… Στον χρόνο που έφυγε
Posted by vnottas στο 29 Σεπτεμβρίου, 2016
(γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
ΠΕΝΘΩ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ
Λουσμένη με λυμένα μαλλιά
στέκεσαι στο μικρό παράθυρο
και καθρεφτίζεσαι φιλάρεσκα
στα σκονισμένα τζάμια του.
.
Καμαρώνεις που αυτήν την ώρα
είσαι αδάμαστα όμορφη
κι αδιαφορείς παντελώς
που σε λίγο θα περάσει
και τούτη η μέρα
μόλις νυχτώσει.
.
Αθέατος σε παρακολουθώ
ενώ γύρω μου θροΐζουν τα λιόδεντρα
στην απογευματινή λιακάδα
μικρές βαρύγδουπες στιγμές αμηχανίας
απωθημένου λανθάνοντα έρωτα
αναμεσίς σε κίτρινα τηκόμενα μέταλλα
σπαραγμοί μνήμης θαμπής σήμερα.
.
Πενθώ στον χρόνο που έφυγε
γι’ αυτά που ακολούθησαν
μέσα στο αόρατο σχήμα
του φόβου και της μοναξιάς.
.
Τα πατζούρια σου κλειστά από χρόνια
χτυπούν στου αέρα το έλεος
ενώ από πολύ μακριά
ίσα που ακούγεται
η φωνή της μάνας μου
που με ψάχνει.
Σχολιάστε