H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ηλίας Κουτσούκος: Ο λύκος που γέρασε
Posted by vnottas στο 3 Φεβρουαρίου, 2020
Ο Ηλίας δεν είναι λύκος ούτε γέρασε. Είναι παλιός φίλος και γράφει ποιήματα και πεζά που μ’ αρέσουν. Η ¨Bibliotheque¨ είναι ένας ιστότοπος αφιερωμένος στα γράμματα, αλλά εκδίδει κιόλας. Ο δε ¨λύκος που γέρασε¨ είναι ο τίτλος της τελευταίας ποιητικής συλλογής του Ηλία που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη ¨Βιβλιοθήκη¨ σε καλαίσθητη συλλεκτική έκδοση.
Εδώ παρακάτω δύο από τα ποιήματα της συλλογής
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΥΡΟΤΗΛΕΦΩΝΟ
Έχουν έρθει στο σπίτι φίλοι
και τρώμε μακαρόνια στο μπαλκόνι
άσπρο κρασάκι πίνουμε κι όλο γελάμε
με χαζά αστεία όταν ακούω το θυροτηλέφωνο
μ’ ένα διστακτικό σαν «να με συγχωρείτε» χτύπημα
λέω, ποιος να ‘ναι τέτοια ώρα δύο τη νύχτα, τίποτα τσογλάνια
μεθυσμένα θα ‘ναι και φωνάζω
ένα «ναι» λιγάκι άγριο.
.
Ακούω έναν σαν αναστεναγμό κι αμέσως
«να με συγχωρείς αγόρι μου δεν ήτανε σωστό
που σε αναστατώνω τέτοια ώρα μα ήθελα
ν’ ακούσω τη φωνούλα σου, να ξέρεις είμαστε καλά
λιγάκι ο πατέρας σου γκρινιάζει γιατί εκεί πάνω
απαγορεύεται αυστηρώς το κάπνισμα, ήρθαμε
κάποιες φίλες με υπεραστικό και τώρα μας φωνάζουν πίσω
να ‘σαι καλά και να προσέχεις, σε λατρεύουμε να ξέρεις»
Φωνάζω δυνατά «μαμά, μαμά, μαμά».
.
Μου πέφτει το θυροτηλέφωνο από το χέρι κι ύστερα από 30
χρόνια – για σκέψου –
με πιάνουνε τα κλάματα, πάω στην τουαλέτα δήθεν
για κατούρημα, ρίχνω νερό στα μούτρα μου
μα δεν μου σταματούν τα δάκρυα καθώς θυμάμαι
την εικόνα της με σταυρωμένα τα χεράκια της
επάνω σ’ ένα γκρίζο και παλαιό ταγιέρ που το είχε
για τις Κυριακές στην εκκλησία.
***
ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ
Εκεί που γίνονται όλα όμορφα και καλά
εκεί που είναι όλα τακτοποιημένα
οι προλετάριοι με τους χέστες
οι μέτριοι δουλικοί με τα αφεντικά τους
οι απροσάρμοστοι στον κόσμο τους
οι καταθλιπτικοί στις φωλιές τους
– ας πιούμε τώρα ένα ουϊσκάκι –
Εκεί ακριβώς, σε κείνη τη στιγμή
του «τίποτα δεν θα χαλάσει την ησυχία μας»
έρχεται ο κρότος
από ένα ηχηρό χαστούκι
πρώτα με κάρβουνο, μετά με χρώματα
κι άριστη Ιστορία της Τέχνης
έρχεται ο κρότος
πάνω στα μάγουλα των ηλιθίων
πάνω στο δέρμα των κυριλέ
και φτιάχνει ένα κόκκινο σημάδι
ανεξίτηλο για μία και μοναδική φορά
με την προοπτική «πάρε το για να έχεις»
και τότε μπερδεύονται όλα
βασανισμένοι από λατρεία Χριστοί
βραβευμένοι απόφοιτοι κολεγίων
πατεράδες με καταπίστευμα
τραπεζίτες με τεράστιες πιστώσεις
γενικώς οι καταφερτζήδες του κόσμου
μένουν ενεοί μπροστά στον κρότο
από αυτό το βίαιο και αύθαδες χαστούκι
των συνειδητών αοράτων χρωμάτων
που δεν υπολόγιζαν ούτε λογάριαζαν
στην τακτική του προσκυνημένου σβέρκου
στον άξονα του λυγισμένου λαιμού
στην γραμμή των οριζόντων τους
στο γεμάτο πορτοφόλι τους
στου ανέγγιχτους κωδικούς τους
αυτό το χαστούκι
κάτι παραπάνω από ανταρσία
κάτι πέρα από το απρόβλεπτο
που τώρα πρέπει να το καταπιούν
ή έστω να δείξουν πως δεν έπεσε ποτέ
στο πρόσωπό τους.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε