H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Άπιστες μεταφράσεις: Το φάντο της αιώνιας αθωότητας
Posted by vnottas στο 19 Ιουλίου, 2021
Το φάντο της αιώνιας αθωότητας
Εξερευνώντας τη λαϊκή μουσική σταματάμε σήμερα σε ένα ακόμη φάντο. Πάνω σε παραδοσιακή μελωδία και σε στίχους του ποιητή Carlos Conde (υπάρχουν κι άλλοι στίχοι με την ίδια πάνω-κάτω μουσική) ο Alfredo Marceneiro τραγουδά: É tão bom ser pequenino (Τι όμορφο να είσαι πιτσιρίκι).
Ο Marceneiro σε παλιά ζωντανή ηχογράφηση
Από τον Rodrigo σε παραδοσιακή μουσική και στίχους του João Linhares Barbosa
Από τον JOÃO MARCOS PARREIRA
…και η ανάγνωση της προσαρμογής στα Ελληνικά
Τι όμορφο να είσαι πιτσιρίκι
Τι όμορφο να είσαι πιτσιρίκι
Να ‘χεις μαμά, μπαμπά, γιαγιάδες
Να έχεις πίστη στ’ Αγαθού τη νίκη
και οι Μοίρες να ‘ναι τρυφερές κυράδες
Με κέφι όλα γύρω να τα βλέπεις
Χωρίς αναμονές και αμφισβητήσεις
Και σε μια ώρα μέσα να βιώνεις
όσα δεν δίνουν μιας ζωής περιπλανήσεις
Ιδέα να ’ναι το Καλό, χωρίς καχυποψία
Και να ‘χει ο Κόσμος θαυμαστή ουσία
Πέταξε ’συ με τ’ όνειρου τις πεταλούδες
Κι έχε κοντά σου όσους σ’ αγαπάνε
Κι ακόμη πιο πολύ απ’ όλους
Τη μάνα, τον πατέρα, τους παππούδες.
Να ’χεις στα μάτια σου του Αίσιου τη λάμψη
Μία ματιά σου να χωράει την πλάση
Να ’ναι τα θαύματα εφικτά για σένα
Και τα ξυπνήματά σου ονειρεμένα
Μακριά από τον άγριο τούτο κόσμο
Μείνε για πάντα πιτσιρίκι
Κι αν είν’ αφόρητη η τροχιά της Ειμαρμένης
Ας είσαι ξόρκι που νικά τη φρίκη
Ω άλγος σκοτεινό ω περιπέτεια
Που ήσουν της αστάθειάς μου αιτία
Δωσ’ μου ξανά την παιδική ηλικία
Την έκπληξη, την αμεριμνησία
Πάρε με απ’ τους χρόνους της σκληρότητας
Δώσε μου φως παλιό για να μιλήσω
Δώσε μου και φωνή να τραγουδήσω
Το φάντο της αιώνιας αθωότητας
Γιατί είναι όμορφο να τραγουδάς το φάντο
και να ΄χεις δίπλα αυτούς που σ’ αγαπάνε
*
Ser pequenino
Que bom que é ser pequenino,
Ter pai, ter mãe, ter avós,
Ter esp’rança no destino
E ter quem goste de nós.
.
Ver tudo com alegria,
Sem delongas, sem demora,
Ver a vida numa hora
A eternidade num dia.
.
Ter na mente a fantasia
Dum bem que ninguém supôs,
Ter crença, sonhar a sós,
Co’ a grandeza deste mundo
E, para bem mais profundo,
Ter pai, ter mãe, ter avós.
.
Ter muito enlevo a sonhar,
Acordar e ter carinho,
Ter este mundo inteirinho
No brilho do nosso olhar.
Viver alheio ao penar
Deste orbe torpe, ferino,
Julgar-se eterno menino,
Supor-se eterna criança,
E, num destino sem esp’rança,
Ter esp’rança no destino.
.
Ó desventura, ó saudade,
Causas da minha inconstância,
Daí – e pedaços de infância,
Retalhos de mocidade.
Dai-me a doce claridade
Roubando-me ao tempo atroz
Quero ter a minha voz
P’ra cantar o meu passado…
.
É tão bom cantar o fado
E ter quem goste de nós!…
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε