H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Καλοκαίρι 2018. Ποιήματα από τον Νίκο και τον Ηλία.
Posted by vnottas στο 10 Σεπτεμβρίου, 2018
Από τον Ηλία Κουτσούκο και τον Νίκο Μοσχοβάκο, θερινή παραγωγή με ποικίλη έμπνευση.
- Ν. Μοσχοβάκος
ΗΜΟΥΝ ΙΠΠΕΑΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
Ήμουν κι εγώ ιππέας του Αυτοκράτορα
όταν κατεστάλη η στάση του Νίκα.
Με φρόνημα υψηλό κι αυταπάρνηση
υπερασπίστηκα την αίγλη του.
Σήμερα αιώνες μετά
εξακολουθώ να συντηρώ τ’ άλογό μου
μ’ έξοδα του Μεγαλειότατου.
Τις πρώτες πρωινές ώρες κάθε μέρα
εκγυμνάζω τον ίππο μου
σε καλπασμούς κανονικότητας
κι επελάσεις ηδονής.
Ανεβοκατεβαίνω τη λεωφόρο Αλεξάνδρας
σπανίως ξεστρατίζω στα στενά δρομάκια του Γκύζη
και ξαποσταίνω μετά στο πεδίο του Άρεως.
Διατηρώ έτσι σ’ άριστη κατάσταση τ’ άλογό μου
που με το κεφάλι ψηλά
αψηφά κάθε εμπόδιο κι ειν’ έτοιμο
για επιδόσεις νίκης.
Με φθονούν, το ξέρω
οι οκνοί κι αναποτελεσματικοί
ιππότες της ρουτίνας
που μονίμως σχολιάζουν μ’ αμετροέπεια
την επιμονή μου να υπηρετώ
τον φυσικό μου αφέντη.
Γνωρίζουν πάντως καλά ότι δεν πτοούμαι
ουδέ αιδούς κρατήματα έχω.
Μπολιάζω μ’ αυτοπεποίθηση
τον σπάνιο ίππο μου
κι είμαι ετοιμοπόλεμος κι ανδρείος.
Οι όποιες επιφυλάξεις μου
δεν είναι για τις μάχες όπως ξέρετε
αλλά για τους αντιπάλους
που γίνονται εύκολη λεία στις επιθυμίες μου
όπως τότε που καταστείλαμε μ’ ευθύνη
και φρόνηση περισσή
την ολέθρια στάση του Νίκα
στην απειλούμενη Βασιλεύουσα
κι έλαβα τον έπαινο διάκρισης
από τα κρινοδάχτυλα
της ωραίας Αυτοκράτειρας Θεοδώρας.
Ποτέ μου λοιπόν δεν θα πάψω
να εκγυμνάζω τον ίππο μου
αναζητώντας νέα τρόπαια
και παραστάσεις θριάμβων
έστω κι αν στερούμαι αιώνες τώρα
τον ύπνο και την ανάπαυσή μου.
2. Ν. Μοσχοβάκος
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ
Όλοι οι Έλληνες ήσαν εκεί
στην εκστρατεία κατά των Περσών
πλην Λακεδαιμονίων
όπως διεδόθη αστραπιαίως
και ‘μεις Ιμέριοι και Γελάσιοι
της μεγάλης Ελλάδος τέκνα
αναλογιζόμενοι τι είχε συμβεί
πριν από έναν περίπου αιώνα
απορούσαμε χωρίς σκοπιμότητες:
Είπε κανείς ποτέ
ότι στις Θερμοπύλες
έπεσαν μαχόμενοι οι Λακεδαιμόνιοι
πλην λοιπών Ελλήνων;
Όμως εφησυχάσαμε ανακουφισμένοι
όταν πληροφορηθήκαμε
τον μεγάλο αριθμό μισθοφόρων
που ακολούθησαν τους Μακεδόνες.
Κι αποφανθήκαμε στέρεα:
και βέβαια πλην Λακεδαιμονίων.
3. Η. Κουτσούκος
έξω απ τη στάνη
Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου
μέσα απ τα ζοφερά λιβάδια του σύμπαντος
με οδηγεί
μαζί Του βαδίζω σταθερά
χωρίς να φοβάμαι το σκότος
ο Κύριος είναι ο βοσκός μου
κι εγώ το χαζό προβατάκι Του
που έφυγα απ τη μάντρα
και με βρήκαν τα σκυλιά Του
Ο Κύριος με οδηγεί
πίσω Του κάθομαι
και τρέχει
με τζιπ, με γουρούνα, με μηχανή χιλιάρια
με εξωλέμβιο, με χόβερκραφτ και πύραυλο
μες τις εσχατιές δασών του χάους τρέχει
Μα πουθενά δεν το μπορεί να πάει ο Κύριος
γιατί Του έχω κόψει κλίση από τότε που ήμουνα
μικρό παιδάκι
και σιχαινόμουν
τους τσομπάνους
αφού μαντρώνανε τα πρόβατα
τους κλέβανε το γάλα
και κάθε Πάσχα τα λιανίζανε
και επίσης σιχαινόμουν όλους αυτούς
που ήθελαν να είναι προβατάκια
και να λατρεύουν το τσομπάνο τους
ενώ το βασικό στοιχείο του ανθρώπου
είναι να φεύγει μακριά όσο μπορεί από τη στάνη
κι από σερίφηδες τσομπάνους
όσο αντέχουνε τα ποδαράκια του
σε όμορφα λιβάδια να πηγαίνει
4. Ν. Μοσχοβάκος
ΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ
Στο υγρό δάπεδο του βλέμματός σου
βρύα χρωμάτων γεμάτα φως
αντανακλούν άψογα
των αισθημάτων σου τις ανταύγειες.
Με κοιτάζεις μ’ αγάπη
που ριζωμένη χρόνια τώρα ανθίζει.
Είμαι τυχερός που διαβάζω τα όνειρά σου
και πάντα υπάρχω
μέσα σ’ αυτά.
Σου μιλώ σιγά χωρίς να σκέφτομαι τι λέω
όμως ξέρω καλά αυτά π’ ακούς.
Έτσι συνεννοούμαστε εξάλλου μια ζωή.
Χωρίς περιστροφές.
Πάλι τελειώνει ένα καλοκαίρι.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε