H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Σε χρόνο παρακείμενο
Posted by vnottas στο 18 Δεκεμβρίου, 2020
Τέσσερα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου
ΜΕΡΙΔΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Παφλαγόνας εγώ
και συ της Καππαδοκίας τ’ άνθος
αν εννοήσουμε πόσο δίκιο
έχουν οι Θράκες
κι αντισταθούμε στους Φράγκους
ίσως μετατοπίσουμε λίγο
της ιστορίας το πεπρωμένο
που θέλει τους Σταυροφόρους
να μαστίζουν τους τόπους μας.
Ίσως έτσι έχουμε μερίδιο
στην επόμενη μέρα.
*
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
Θυμήθηκε πως στο σχολείο
απ’ όλους τους χρόνους
του άρεσε ο παρακείμενος
γι’ αυτό την ώρα τη στερνή
φώναξε με φωνή ευκρινέστατη:
Τετέλεσται!
*
ΜΗΔΕΝ
Μετά από τόσες προσθέσεις
πολλαπλασιασμούς
αλλά και διαιρέσεις
έρχεται πάντα η αφαίρεση
αθόρυβα να μας θυμίσει
ότι το υπόλοιπο είναι μόνιμα μηδέν.
*
ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ
Μικρή μου νεράιδα
με τα λυτά μαλλιά
και τις ερυθριάζουσες παρειές
ξέρω καλά πως δεν ντρέπεσαι
για τη γύμνια σου
αλλά για την αδυναμία σου
να μου ζητήσεις
αυτό που σκέφτεσαι.
Σε καλώ λοιπόν κι εγώ
με της αιδούς την επιφύλαξη
και σου προτείνω να μ’ ακολουθήσεις
φωτίζοντας τον δρόμο με το φανάρι σου
για να μη χαθούμε
και βρεθούμε στην κόλαση.
*
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Απομεσήμερο Κυριακής
γεμάτο απομεινάρια τροφών
ποτών, γεύσεων, ονείρων
υποσχέσεων, οραμάτων, διηγήσεων
γεμάτο θραύσματα ωραίων λέξεων
εύηχων ασμάτων, τεμαχισμένων ήχων
επιχειρημάτων χάριν ευφωνίας
διαπληκτισμών πλήξης και ανίας
ακριβών υαλικών από κρύσταλλο
ή πορσελάνη άπω ανατολής, δώρα γάμων
ή τάματα μακρινών ταξιδιών.
Απόγευμα Κυριακής
γεμάτο εφήμερες ικανοποιήσεις, οσμή λήξης
κουρέλια πανάκριβων ενδυμάτων
άλλοτε από μετάξι Κίνας
άλλοτε φημιστών οίκων μόδας
εμποτισμένων με σπάνια αρώματα
και μυρωδιές δυσεύρετες
που αντεστραμμένες τώρα
ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα
εντείνοντας την έκπτωση προσδοκιών.
Γεμάτο έργα τέχνης σπασμένα
ή σχισμένα που κατεστράφησαν
σε κορύφωση μέθης ή αμηχανίας
ανακατεμένα με οστά και αποφάγια
της πρόσκαιρης ικανοποίησης
των βλοσυρών συνδαιτημόνων.
Σούρουπο Κυριακής
γεμάτο από το μαύρο
του επερχόμενου σκότους
αλλά και ιαχές γηπέδων
του πλήθους που έθρεψε
προσωρινά τη ματαιοδοξία του
έστω και για μια ψεύτικη νίκη
για μια νίκη εξαγορασμένη.
Γεμάτο σκέψεις διάτρητες, πικρές
με μουσική υπόκρουση
του αέρα το κυμαινόμενο μένος
που ολοένα δυναμώνει
και κτυπά τα παραθυρόφυλλα.
Σε λίγο όπου να ‘ναι
θα βγει και το φεγγάρι
για να σχεδιάσουμε ρομαντικά
το αύριο ή την επόμενη Κυριακή.
Ας ανοίξουμε λοιπόν τη σαμπάνια μας
κι ας ευχηθούμε αισιόδοξα
υψώνοντας το ποτήρι δοξαστικά
για την εκπλήρωση όσων ονείρων
απομένουν ακόμα μέσα μας.
Με θόρυβο θ’ αποτιναχθεί
ο φελλός της φιάλης
για να μας υπογραμμίσει
ότι κι η σιωπή έχει το τέλος της.
Ίσως φτάνει η ώρα της αλήθειας.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε