H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Χρώματα…
Posted by vnottas στο 8 Νοεμβρίου, 2019
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος
Ήταν ένα λευκό πρωί μιας άσπρης Δευτέρας
που έμπαινε ντυμένος στα κατάλευκα ο άγγελος Απρίλης
στολισμένος με κρίνα, γιασεμιά και μαργαρίτες
ενώ απ’ τ’ άσπρο βυζί της μάνας έρρεε γάλα άφθονο
για ν’ αντέξω τους δύσκολους καιρούς.
.
Καταγάλανος ουρανός κι η θάλασσα γαλάζια
αδύνατο να τα χωρίσει κανείς
αφού στο βάθος κάπου άλλαζαν θέση.
Πράσινα χορτάρια και πράσινο σκούρο
οι χαρουπιές, τα κυπαρίσσια
κι ασημοπράσινες οι ελιές έσερναν
τον χορό των χρωμάτων
ο ήλιος κίτρινος κι οι ασπάλαθοι
χάραζαν χρυσές προσδοκίες
στου φωτός την επαρκή διαύγεια.
Παπαρούνες στις παρειές της άνοιξης
και φλεγόμενα ηλιοβασιλέματα
υμνούσαν την αιωνιότητα.
Οι βιολέτες ξυπνούσαν μια θλιμμένη ευφορία
τα γαρούφαλλα καμάρωναν ανύποπτα
κι αγριοφασκομηλιές ανθοφορούσαν με σφοδρότητα.
.
Πότε αργότερα φάνηκαν τα γκρίζα σύννεφα
και στένεψε του ωραίου ο τόπος
με τη θάλασσα να σκουραίνει θλιμμένη
δεν πρόλαβα να εξηγήσω.
Τριαντάφυλλα με χρώμα σκουριάς
και χρυσάνθεμα μωβ ή κίτρινα
έφερναν του φθινόπωρου την μονοτονία
τα σύννεφα που μαύρισαν
προανήγγειλαν γόους και καταιγίδες
κι οι ασέληνες νύχτες
την απελπισία του σύμπαντος.
.
Αναρωτιέμαι για την αλήθεια
με τόσα χρώματα που γνώρισα
μέχρι σήμερα και δεν τη βρίσκω.
Γιατί και τις χιονισμένες μέρες
που η λευκότητα κυριαρχεί και πάλι
όπως τότε στην αρχή
δεν υπάρχει παρηγοριά
αφού το κρύο γαζώνει τις προσδοκίες μου.
Τι απόμεινε λοιπόν απ’ όλην αυτή
την ξενάγηση ζωής;
Το σκότος μαύρο σεντόνι απελπισίας
που κυριαρχεί μετά το ηλιοβασίλεμα.
Μόνη αμυδρή ελπίδα πια ένα ουράνιο τόξο.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε