Αναδρομικό. Στην αυγουστιάτικη ζέστη: Μια φέτα καρπούζι
Posted by vnottas στο 21 Νοεμβρίου, 2019
(Στέφανο Μπένι, από τη συλλογή: Αργά ή γρήγορα η Αγάπη καταφτάνει)
[Να μιλάς για τον καιρό
είναι σαν να μη μιλάς καθόλου
όμως πρέπει να πω
ότι κάνει πραγματικά ζέστη!]
.
Καθώς ο Αύγουστος θα σβήνει
πολιτική και πειθαρχία
καθώς ως και με έναν υπουργό
θα πήγαινες στην παραλία…
.
Μια επιθυμία πορφυρή
παρ’ όλα αυτά αντιστέκεται
γερά μες το λιοπύρι
και σε φιλούν οι σύντροφοι
με κόκκινα τα χείλη
και η δροσιά σου η ζουμερή
τώρα τους περιλούζει
κι είναι για εσέ το πάθος
ω φέτα από καρπούζι
κόκκινη πασιονάρια
σημαία προλετάρια.
.
Τι κι αν το κίτρινο πεπόνι
με το προσιούτο ζευγαρώνει
κι ως καιροσκόπος μπουρζουάς
πάει και με εσάς πάει και με μας
εσύ μονάχη αντέχεις
κι ανάγκη δεν το έχεις
Σε εσέ μονάχα φτάνει
η δίψα και τα χέρια μας
και τότε μας χαμογελάς
σελήνη που αυξάνει
χυμός που περιλούζει.
Σε σένα υποκλινόμαστε
ω φέτα από καρπούζι
κόκκινη πασιονάρια
σημαία προλετάρια.
Quando l’agosto spegne
politica e disciplina
quando anche con Bisaglia
andresti in piscina
un rosso desiderio
eppur resiste
saldi nel solleone
i compagni ti baciano
con devota passione
tu, rossa passionaria
o anguria
bandiera proletaria
Se il borghese melone
gran qualunquista
sta con i fichi e il prosciutto
fa alleanza con tutto,
tu da sola rimani
e bisogno non hai
che della nostra sete
e delle nostre mani
nel ricurvo sorriso
del tuo quarto di luna
ci chiniam riverenti
sprofondando il viso
dolce come nessuna
o rossa passionaria
o anguria
bandiera proletaria.
Ανώνυμος said
τώρα που μπαίνει ο χειμώνας μου λείπει πιο πολύ ο Αύγουστος! Υπέροχη απόδοση! Καρπούζι, του χρόνου πάλι!