Πορεία προς τα πίσω
Posted by vnottas στο 18 Νοεμβρίου, 2018

Σκέφτομαι όταν τελειώνει το ποίημα
το κοιτάς και λες πως σε κοιτάζει
και σκέφτεται το μολύβι που το έγραψες
από ποιο δάσος βγήκε το ξύλο
που το έφτιαξε
πως λέγαν αυτόν το Γερμανό
που έβαλε μπρος τη πρέσα
στο εργοστάσιο της Φάμπερ
και σκέφτεται το χαρτί
πως συναντήθηκε με τη ξυμένη μύτη του
την πίεση από τα τρία δάκτυλά σου
επάνω στο κατάλευκο
της άγραφης σελίδας
το χρόνο που χαμογελάει
κουβαλώντας παραμάσχαλα τις λέξεις
που ανάμεσά τους το κενό
με αόρατη αλυσίδα δένει και δένει
απ’ το κουβάρι του μυαλού
της αστραπής την έμπνευση
κι ύστερα το ταξίδι
μέσα απ’ του διαδικτύου τις στοές
μέχρι την άκρη των ματιών
του άλλου που διαβάζει
αυτή τη διαδρομή από το τίποτα
μέχρι το κάτι τρέχει
μία απίστευτη πορεία προς τα πίσω
με στόχο να περάσουμε μπροστά
από το μάταιο στο επί τούτου
.
αχ οι ποιητές με τις μικρές τους διαδρομές
που όλο θέλουν
το πίσω να πηγαίνουνε μπροστά
.
αχ οι ποιητές που ονειρεύονται
στο καταχείμωνο όμορφα καλοκαίρια…

Σχολιάστε