Δύο καλοκαιρινά ποιήματα του Νίκου
Posted by vnottas στο 14 Σεπτεμβρίου, 2017
(γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Τρέχαμε τυλιγμένοι κατάσαρκα
το ρόδινο της αυγής
ξυπόλητοι μ’ αγκάθια στα πέλματα
κάτω από τις πορτοκαλιές
στο μυαλό μας το τίποτα
άλλες φορές όμως το παν.
Πέρασε ο καιρός
και πολύ μετά τα πρωτοβρόχια
είμαστε πάλι μαζί
καθόμαστε μπροστά στο τζάκι
κοιταζόμαστε αμήχανα
αναζητώντας την κατάλληλη λέξη
για να σπάσουμε την αλλόκοτη σιωπή.
Μας έμεινε λίγο τσάι ακόμα
στην ακριβή κούπα πορσελάνης
γουλιά γουλιά ας το ρουφήξουμε
μέχρι τέλος.
Ίσως προφτάσουμε έτσι να βρούμε
τη λέξη που μας ταιριάζει
όμως κι αν αυτό δε γίνει
γουλιά γουλιά ας ρουφήξουμε
το τσάι μας μέχρι τέλος.
*
ΚΟΡΗ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΣΕΙΡΗΝΑ
Ηλιοκαμένη κόρη του γιαλού
με τ’ αρμυρισμένα άλικα μαλλιά
τα φασκομηλιά γελαστά μάτια
και τα ηλιοπυρακτωμένα χείλη
που συναλλάσσεσαι μόνιμα με τις γοργόνες
τραγουδώντας ξεχασμένη σειρήνα
μελαγχολικά, πάνω στο κύμα
περιμένεις καρτερικά
πως κάποια μέρα
θα ναυαγήσει στους ύφαλους της ελπίδας σου
ένας αργοναύτης πειρατής του Αιγαίου
και μες τις σπηλιές των βράχων
θα μοιραστείτε της ομορφιάς τις λεπτομέρειες.
Σχολιάστε