Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

«
»

Φθινοπωρινά από τον Νίκο

Posted by vnottas στο 9 Σεπτεμβρίου, 2020

Ο Νίκος Μοσχοβάκος γράφει για καλούς λογαριασμούς, για βεβαιότητες, για πέτρινα λιοντάρια, για γεωμετρικούς έρωτες και για ετικέτες

ΞΕΚΑΘΑΡΑ

Όταν λέω τα πράματα

με τ’ όνομά τους

με αποκαλείτε ωμό.

Όταν υπαινίσσομαι την αλήθεια

σφυρίζετε αδιάφορα

παριστάνοντας ότι δεν με εννοείτε.

Γι’ αυτό ξεκαθαρίζω τη θέση μου

με οπλοπολυβόλο θα σας αντιμετωπίζω

για να σας δοθεί η ευκαιρία

τα θύματα να παραστήσετε

σαν γνήσιοι υποκριτές που είστε.

ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΘΗΣ

Οι συνδαιτυμόνες μου άρχισαν με βουλιμία

να τρώνε το αγριογούρουνο

που ήταν σερβιρισμένο στο τραπέζι.

Προηγουμένως τους είχα εξηγήσει

ότι αυτό ήταν που είχε καταστρέψει το αμπέλι μου

γι’ αυτό και δεν είχα κρασί να τους προσφέρω.

Σιωπηλοί με συνωμοτικό τρόπο

έπαιρναν εκδίκηση μασώντας το

με βεβαιότητα μέθης.

ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΣΤΑ ΓΥΑΛΙΑ

Λιοντάρι πάνω στον γιαλό

στεκόσουνα στα Γυάλια

των βράχων άγαλμα ψηλό

δίπλα στα μαϊστράλια.

Πλάι σου η θάλασσα τρελή

πάει κι έρχεται το κύμα

σε καθρεφτίζει ντροπαλή

στο μπλε της παίρνεις σχήμα.

Κυνήγια ονειρεύεσαι

ελάφια κα ζαρκάδια

πέτρινο όμως γεύεσαι

το σούρουπο τα βράδια.

Έτσι περνάει ο καιρός

μέρες, βδομάδες, χρόνια

άνεμος άγριος φοβερός

σου τρίβει τα σαγόνια.

Ο ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΦΑΝΗΣ

Ένα οχταγωνικό αυγουστιάτικο απόγευμα

που βρέθηκε στην προκυμαία των Αντικυθήρων

και πλάνταζε μες την αδιαφορία και την πλήξη

η νταρντάνα η Φανή γνώρισε

τον φημισμένο περικαλλή έφηβο

και με συνοπτικές διαδικασίες

έσβησε κάθε έρωτα της ζωής της.

Πάει ο Ποσειδώνας του εθνικού μουσείου

κι ο απαράμιλλος Ηνίοχος των Δελφών

τελείωσε και ο Ερμής του Πραξιτέλη

μπροστά στον αμούστακο έφηβο των Αντικυθήρων

όλοι της φαίνονταν μικρές πυγολαμπίδες.

Έμεινε εκστασιασμένη μπροστά του

και λιμπιζόταν τις λεπτομέρειες

της γλυπτικής επιδεξιότητας του δημιουργού.

Δεν την έκαμπτε η ηλικία του αγοριού

ούτε η μαρμάρινη σάρκα του γλυπτού.

Εξάλλου τα πάνδεινα είχε υποφέρει

μες τις φαντασιώσεις του Πρίαπου

και των σατύρων τα όργια τις τριγωνικές νύχτες της.

Ήθελε λίγο να απολαύσει τη μέθη της ηδονής

τα πεντάγωνα καλοκαιρινά βράδια.

Έμεινε λοιπόν στην προκυμαία αναμένοντας

το βαπόρι της γραμμής, μέχρι αργά

και καθώς έπλεε προς την επιστροφή

αισθάνθηκε κάτω από τα μεγάλα στήθη της

να δονείται η καρδιά της ασυστόλως

και κατάλαβε καλύτερα από ποτέ

ότι σύντομα θα επιστρέψει στον μικρό

αγαπημένο της για να ζήσει

την φλόγα του έρωτα που την πυρπολούσε.

Ήξερε με βεβαιότητα ότι αυτός ο έρωτας

δεν ήταν καλοκαιρινό καπρίτσιο

αλλά υπόθεση αρχαίας γεωμετρίας

χωρίς τέλος.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

Φορώ το κίτρινο γιλέκο μου

και με θεωρούν επαναστάτη

φορώ το μαύρο μου πουκάμισο

κι επαναστάτη με νομίζουν.

Όταν πάλι βάζω το κόκκινο φουλάρι μου

όλοι τους λεν πως είμαι εξεγερμένος.

Θέλω να εξηγηθώ μια και καλή:

εγώ τη μόδα μόνο υπηρετώ

και την αισθητική των οίκων ραπτικής.

This entry was posted on 9 Σεπτεμβρίου, 2020 στις 12:03 μμ and is filed under ΠΟΙΗΜΑΤΑ. Με ετικέτα: . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, ή trackback from your own site.

Ένα Σχόλιο προς “Φθινοπωρινά από τον Νίκο”

  1. Ανώνυμος said

    11 Σεπτεμβρίου, 2020 στις 10:18 πμ

    εξαιρετικά τα ποιήματα, εύγε για την ανάρτηση! Έτσι τα γευόμαστε όλοι!

    Απάντηση

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Gravatar
Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

«
»
 
Αρέσει σε %d bloggers: