Απορίες…
Posted by vnottas στο 3 Μαΐου, 2020
(Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ
Υποψίες πολλές με βασανίζουν Θεέ μου.
Ξέρω καλά πια πως η συννεφιά
δεν είναι η σκιά σου.
Ακόμα συνήθισα να μη μ’ ακούς
και να μη με βλέπεις.
Γνωρίζω ότι δεν είσαι πανταχού παρών
ποτέ μου εξάλλου δεν σε είδα.
Διαδόσεις… διαδόσεις… διαδόσεις…
μήπως κρύβεσαι μέσα στον φόβο μου;
Μήπως τελικά δεν υπάρχεις Θεέ μου;
*
ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Το σύννεφο ονειρεύεται βροχή θέλει να γίνει
να πέσει μες στον ποταμό και στον γιαλό να φτάσει
στη θάλασσα να ξαπλωθεί στου πέλαγου τα πλάτη
και πάλι να εξατμιστεί πάλι να γίνει νέφος
να ταξιδεύει διαρκώς άλλους κόσμους να βλέπει
τις αστραπές να χαίρεται και τις βροντές να ακούει
να βρίσκει την παρηγοριά στου σύμπαντος τα βάθη
άστρα καινούργια να χαρεί και ουρανούς χρωμάτων
του Αρχαγγέλου το σπαθί πάνω του ν’ ακονίσει
να μάθει κι άλλα μυστικά άλλων λογιών τραγούδια
να χαίρεται και να απλωθεί πολύχρωμο σεντόνι
άλλο με την ανατολή και άλλο με τη δύση
μεταξωτό την άνοιξη λινό το καλοκαίρι
πένθιμο το φθινόπωρο και γκρίζο το χειμώνα
πουλιά να το διασχίζουνε κι άγγελοι ν’ ακουμπάνε
και το τραπέζι του Θεού να στρώνει αγιασμένο
πάλι νερό να γίνεται και πάλι ατμός να φτάνει
σ’ άλλα μέρη κάθε φορά αλλού σ’ άλλους πλανήτες
με περηφάνια και χαρά με μέθη απ’ τη δροσιά του
του σύμπαντος τα όρια με σιγουριά να μάθει
σοφό να νιώθει και υγρό σοφό και σπουδασμένο
να μην το λένε πένθιμο να μην το λένε μαύρο.
*
ΔΕΝ ΕΚΛΙΠΑΡΩ
Όχι δεν θα πειθαρχήσω.
Αισθάνομαι γρανίτης ακατέργαστος
ορείχαλκος ατάραχος
ατσάλινος κι απρόσιτος
περίπου άτρωτος.
Μην πυροβολείτε λοιπόν
δεν θα πειθαρχήσω.
Η ανακάλυψη της πειθαρχίας
είναι για τους ηττημένους
μα κυρίως για τους απόστρατους.
Δεν εκλιπαρώ λοιπόν
και δεν συνηθίζω
όπως επιθυμείτε.
*
ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΝΤΑΣΚΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
Είσθε πενήντα ετών Μεγαλειοτάτη
κι εγώ ο νεοσύλλεκτος
μόλις είκοσι ένα.
Επιθυμείτε να κορέσετε τη δίψα
της σφοδρής επιθυμίας σας
με της νεότητάς μου την ακμή
και γι’ αυτό παραδίδομαι
προσάναμμα της ηδονικής προσδοκίας μας
ανυπεράσπιστος και μόνο παραδίδομαι
στην αναρρίχηση του πόθου σας
πιο μόνος από ποτέ.
Όπως σας δήλωσα δεν ζητώ αντάλλαγμα
ούτε καν να με συμπεριλάβετε
στο πάνθεον των εραστών σας.
Απλώς σας εξομολογούμαι μεγαλειοτάτη
ότι συνήθως τα απογεύματα κλαίω
χωρίς να γνωρίζω τον λόγο.
Είμαι μόλις είκοσι ενός ετών
κι εσείς πενήντα κι αυτοκράτειρα
προστάξτε με λοιπόν
πρόθυμος εγώ θα φανώ υπόσχομαι
αντάξιος των κρυφών σας σκέψεων
υπήκοος με προσφορά ευχαρίστησης
σε σας την πρώτη κι ανεκτίμητη.
*
Ανώνυμος said
υπέροχα τα ποιήματα, καταπληκτική η φωτό του δειλινού της Σαλονίκης!!! Μπράβο!!!