Νίκες που απαιτούν Επιστροφή
Posted by vnottas στο 16 Ιουνίου, 2021
‘Ένα ποίημα του Λευτέρη Μανωλά
ΠΛΕΥΣΗ ΠΡΥΜΝΗΣ
Αίφνης ο ουρανός σκοτείνιασε
βασίλεψε, μετέωρος, ο ήλιος
οι καπνοί ένα με τα σύννεφα
ακούνητοι από τη φρίκη
ανήμπορες της Κασσάνδρας οι
κατάρες
τις θύελλες των λόγων της να
σηκώσουν
και μάταια μετανοών ο
Αίας
δίχως πνοή στα στήθη
το ξόανο της κακιωμένης
Αθηνάς
έσπρωχνε να ορθώσει.
Ασήκωτα από τα λάφυρα
και τον τρόμο, τα πόδια των
Αχαιών.
και των καραβιών τους
οι καμμένες πλώρες•
σημάδι, για τα βέλη
αδύνατης επιστροφής
που τώρα ανάγκη την είχαν.
Αβάσταχτος ο αναστεναγμός των
θεών•
ξάφνου φούσκωσε τα ιστία
μα ασήκωτα φορτία οι
αναμνήσεις
κι’ ως ό,τι υλικό πετάχτηκε
ξεκόλησαν οι τρόπιδες από την
άμμο
και τα καράβια όπως – όπως
με την πρύμνη μπροστά
θαρρώντας για την επιστροφή
πως είχανε σαλπάρει.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΣ
Χ. Παπαθανασίου said
Τέλειο!