Ο πύργος στη Μάνη
Posted by vnottas στο 9 Απριλίου, 2018
(γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
Ο ΜΑΝΙΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ
που έκαψαν οι δολοφόνοι του Λόρκα
Στον πατέρα μου και τη Ναυσικά
.
Ο μανιάτικος πύργος του παππού μου
ο πύργος που γεννήθηκα
χάσκει ερειπωμένος χωρίς στέγη.
Τον έκαψαν πριν χρόνια
οι δολοφόνοι του Λόρκα
τον έκαψαν οι αδίστακτοι
συνήθεις δολοφόνοι των ποιητών.
Στους τοίχους του δυο μαργαρίτες
και μια παπαρούνα φύτρωσαν
με πείσμα διεκδικούν τη ζωή.
Τώρα πια που το μίσος μου ξεθύμανε
τώρα που προσπαθώ να ξεπλύνω τις πληγές
με ανθόνερο και μοσχοσάπουνο
που ξαναστηλώνω τον πύργο
σαν κόρη οφθαλμού διαφυλάσσω
τις στέρεες συμπαγείς φωλιές
που έφτιαξαν άλλοτε ωδικά πουλιά
εντός του για να μη λησμονιούνται
οι δύσκολες μέρες της καταστροφής
για να μην ξεχνιούνται οι λυγμοί της γιαγιάς
δίπλα στους καπνούς των ερειπίων.
.
Ο πύργος που γεννήθηκα
ο μανιάτικος πύργος του παππού μου
ξαναστέκεται όρθιος
με νέα στέγη στην κορφή του.
Από τα ανοιχτά πολεμοχαρή παράθυρά του
ακούγονται μελωδίες νοσταλγικές
κατευθείαν μέσα
από τις φωλιές των ωδικών πουλιών
και μόνο αργά τις νύχτες
μια κουκουβάγια σκούζει πένθιμα
όπως τον καιρό των ερειπίων.
Μέχρι που θα το πάρει και αυτή απόφαση
ότι οι δολοφόνοι του Λόρκα
οι αδίστακτοι συνήθεις δολοφόνοι των ποιητών
μια οδυνηρή ουλή στη μνήμη πια
θα δείχνουν την τερατώδη εκδοχή
του ανεξήγητου κενού ζωής
και θα σωπάσει με μια πένθιμη
εμμονή φαιάς απελπισίας.
.
Όμως ο μανιάτικος πύργος του παππού μου
ο πύργος που γεννήθηκα
στέκεται πάλι όρθιος όπως τότε
έτοιμος να αντέξει τις ανεμοθύελλες
και τους άγριους βοριάδες του μέλλοντος.
Σχολιάστε