H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ο ήλιος, οι αρχαίοι θεοί, οι αισχροκερδείς σατράπες και τα πολύχρωμα βότσαλα
Posted by vnottas στο 30 Νοεμβρίου, 2020
Νέα φθινοπωρινά όμορφα ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο
ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ
Χιλιάδες, άπειρα πολύχρωμα βότσαλα
που σμιλευτήκαν από φθορές και προσχώσεις
είναι γεμάτη η παραλία του μυαλού μου.
Στιγμές της ζωής μου που πέρασαν
και τις στρογγύλεψε η μνήμη κι η επιείκεια
βοτσαλάκια που πάνω τους σεργιανίζει
η αναπόληση σφριγηλή κι ολόγυμνη
αναζητώντας εικόνες και πρόσωπα
του περασμένου καιρού, του πιο ωραίου.
Γλάροι πετούν κι αυτοί ωραίες στιγμές
και μες την πανσέληνο τα χρωματιστά βότσαλα
ανοίγουν φτερά εκστασιασμένα
πεταλούδες γίνονται που δείχνουν από πού πέρασε
κάθε όνειρο και κάθε ελπίδα απεγνωσμένη.
Δεν έχει βράχια ούτε κολυμβητές
η απόμακρη παραλία του μυαλού μου.
Στην άκρη της μόνο, εκεί που είναι υγρά ακόμη
τα βότσαλά της και λάμπουν στο φως
βρίσκεται ξεχασμένο του πατέρα μου το ψάθινο καπέλο
και της μητέρας μου η μεταξωτή βεντάλια
από ‘κείνο το καλοκαίρι
της αφόρητης ζέστης στο Χαράκι
χρόνια πολλά από σήμερα.
*
Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΕΔΥΣΕ ΠΟΤΕ
Το ξέρω πια καλά
μια ζωή χρειάστηκε να το μάθω.
Ο ήλιος δεν έδυσε ποτέ.
τα ηλιοβασιλέματα είναι έμπνευση
ρομαντικών ζωγράφων
ευαίσθητων αεροβατούντων εραστών
ηττοπαθών μελαγχολικών αγοριών
και κοριτσιών ερωτοχτυπημένων.
Πάντα υποψιαζόμουνα την αλήθεια
μέχρι που ο γιος του ήλιου, ο φίλος μου
ο αντάρτης Φαέθων μου αποκάλυψε
του πατέρα του την αέναη παρουσία
ότι τα χρώματα της δύσης είναι παραίσθηση
και το αναμενόμενο δήθεν αύριο
είναι μόνο εκδοχή απεγκλωβισμού.
Τα πάντα συμπαντικά εκτυλίσσονται
με τους κανόνες της αστροφυσικής.
Ενδύματα φτιαγμένα στο μυαλό μας
είναι τα ηλιοβασιλέματα
ποτήρια ποτού αιθέριου και ανύπαρκτου
για να ξεδιψάμε την επιθυμία μας
με ομορφιές που δεν μας ανήκουν.
Παραισθήσεις μοναξιά κι ανίας
είναι τα ηλιοβασιλέματα.
Φρόντισε ο Φαέθοντας να με πείσει
ότι είναι αποτρόπαιη η αλήθεια
της φθοράς της απώλειας του σκότους.
*
ΣΑΤΡΑΠΗΣ ΤΗΣ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑΣ
Σατράπης Πέρσης της ένδοξης περιόδου
της δυναστείας των Σασσανιδών
που βρέθηκε στη Μίλητο
προσκεκλημένος Ίωνος μεγαλεμπόρου
δεν άντεχε τη διαύγεια του φωτός
και παρέμεινε περιορισμένος
στο Ερμείο Μέλαθρον της πόλης
συζητώντας για τη διαφορά της κερδοφορίας
από την σαγηνευτική αισχροκέρδεια
καθώς και την ματαιότητα της αδιαλλαξίας.
Έτσι όταν επέστρεψε στην σατραπεία του
έλεγε σ’ όλους με ύφος περισπούδαστο
ότι στη Μίλητο ο ήλιος
δεν οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια γνώσης
και χαμογελούσε αυτάρεσκα
γιατί πολύ του άρεσε η ιδέα
να διαδοθεί η αισχροκέρδεια
ευρέως στους υπηκόους του.
*
ΥΠΗΡΞΑ ΑΡΧΑΙΟΣ ΘΕΟΣ
Υπήρξα αρχαίος Θεός.
Τώρα θνητός πορεύομαι
στον δρόμο της απώλειας
τώρα με διαρκή φθορά
λιγοστεύω και χάνομαι.
Στα ερείπια των αμέτρητων ναών μου
ξεράγκαθα βλάστησαν
τώρα πια κανείς δεν με μνημονεύει.
Κι όμως υπήρξα ο Θεός Απόλλωνας
που με λάτρεψαν και μ’ αγάπησαν
που μέσα από μύθους με δόξασαν
που οι ιερείς μου απαράμιλλα με ύμνησαν.
Αναπόφευκτα ήρθε το τέλος.
Το χειρότερο είναι ότι πια
ούτε καν ημίθεος μπορώ να γίνω.
Θνητός είμαι ακριβώς όπως όλοι
όσοι με λάτρεψαν με τη λάθος
πεποίθηση πως είμαι αιώνιος.
Το παράπονό μου παραμένει
πως ούτε καν ημίθεος μπορώ να γίνω
παρότι πίστευα σε μεσοβέζικες καταστάσεις
ας το πάρω απόφαση
ότι τώρα θνητός πορεύομαι
μόνος με διαρκή φθορά
κι ολοένα λιγοστεύω και χάνομαι.
*
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Ανώνυμος said
Όλα ενδιαφέροντα πολύ, αλλά τα….. βοτσαλάκια ξεχωρίζουν.