Αναμονή…
Posted by vnottas στο 4 Μαρτίου, 2016
(Από τον Νίκο στον Θάνο)
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ
Σε θέση εμβρύου
περιμένει την ψυχή
για ν’ αντικρύσει το φως.
Ψάχνει μέσα σε βλέννες παρήγορες
κι οιστρογόνα τάξης
να βρει την ταυτότητά του.
Δεν ακούει δεν μυρίζει δεν βλέπει
γιατί στο μεταίχμιο
έτσι γίνεται πάντα.
Διαισθάνεται όμως ότι αποπλέει
από την ανυπαρξία
για έναν περίπλου
σ’ άδοξους έρωτες
κι ένδοξες ευκαιρίες
με την ίδια ακριβώς κατάληξη.
Έτσι προσπορίζεται την ψυχή
αποκόπτεται μετά από τον ομφάλιο λώρο
κι εκτοξεύεται ασυγκράτητο
γεμάτο απορία έκπληξη και προσδοκία
μέσα από σκοτεινούς διαδρόμους
και με άγνοια κινδύνου
αναζητά το βυζί της μάνας
το πρώτο θαυμάσιο τοπίο
του νέου κόσμου του.
Σε λίγο θα δει
τον ουρανό τη θάλασσα
το ουράνιο τόξο
τα μάτια των ανθρώπων
και θα λησμονήσει οριστικά
πως κάποτε υπήρξε έμβρυο.
(το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή ¨Απριλίου ξανθίσματα¨ υπό έκδοση από το ¨Μελάνι¨).
Σχολιάστε