε συνταγές για γλυκά). Βλέπω γνωστούς πολλούς, διανοούμενους που κάνουν ψηφιακά ακροβατικά χωρίς δίχτυ από κάτω τους. Τους φωνάζω «Θα πέσετε γαμώ τον Αντίχριστό σας…», αλλά δεν με ακούν.
Βλέπω στον ύπνο μου σκοτάδι πιο βαθύ απ το σκότος. Κάθομαι κάτω απ’ έναν ουρανό που όταν είναι γαλάζιος, αλλά κι όταν είναι σκοτεινός, περνάει πάνω του μια ολογραφική επιγραφή, κάτι σαν βόρειο Σέλας που γράφει «ρε άντε και γαμηθείτε όλοι σας».
Μπαίνω στα 66 και αυθορμήτως, μου έρχεται να πω, ο κώλος σας να φέξει…
Παρακαλώ να γραφεί στα πρακτικά.
(τίτλος: ¨Να γραφεί στα Πρακτικά¨) 
…υστερόγραφο του Νίκου:
Η απορία αγκάλιασε την έκπληξη
κι αφού απογειώθηκαν
μες το αερόστατο της έμπνευσης
διαπίστωσαν χαρούμενες
ότι οι ρυτίδες τους
ήταν μόνο ζήτημα ύφους
αφού σ’ όλα
ακόμα και στα πιο παράδοξα
υπάρχει μια κάποια εξήγηση.
(τίτλος: Εξήγηση)
[…τα συνταίριαξα αυθαιρέτως εγώ]
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε