Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Archive for the ‘Μπρελ στα ελληνικά’ Category

Au printemps (Άνοιξη) * Le plat pays (Το τραγούδι για την επίπεδη χώρα) * La Chanson des Vieux Amants (Το τραγούδι των παλιών εραστών) * Voir un ami pleurer (Aλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς… ;) * Les Flamandes (Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν μιλούν) * Au suivant (Ο επόμενος) * Les bourgeois (Oι μπουρζουάδες)

Άνοιξιάτικο ΙΙ

Posted by vnottas στο 17 Μαΐου, 2016

DSCN0918

Άνοιξη, Άνοιξη,

της ζωής και των ε-

ρωτευμένων γιορτή

Άνοιξη, Άνοιξη,

κι οι καρδιές παίρνουν χρώμα

απ’ άσπρο κρασί

Άνοιξη πλουμιστή,  

για έναν όρκο  ή μία

ματιά τρυφερή

θα γελάνε οι νιες

και παντού θα σκορπάνε

φιλιά κι αγκαλιές

.

Κι όταν οι νύμφες

θα μοιράζουν φιλιά

σαν αγκινάρα

θ’ ανοίγει κάθε καρδιά

Κι όταν τα αγόρια

σα σπίρτα θα παίρνουν φωτιά

      να που οι ελπίδες      

        θα ζωντανέψουν ξανά      

*

Άνοιξη Άνοιξη

λουλουδιών, εραστών,

ποιητών, άφιξη

Άνοιξη Άνοιξη

της καρδιάς, της χαράς,

της γητειάς έκρηξη

Άνοιξη λιμπιστή,  

για έναν όρκο ή μία

ματιά τρυφερή

θα μεταμορφωθεί

 όλη η Πόλη σε μία

 μεγάλη γιορτή

.

Κοίτα την  Πόλη

μοιάζει  λιβάδι χλωρό

μ’  ένα αγάπης κοπάδι

κι αλλοπαρμένο βοσκό

Κοίτα την Πόλη

μοιάζει χωριό σε χαρά,

που στον ήλιο γιορτάζει

του έρωτα τη σπορά

*

Ανοιξιά- τικη  αυγή

κι η καρδιά στης χαράς

τα περβόλια θα βγεί,

μ’ ανοιξιά- τικη ορμή

      της   αγάπης το άσπρο         

 κρασί  να γευτεί

  Άνοιξη πλουμιστή,  

για έναν όρκο ή μία

ματιά τρυφερή

θα μετάμορφωθεί

σε  Ελπίδας γιορτή,  

με τη μια, όλη η Γη

.

Δες αυτό το θαύμα

ειν’  το μοναδικό

π’ ακόμη κάποιος προσφέρει

χωρίς παρακαλετό

Δες αυτό το θαύμα

θαύμα εαρινό

ζησ’ το όσο κρατάει

για φέτος θα  ‘ν το στερνό

*

Άνοιξη Άνοιξη

τη ζωή ξαναβάφουμε ΄

μ’ άσπρο κρασί

Άνοιξη, Άνοιξη

των θεών και των ε-

ρωτευμένων, γιορτή…

Άνοιξη, Άνοιξη, Άνοιξη…

Ζακ Μπρελ  Au printemps

κι

*

Ανάγνωση

*

17 του Μάη. Είναι ακόμη (για λίγο) Άνοιξη και έτυχε να πέσω πάνω στο (ομώνυμο) τραγούδι του Ζακ Μπρελ (Au printemps) και είπα να κάνω μια ακόμη απόπειρα (από τις γνωστές: απόδοση στα ελληνικά κατά το δυνατό τραγουδίσιμη).

Βέβαια ¨printemps¨ είναι μια λέξη δισύλλαβη και τονίζεται στη λήγουσα, ενώ η ωραία Άνοιξη, ως γνωστόν, όχι μόνον πλειοδοτεί σε συλλαβές αλλά και προτιμά να οξύνει την προπαραλήγουσα. Έτσι η απόπειρα ήταν ευθύς εξ αρχής κάπως ζόρικη. Ευτυχώς οι τραγουδιστικές (μελοποιημένες) εκδοχές δεν αποστρέφονται εντελώς τις τονικές διαστροφές και ανακαινίσεις και έτσι δεν  ¨ανασχέθηκα¨ παρά για πολύ λίγο. Παραπάνω, το προϊόν της μη ανάσχεσης στα ελληνικά, παρακάτω το original, στη γαλλική.

Σημείωση  1. Όταν στο γνήσιο κείμενο υπάρχουν επαναλαμβανόμενες στροφές, ο αποδίδων έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει διαφορετικές εκδοχές και ο τραγουδών-ούσα μπορεί να διαλέξει (απορρίψει) κατά βούληση.

Σημείωση 2. Σχετικά με στίχους για την Άνοιξη, σας θυμίζω και το παλιότερο ποίημα του Νίκου Μοσχοβάκου (εδώ)

DSCN0926

Au printemps au printemps
Et mon coeur et ton coeur
Sont repeints au vin blanc
Au printemps au printemps
Les amants vont prier
Notre-Dame du bon temps
Au printemps
Pour une fleur un sourire un serment
Pour l’ombre d’un regard en riant

Toutes les filles
Vous donneront leurs baisers
Puis tous leurs espoirs
Vois tous ces coeurs
Comme des artichauts
Qui s’effeuillent en battant
Pour s’offrir aux badauds
Vois tous ces coeurs
Comme de gentils mégots
Qui s’enflamment en riant
Pour les filles du métro
*
Au printemps au printemps
Et mon coeur et ton coeur
Sont repeints au vin blanc
Au printemps au printemps
Les amants vont prier
Notre-Dame du bon temps
Au printemps
Pour une fleur un sourire un serment
Pour l’ombre d’un regard en riant

Tout Paris
Se changera en baisers
Parfois même en grand soir
Vois tout Paris
Se change en pâturage
Pour troupeaux d’amoureux
Aux bergères peu sages

Vois tout Paris
Joue la fête au village
Pour bénir au soleil
Ces nouveaux mariages

*

Au printemps au printemps
Et mon coeur et ton coeur
Sont repeints au vin blanc
Au printemps au printemps
Les amants vont prier
Notre-Dame du bon temps
Au printemps
Pour une fleur un sourire un serment
Pour l’ombre d’un regard en riant
Toute la Terre
Se changera en baisers
Qui parleront d’espoir
Vois ce miracle
Car c’est bien le dernier
Qui s’offre encore à nous
Sans avoir à l’appeler
Vois ce miracle
Qui devait arriver
C’est la première chance
La seule de l’année

*

Au printemps au printemps
Et mon coeur et ton coeur
Sont repeints au vin blanc
Au printemps au printemps
Les amants vont prier
Notre-Dame du bon temps
Au printemps

Au printemps
Au printemps
DSCN0927

 

 

Posted in Μπρελ στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , , | Leave a Comment »

Ένας απηυδισμένος Αμλετ και λίγος Μπρελ (σε επανάληψη)

Posted by vnottas στο 10 Απριλίου, 2016

Για τον  απηυδισμένο Άμλετ γράφει ο Ηλίας και από τους ¨Μπουρζουάδες¨ του Μπρελ (εδώ) επαν-αναρτάται η ανάγνωση της απόδοσης στα ελληνικά, γιατί κατά κάποιο (άγνωστο) τρόπο είχε εξαφανιστεί από την παλιά ανάρτηση. [Η βλάβη προς το παρόν αποκαταστάθηκε]

images (5)

O  άγριος Άμλετ

(Γράαφει ο Ηλίας Κουτσούκος)

Ο Τάκης Στημένος τάχει παίξει. Έχει κλείσει τα 36 κι  ενώ ήταν τρία χρόνια άνεργος, τώρα καλείται να παίξει «Άμλετ» στον πρωτοποριακό θίασο το «άλλο όνειρο» ενός  σαρανταπεντάρη σκηνοθέτη ο οποίος είναι – κατά τον Τάκη και το σινάφι  των ηθοποιών- ‘πυροβολημένη αδερφή’ και θεατρική  ψωνάρα.

Επίσης ο Τάκης έκανε το λάθος να επιτρέψει στον σκηνοθέτη -πριν ένα εξάμηνο- να τον ‘ακουμπήσει’ μέσα σ ένα μπαρ και τώρα, είναι υποχρεωμένος να βρίσκει δικαιολογίες ώστε να μη του την ‘πέφτει’ μπροστά στους άλλους ηθοποιούς στις πρόβες, ούτε να τον χουφτώνει κάθε τόσο με τη δικαιολογία ,της ‘σκηνοθετικής κατεύθυνσης’ πάνω στον μονόλογο του Άμλετ, ενώ οι συνάδελφοί του το έχουν μυριστεί και το πείραγμα πέφτει σύννεφο.

Απόψε έχουν πρεμιέρα κι ο Τάκης στο καμαρίνι του προσπαθεί να συγκεντρωθεί, ξέρει πως στην πλατεία δεν έχει ούτε πενήντα θεατές -οι περισσότεροι με προσκλήσεις- ξέρει πως το έργο δεν θα κρατήσει ούτε βδομάδα, μέσα σ αυτή την κρίση των πάντων και πασών, ξέρει πως θα ξαναμείνει  άνεργος, ξέρει πως θα πρέπει να παραμείνει-άγνωστο για πόσο- στη θεία του την Αμαλία, στο δυάρι  του Κολωνού, ξέρει πως έχει αρχίσει να σιχαίνεται  όλο τον κόσμο, αλλά τελευταία και τον εαυτό του.

Κι ενώ ο ηθοποιός όταν ‘παίζει’ ,πρέπει να παραμένει απερίσπαστος απ’ όλα τα καθημερινά του προβλήματα, ο Τάκης Στημένος βρίσκει τον εαυτό του ξαφνικά περικυκλωμένο  από αφόρητους ηλίθιους, στους οποίους  ο  Σαίξπηρ  σίγουρα θα απαγόρευε την είσοδο στα έργα του κι ενώ αρχίζει στη Τρίτη πράξη, σκηνή πρώτη, να απαγγέλει τον μονόλογο του  «να ζει κανείς ή να μη ζει -αυτό είναι το ζήτημα- τι είναι ανώτερο στο πνεύμα, να υποφέρεις πετριές και βέλη άδικης τύχης, ή να κάνεις επανάσταση ενάντια σ’ ένα πέλαγο βάσανα και με την άρνηση τους να τους δώσεις τέλος..» σ’ αυτό το σημείο, μένει το χέρι του μετέωρο, κρατώντας την πλαστική νεκροκεφαλή, νιώθει εγκλωβισμένος στο ηλίθιο στενό μπλουτζίν [άποψη του βλάκα  σκηνοθέτη, γιατί που ακούσθηκε  Άμλετ  με μπλουτζίν και άρβυλα..] και σαν υπνωτισμένος απ’ ιερό καθοδηγητή τρομοκράτης, συνεχίζει τον Μονόλογο με δικά του λόγια όμως, που φεύγουν απ το στόμα του βροντώδη και πεντακάθαρα δηλαδή « ακούστε καθυστερημένοι και της πλατείας όλοι εσείς οι κοιμισμένοι, η  Επανάσταση δεν θα  έρθει με κλανιές και τα αβγά δεν βάφουν με  πορδές,  εσείς  θα μένετε διαρκώς  υπνωτισμένοι και στον ηλίθιο τον κόσμο σας κλεισμένοι…» κι εδώ σταματάει, μένει ακίνητος κοιτώντας την νεκροκεφαλή, και ξαφνικά σηκώνονται δύο απ την πρώτη σειρά φωνάζοντας υστερικά ‘μπράβο, μπράβο, μπράβο’ κι αμέσως σηκώνονται κι οι πενήντα θεατές όρθιοι φωνάζοντας και χειροκροτώντας ‘μπράβο, μπράβο, μπράβο..’ κι ο Τάκης Στημένος νιώθει πια, πως δεν έχει ελπίδα, με ό,τι τον περιβάλλει και φεύγει απότομα  απ τη σκηνή, ενώ στα παρασκήνια πέφτουν επάνω του και τον αγκαλιάζουν, ο  Πολώνιος  απ το Γαλάτσι, ο Κλαύδιος απ το Περιστέρι κι η Οφηλία απ τα Πετράλωνα, ο ηλίθιος πρωτοποριακός σκηνοθέτης που φωνάζει «μπράβο μωρό μου, τους   έσκισες  αγάπη μου κι ο Τάκης σαν χτυπημένος από άγριο θεριό λέει ψιθυριστά « ρε άντε γαμηθείτε όλοι σας βλαμμένοι..»

amlet-seminario-ket

***

Οι Μπουρζουάδες του Ζακ Μπρελ

Ανάγνωση της προσαρμογής στα Ελληνικά

Posted in Μπρελ στα ελληνικά, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: , , , , , | Leave a Comment »

Το τραγούδι για την επίπεδη χώρα

Posted by vnottas στο 6 Σεπτεμβρίου, 2013

belgique_9

Με του Βορρά τη Θάλασσα ως έσχατη πεδιάδα

Μ’ αμμόλοφους κυματιστούς που στέκουν στην αράδα

Και σταματούν τα κύματα, με βράχια μικρά, γκρίζα,

Που αγαπούν την άμπωτη, μόνη γι αυτά κορνίζα.

Μ’ ομίχλη και με καταχνιά που δώθε κείθε τρέχει,

Μ’ άνεμο της ανατολής, άκου τον πως αντέχει.

Είναι η ίσια χώρα,  η πατρίδα μου.

 

Με τους καθεδρικούς της, μοναδικά βουνά,

Με μαύρα όρθια κατάρτια, τα καμπαναριά,

Όπου πέτρινοι δαίμονες τα νέφη προκαλούν.

Με μέρες που στου χρόνου τον ρου κατρακυλούν

Και στης βροχής τους δρόμους, υγρά να πέφτουν βέλη.

Με άνεμο της δύσης, άκου τον πως τα θέλει.

Είναι η ίσια χώρα,  η πατρίδα μου.

 

Τόσο βαρύς ο ουρανός που ένα κανάλι χάθηκε,

Τόσο βαρύς ο ουρανός σαν τη μελαγχολία,

Τόσο χλωμός ο ουρανός που ένα κανάλι πνίγηκε,

Τόσο χλωμός ο ουρανός που παίρνει αμνηστία,

Να κι ο αγέρας του βοριά, παίρνει να ξεχειλώνει,

Να κι ο αγέρας του βοριά, άκου τον πως φουσκώνει.

Είναι η ίσια χώρα,  η πατρίδα μου.

 

Μ’ άρωμα από Ιταλία να ‘ρχεται απ’ τον ποταμό,

Με τη ξανθιά την Φρίντα να γίνεται Μαργκώ,

Σαν του Νοέμβρη η σπορά φυτρώνει μήνα Μάη,

Με το φως να τρεμοπαίζει, σαν ο Ιούλης ξεμυτάει.

Να κι ο άνεμος τα στάχια  που χαϊδεύει και γελάει,

Να κι ο άνεμος του νότου, άκου τον πως τραγουδάει.

Είναι η ίσια χώρα,  η πατρίδα μου.

Brel

Πρόκειται για την απόδοση  στα ελληνικά ενός τραγουδιού του Ζακ Μπρέλ που είναι αφιερωμένο στην πατρίδα του (Βέλγιο). Ο Μπρελ εμπνεύστηκε από ένα ποίημα του Ελβετού  Jean Villard όπου εξυμνούνται οι χάρες ενός ποταμού (La Venoge) στο ελβετικό καντόνι Vaud.

Σημείωση:Στην απόδοση προτίμησα το ¨ίσια¨ γιατί το ¨επίπεδη¨ μου φάνηκε κάπως γεωμετρικό

 Jacques Brel

Le plat pays

Avec la mer du Nord pour dernier terrain vague
Et des vagues de dunes pour arrêter les vagues
Et de vagues rochers que les marées dépassent
Et qui ont à jamais le cœur à marée basse
Avec infiniment de brumes à venir
Avec le vent de l´est écoutez-le tenir
Le plat pays qui est le mien

Avec des cathédrales pour uniques montagnes
Et de noirs clochers comme mâts de cocagne
Où des diables en pierre décrochent les nuages
Avec le fil des jours pour unique voyage
Et des chemins de pluie pour unique bonsoir
Avec le vent d´ouest écoutez-le vouloir
Le plat pays qui est le mien

Avec un ciel si bas qu´un canal s´est perdu
Avec un ciel si bas qu´il fait l´humilité
Avec un ciel si gris qu´un canal s´est pendu
Avec un ciel si gris qu´il faut lui pardonner
Avec le vent du nord qui vient s´écarteler
Avec le vent du nord écoutez-le craquer
Le plat pays qui est le mien

Avec de l´Italie qui descendrait l´Escaut
Avec Frida la Blonde quand elle devient Margot
Quand les fils de novembre nous reviennent en mai
Quand la plaine est fumante et tremble sous juillet
Quand le vent est au rire, quand le vent est au blé
Quand le vent est au sud, écoutez-le chanter
Le plat pays qui est le mien.

cocagne3

Posted in Μπρελ στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , | Leave a Comment »

Το τραγούδι των παλιών εραστών

Posted by vnottas στο 13 Νοεμβρίου, 2012

Ναι, ζήσαμε και καταιγίδες,

χρόνια μαζί,  δεν σ’ αδικώ.

Χίλιες φορές είπες θα φύγεις,

χίλιες φορές το είπα εγώ.

Και κάθε τι σ’ αυτόν τον χώρο,

τον δίχως κούνια παιδική,

θυμίζει θύελλες κι εκρήξεις…

 Εσύ να έχεις πλέον χάσει        

την γεύση των  απλών πραγμάτων,      

του κυνηγού εγώ τις εκπλήξεις…

Όμως αγάπη μου

Υπέροχη γλυκιά αγάπη μου

Στην λάμψη, στα σκοτάδια τ’ ουρανού

Ακόμη σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις

 

Ναι, ξέρω τα τεχνάσματά σου,

τα ξόρκια μου ξέρεις καλά.

Με κράτησες και με παγίδες,

σ’ έχασα, μα προσωρινά.

Σίγουρα είχες κι εραστές,

θα ‘ναι το σώμα που ξεσπά,

θα είν’ ο χρόνος που περνάει…

Μα εμείς ξέραμε τον τρόπο

πως να γερνάμε, μέσα μας όμως  

η νιότη ακόμη να σκιρτάει…

Ναι, αγάπη μου

Υπέροχη και τρυφερή αγάπη μου

Στο λυκαυγές και στο λυκόφως τ’ ουρανού

Εγώ θα σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις…

 

Μα όσο κι αν ο καιρός παιδεύει,

όσο κι αν ο καιρός περνά,

                                         είν’  για τους εραστές παγίδα                                        

 να ζουν χωρίς βεγγαλικά   

Ναι, δεν ξεσπώ πια στα τυφλά

Ναι, πια δεν κλαις τόσο συχνά,

πια το μυστήριο δεν μετράει

Πλέον στις συμπτώσεις δυσπιστούμε,

λίγα αφήνουμε στην τύχη,

μα η τρυφερή μάχη… κρατάει…

Ναι Αγάπη μου

Όμορφη, αβρή, γλυκιά, αγάπη μου

Στο χάραμα και στο σκοτάδι τ’ ουρανού

Ακόμη σ’ αγαπώ

και συ το ξέρεις

Αυτήν τη μεταφορά στα ελληνικά του τραγουδιού του Μπρελ για τους ¨παλιούς εραστές¨ την αφιερώνω στους παλιούς μου συμμαθητές που θα συναντηθούν αυτήν τη βδομάδα στους παλιούς τόπους. Ιδιαίτερα στους πολλούς που τότε ήταν ερωτευμένοι, και ακόμη πιο πολύ, σε όσους τα κατάφεραν να παλιώσουν τον έρωτά τους.

Εδώ, σε ήχο, ο Ζακ Μπρελ

εδώ η ανάγνωση της προσαρμογής που σας έφτιαξα

από τον Χοσέ Καρέρας

σε ήχο fados
…και σε τανγκό

Οι στίχοι στα γαλλικά:

 La Chanson des Vieux Amants

Bien sûr, nous eûmes des orages
Vingt ans d´amour, c´est l´amour fol
Mille fois tu pris ton bagage
Mille fois je pris mon envol
Et chaque meuble se souvient
Dans cette chambre sans berceau
Des éclats des vieilles tempêtes
Plus rien ne ressemblait à rien
Tu avais perdu le goût de l´eau
Et moi celui de la conquête
Mais mon amour
Mon doux, mon tendre, mon merveilleux amour
De l´aube claire jusqu´à la fin du jour
Je t´aime encore, tu sais, je t´aime

Moi, je sais tous tes sortilèges
Tu sais tous mes envoûtements
Tu m´as gardé de pièges en pièges
Je t´ai perdue de temps en temps
Bien sûr tu pris quelques amants
Il fallait bien passer le temps
Il faut bien que le corps exulte
Finalement, finalement
Il nous fallut bien du talent
Pour être vieux sans être adultes
Oh, mon amour
Mon doux, mon tendre, mon merveilleux amour
De l´aube claire jusqu´à la fin du jour
Je t´aime encore, tu sais, je t´aime

Et plus le temps nous fait cortège
Et plus le temps nous fait tourment
Mais n´est-ce pas le pire piège
Que vivre en paix pour des amants
Bien sûr tu pleures un peu moins tôt
Je me déchire un peu plus tard
Nous protégeons moins nos mystères
On laisse moins faire le hasard
On se méfie du fil de l´eau
Mais c´est toujours la tendre guerre
Oh, mon amour…
Mon doux, mon tendre, mon merveilleux amour
De l´aube claire jusqu´à la fin du jour
Je t´aime encore, tu sais, je t´aime.

Posted in Μπρελ στα ελληνικά, ΠΟΙΗΜΑΤΑ | Με ετικέτα: , , , , , , , , , , | Leave a Comment »

…αλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς… ;

Posted by vnottas στο 24 Ιουνίου, 2012

ΕΝ ΤΑΞΕΙ… 

 Εντάξει, πολεμούν στην Ιρλανδία

κι υπάρχουν δίχως μουσική λαοί

εντάξει, όλα μοιάζουν παρωδία

και πάει η ευαισθησία,  έχει χαθεί.

Εντάξει, ο παράς οσμή δεν έχει

στην αοσμία του, όμως, πνίγεται κανείς

ναι, τα άνθη τα πατάει όποιος αντέχει,

αλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς… ;

 

Μάχες έχουμε χάσει, εμείς κι οι άλλοι

κι ο Χάρος τη στερνή λέξη ζητά.

Εντάξει, τι κι αν γέρνει το κεφάλι

ένα κορμί που πια παραπατά…

Ναι, σίγουρα, οι γυναίκες απατούνε

και τα πουλιά σκοτώνει ο νταής,

χωρίς φτερά οι καρδιές φυτοζωούνε

αλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς…

  

Εξάλλου οι πόλεις είναι εξαντλημένες

μ’ αυτά τα πενηντάχρονα παιδιά,

οι ελπίδες για βοήθεια μαραμένες

κι ο Έρωτας στα δόντια να πονά…

Εντάξει φταίει ο χρόνος που όλο φεύγει

και τ’ άγχος στο μετρό ολημερίς

κι είναι η Αλήθεια που μας αποφεύγει

αλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς…

  

Εντάξει, οι καθρέφτες μας αντέχουν,

μα μήτε το  κουράγιο να ’μαστε Ιουδαίοι

μήτε την κομψότητα που -μόνο- οι μαύροι έχουν,

δεν είμαστε η φωτιά που ακόμη καίει…

και η Ανθρωπιά και τ’ άλλα που αξίζουν

δεν άλλαξαν πολύ τους ευλαβείς

που από αγάπη πάντα μας ξεσχίζουν,

αλλά, να κλαίει ο φίλος σου, μπορείς…;

 

 Απόδοση Β. Νόττας

Το τραγούδι του Ζακ Μπρελ

Η ανάγνωση της απόδοσης στα ελληνικά

Jacques Brel
 VOIR UN AMI PLEURER

1977

 

Bien sûr il y a les guerres d’Irlande
Et les peuplades sans musique
Bien sûr tout ce manque de tendre
Et il n’y a plus d’Amérique
Bien sûr l’argent n’a pas d’odeur
Mais pas d’odeur vous monte au nez
Bien sûr on marche sur les fleurs
Mais mais voir un ami pleurer

 

Bien sûr il y a nos défaites
Et puis la mort qui est tout au bout
Le corps incline déjà la tête
Étonné d’être encore debout
Bien sûr les femmes infidèles
Et les oiseaux assassinés
Bien sûr nos coeurs perdent leurs ailes
Mais mais voir un ami pleurer

 

Bien sûr ces villes épuisées
Par ces enfants de cinquante ans
Notre impuissance à les aider
Et nos amours qui ont mal aux dents
Bien sûr le temps qui va trop vite
Ces métros remplis de noyés
La vérité qui nous évite
Mais mais voir un ami pleurer

 

Bien sûr nos miroirs sont intègres
Ni le courage d’être juif
Ni l’élégance d’être nègre
On se croit mèche on n’est que suif
Et tous ces hommes qui sont nos frères
Tellement qu’on n’est plus étonné
Que par amour ils nous lacèrent
Mais mais voir un ami pleurer.

Posted in Μπρελ στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , | Leave a Comment »

Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν μιλούν

Posted by vnottas στο 13 Νοεμβρίου, 2011


Θα πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι εγώ προσωπικά τις κυρίες αυτές δεν τις γνωρίζω. Ούτε εκείνες της εποχής του Μπρελ, ούτε τις μεταγενέστερες. Κι έτσι, όταν πρωτοάκουσα το τραγούδι, τις φαντάστηκα κάτι σαν αγκαζαρισμένες ηπειρώτισσες να χορεύουν γύρω γύρω την ¨καραγκούνα¨. Προφανώς τα πράγματα (οι εν λόγω κυρίες) είναι κάπως αλλιώς, αλλά εγώ μία φορά όλη κι όλη έχω πάει στις Βρυξέλλες και σας διαβεβαιώνω ότι ουδεμία μου προέκυψε επαφή με Φλαμανδή χορεύτρια (ούτε με Βαλλώνα –για να τα λέμε όλα).

Ξέρω πάντως ότι ο Ζακ Μπρέλ ήταν, από τη μεριά του πατέρα του, φλαμανδικής καταγωγής και, όσο να ‘ναι, κάτι θα ήξερε σχετικά. Μεταφέρω εδώ την (λιγο πολύ χιουμοριστική) εκδοχή για τις βορειοβελγίδες συμπατριώτισσές του,  έτσι, για να γνωριζόμαστε λίγο καλύτερα μεταξύ ευρωπαίων (και το αυτοσαρκαστικό χιούμορ είναι καλός οδηγός για κάτι τετοιο).

Προσθέτω ότι,  μια που όλοι έχουμε μπλέξει σε μια συλλογική περιπέτεια, (ευρωπαϊκοί λαοί εναντίον καταβροχθιστικών τεράτων με ταμεία γαμψά) καλό θα είναι να γνωριστούμε καλύτερα γιατί μόνο συντονισμένα θα μπορέσουμε ίσως να τη βγάλουμε καθαρή…

… έχουμε λοιπόν σε ήχο


1. Τον ίδιο τον Ζακ Μπρελ

.

2. Την Μπαρμπαρά

.

3. Piêro, les flamandes

.

4. Την απόδοση στα ελληνικά που σας ετοίμασα

Και σε κείμενο

1. Την απόδοση (αφιερωμένη στους φίλους που με διαβάζουν στις Κάτω Χώρες)

2.Τους στίχους στα γαλλικά  

Οι Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν μιλούν

Μιλιά, τις μετρημένες Κυριακές

Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν μιλούν

Οι Φλαμανδές είναι γυναίκες σιωπηλές

Χορεύουν γιατί είναι είκοσι χρονών

Κι οι εικοσάρες πρέπει να λογοδοθούν

Για να μπορέσουνε μετά να παντρευτούν

Και μάνες να γινούν γερών παιδιών

Αυτός, τους είπαν οι γονιοί, είναι ο σκοπός

Τόπε κι ο ηγούμενος και το ‘πε αυστηρά

Το ‘πε ο παπάς, και των παπάδων ο αρχηγός

Γι αυτό χορεύουνε, χορεύουν στη σειρά

Οι Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές

Οι Φλα – οι Φλα – οι  Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν ριγούν

Δεν έχει πάθος στον χορό της Κυριακής

Οι Φλαμανδές χορεύουν – δεν ριγούν

Οι Φλαμανδές προκύπτουν αξιοπρεπείς

Χορεύουν γιατί είναι στα τριάντα πια

Πως  όλα πήγανε καλά να δείξουν πρέπει

Το ζυθοβότανο,  το στάρι, τα παιδιά

Όλα σε τάξη, αν ο Θεός το επιτρέπει

οι Φλαμανδές ειν’  των γονιών τους το καμάρι

Kαι του Ηγούμενου που ψέλνει δυνατά

Kαι του παπά που του Θεού δίνει τη χάρη

Γι αυτό χορεύουνε, χορεύουν στη σειρά

Οι Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές

Οι Φλα – οι Φλα – οι  Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές χορεύουν –δεν χαμογελούν

Χωρίς χαμόγελα ο χορός τις Κυριακές

Οι Φλαμανδές χορεύουν –δεν γελούν

Οι Φλαμανδές είναι γυναίκες σοβαρές

Χορεύουν γιατί πιάσαν τα εβδομήντα χρόνια

Πως  όλα πήγανε καλά να δείξουν πρέπει

Το ζυθοβότανο,  το στάρι, τα εγγόνια

Όλα σε τάξη, ο Θεός αν το επιτρέπει

Σαν τις μανάδες τους τα μαύρα εφορέσαν

Σαν τον ηγούμενο που αναμασάει ρητά

Σαν τον παπά, που τα κηρύγματα τ’ αρέσαν

Κληροδοτούν, γι αυτό χορεύουν στη σειρά

Οι Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές

Οι Φλα – οι Φλα – οι  Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές χορεύουν τεντωμένες

Χωρίς χαλάρωμα ο χορός τις Κυριακές

Οι Φλαμανδές χορεύουν τεντωμένες

Δεν χαλαρώνουνε ποτέ οι Φλαμανδές

Χορεύουν γιατί φτάσαν στα εκατό

Και στα εκατό σωστό να δείξουν κρίνουν

Πως  έχουνε καλό ποδαρικό

Στάρι και ζυθοβότανο άφθονα  θα  απομείνουν

Κι αυτές θα πάνε τους γονιούς ν’ αναζητήσουν

Και τον παπά που κείται εκεί κοντά

Και τον ηγούμενο εκεί θα  συναντήσουν

Γι αυτό χορεύουνε… για τελευταία φορά

Οι Φλαμανδές

Οι Φλαμανδές

Οι Φλα – οι Φλα – οι  Φλαμανδές

Les Flamandes :

Les Flamandes dansent sans rien dire

Sans rien dire aux dimanches sonnants

Les Flamandes dansent sans rien dire

Les Flamandes ça n’est pas causant

Si elles dansent c’est parce qu’elles ont vingt ans

Et qu’à vingt ans il faut se fiancer

Se fiancer pour pouvoir se marier

Et se marier pour avoir des enfants

C’est ce que leur ont dit leurs parents

Le bedeau et même Son Eminence

L’Archiprêtre qui prêche au couvent

Et c’est pour ça et c’est pour ça qu’elles dansent

Les Flamandes

Les Flamandes

Les Fla – Les Fla – Les Flamandes

Les Flamandes dansent sans frémir

Sans frémir aux dimanches sonnants

Les Flamandes dansent sans frémir

Les Flamandes ça n’est pas frémissant

Si elles dansent c’est parce qu’elles ont trente ans

Et qu’à trente ans il est bon de montrer

Que tout va bien que poussent les enfants

Et le houblon et le blé dans le pré

Elles font la fierté de leurs parents

Et du bedeau et de Son Eminence

L’Archiprêtre qui prêche au couvent

Et c’est pour ça et c’est pour ça qu’elles dansent

Les Flamandes

Les Flamandes

Les Fla – Les Fla – Les Flamandes

Les Flamandes dansent sans sourire

Sans sourire aux dimanches sonnants

Les Flamandes dansent sans sourire

Les Flamandes ça n’est pas souriant

Si elles dansent c’est qu’elles ont septante ans

Qu’à septante ans il est bon de montrer

Que tout va bien que poussent les petits-enfants

Et le houblon et le blé dans le pré

Toutes vêtues de noir comme leurs parents

Comme le bedeau et comme Son Eminence

L’Archiprêtre qui radote au couvent

Elles héritent et c’est pour ça qu’elles dansent

Les Flamandes

Les Flamandes

Les Fla – Les Fla – Les Flamandes

Les Flamandes dansent sans mollir

Sans mollir aux dimanches sonnants

Les Flamandes dansent sans mollir

Les Flamandes ça n’est pas mollissant

Si elles dansent c’est parce qu’elles ont cent ans

Et qu’à cent ans il est bon de montrer

Que tout va bien qu’on a toujours bon pied

Et bon houblon et bon blé dans le pré

Elles s’en vont retrouver leurs parents

Et le bedeau et même Son Eminence

L’Archiprêtre qui repose au couvent

Et c’est pour ça qu’une dernière fois elles dansent

Les Flamandes

Les Flamandes

Les Fla – Les Fla -Les Flamandes

Posted in Μπρελ στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , , , , | Leave a Comment »

Ο επόμενος… Next… Au suivant…

Posted by vnottas στο 6 Ιουλίου, 2011

 Αυτή τη φορά ξεκίνησε (πάνω κάτω) ως ακολούθως:

Λέω στο Θάνο: Μάλλον είμαι σε φάση. (Δηλαδή προσωρινά κολλημένος σε μια δραστηριότητα που με διασκεδάζει).

Μου λέει ο Θάνος: Ωχ κατάλαβα! (ή κάπως έτσι).

Ο Θάνος είναι ο γιος μου και τα λέμε στο τηλέφωνο μια που αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Αθήνα.

Ναι, του επαναλαμβάνω απτόητος. Και δέχομαι και ¨παραγγελιές¨.

Ά τόσο! μου κάνει. Τότε για δοκίμασε με το Next. Υπάρχει μια καταπληκτική εκτέλεση με την Sensational Alex Harvey Band.

Με τα αγγλοσαξονικά αποκλείεται του λέω, Το ξέρεις. Αυτά είναι δική σου αρμοδιότητα.

Είναι ένα τραγούδι του Brel, με διαβεβαιώνει…

Au suivant;  απορώ.

Au suivant. μου απαντά.

Τα επακόλουθα της παραπάνω κουβεντούλας βρίσκονται εδώ παρακάτω.

Σε ήχο:

1. Au suivant στίχοι και μουσική του Brel (για εικόνα στο You tube  εδώ)
 

2. Next με τους Sensational Alex Harvey Band (για εικόνα στο You tube   εδώ)

Σε κείμενο:

1. Η απόδοση στα ελληνικά (αφιερωμένη φυσικά στον Θάνο)

2. Το γαλλικό πρωτότυπο (1964)

3. Η αγγλική απόδοση

  

Ο επόμενος

 

Τσίτσιδος στην πετσέτα που / φόραγα ως σκελέα,

κόκκινος ως το κούτελο, / σαπούνι ανά χείρας,

είκοσι ήμουνα χρονών / κι εμείς εκατόν είκοσι

που φτιάχναμε μακριά ουρά/ του επομένου [οι] επόμενοι

 

Ήμουνα μόνον είκοσι / και ξεπαρθενευόμουνα

σ’ ένα μπουρδέλο του στρατού / μπουρδέλο περιοδεύον

Εγώ πολύ θα ήθελα / μια στάλα τρυφερότητα

μονάχα ένα χαμόγελο / ή λίγο χρόνο ακόμα.

 

Δεν ήτανε το Βατερλώ / μήτε κι ο Μαραθώνας

ήτανε που βλαστήμησα / π’ άφησα το σχολείο

και τον λοχία π’ άκουσα /εκείνον τον μαλάκα.

Αυτά είναι κόλπα να φτιαχτούν/ στρατιές από ανικάνους.

 

 Στ’ όνομα σας ορκίζομαι / της πρώτης μου βλεννόρροιας

συνέχεια στο κεφάλι μου / στραβή φωνή βαράει

φωνή με βρώμα από κρασί / κι ιδρώτα της μασχάλης

φωνή απ’ εχθρικούς λαούς / και δρόμους του θανάτου

 

Κι έτσι από τότε, κάθε μια / γυναίκα π’ αγκαλιάζω

νομίζω πως αδύναμα / στ’ αφτί μου ψιθυρίζει:

[ο επόμενος , ο επόμενος]

 

Οι επόμενοι στον κόσμο αυτό / ας δώσουνε τα χέρια

Έτσι στον εφιάλτη μου / φωνάζω και πετιέμαι

κι όταν ξυπνάω σκέπτομαι / κάλλιο να είσαι επόμενος

παρά ένα τσούρμο ανόητους / ακόλουθους να έχεις

 

Μήτ’ αρχηγός μήτ’ οπαδός / ουτ’ έσχατος ή πρώτος

Γκουρού θα γινώ στα βουνά /  στο πουθενά ερημίτης

Μόνο να πάψει να αντηχεί / αυτή η κραυγή στα αυτιά μου

[ο επόμενος, ο επόμενος]

 

Au suivant

 Tout nu dans ma serviette qui me servai de pagne
J’avais le rouge au front le savon à la main
Au suivant, au suivant,
J’avais juste 20 ans, et nous étions 120
À être le suivant de celui qu’on suivait
Au suivant, au suivant,
J’avais juste 20 ans et je me déniésait
Au bordel ambulant d’une armée en campagne
Au suivant, au suivant.

Moi j’aurais bien aimé, un peu plus de tendresse
Ou alors un sourire ou bien avoir le temps mais
Au suivant, au suivant,
Ce n’ fut pas Watterloo, mais ce n’fut pas Arcoles
Ce fut l’heure où l’on r’grete d’avoir manqué l’école
Au suivant, au suivant,
Mais je jure que d’entendre, cet adjudent d’mes fesses,
C’est des coups à vous faire, des armées d’impuissants
Au suivant, au suivant.

Je jure sur la tête de ma 1ère vérole
Que cette voix depuis je l’entends tout le temps
Au suivant, au suivant,
Cette voix qui sentait l’ail et le mauvais alcool
C’est la voix des nations et c’est la voix du sang
Au suivant, au suivant,
Et depuis chaque femme à l’heure de succomber,
Entre mes bras trop maigre semble me murmurer
Au suivant, au suivant

Tous les suivants du monde devraient s’donner la main
Voila ce que la nuit je cris dans mon délire
Au suivant, au suivant,
Et quand je n’ délire pas, j’en arrive à me dire
Qu’il est plus humiliant d’être suivi qu’suivant
Au suivant, au suivant,
Un jour j’me ferai cul d’jatte ou bonne sœur ou mandiant,
Enfin un d’ces machins ou je n’serai jamais plus
Le suivant suivant suivant
Jamais plus le suivant suivant suivant suivant

 

 

Sensational Alex Harvey Band

Next

Naked as sin
an army towel, covering my belly
Some of us weep, some of us howl
Knees turn to jelly
But Next! Next!
I was just a child
A hundred like me
I followed a naked body
a naked body followed me
Next! Next!
I was just a child when my innocence was lost
in a mobile army whorehouse
a gift of the army, free of cost
Next! Next! Next!
Me, I really would have liked a little bit of tenderness
Maybe a word, maybe a smile, maybe some happiness
But Next! Next!
Oh it was not so tragic
and heaven did not fall
But how much at that time
I hated being there at all
Next! Next!
I still recall the brothel trucks, the flying flags
The queer lieutenant slapped our arses
thinking we were fags
Next! Next! Next!

I swear on the wet head
of my first case of gonorrhea
It is his ugly voice that I forever fear
Next! Next!
A voice that stinks of whiskey
of corpses and of mud
The voice of nations
the thick voice of blood
Next! Next!
Since then each woman I have taken into bed
they seem to lie in my arms
and they whisper in my head
Next! Next!

All the naked and the dead
could hold each other’s hands
as they watch me dream at night
in a dream that nobody understands
and though I am not dreaming in a voice
grown dry and hollow
I stand on endless naked lines of the following and the followed
Next! Next!

One day I’ll cut my legs off
I’ll burn myself alive
I’ll do anything to get out of life to survive
not ever to be next
Next! Next!
not ever
to be next, not ever

***

Μία ανάγνωση της απόδοσης στα ελληνικά Εδώ

Posted in Μπρελ στα ελληνικά, ΤΑ ΖΩΤΙΚΑ | Με ετικέτα: , , , , , , , , , | Leave a Comment »

Οι μπουρζουάδες

Posted by vnottas στο 29 Ιουνίου, 2011

 

Ο Ζακ Μπρελ έγραψε τους ¨Μεγαλοαστούς¨ το 1961 εγκαινιάζοντας μια σειρά τραγουδιών με σατυρικό και σαρκαστικό ύφος. Προσπάθησα να το αποδώσω στα ελληνικά, διεκδικώντας βέβαια κάποιες ελευθερίες σε σχέση με το πρωτότυπο. Για παράδειγμα η κυρά χοντρο- Adrienne de Montalant έγινε απλώς ¨κυρά Άννα¨, για λόγους μετρικούς. Άλλωστε όπως έμαθα (πάντα στο διαδίκτυο) η πραγματική κυρά Αντριάνα λεγόταν  du Mont-à-Leux, ήταν ιδιοκτήτρια ενός καφέ στο Mouscron (γαλλόφωνο Βέλγιο) και ο Μπρέλ της άλλαξε λίγο το όνομα για να διευκολύνει την ομοιοκαταληξία. Για τους ίδιους λόγους το ¨Οτέλ: Οι τρεις φασιανοί¨ έγιναν εδώ ¨Οτέλ Στάτους¨ και ο χορευτής βικάριος /πάστορας απόκτησε άλλη υπόσταση. Όσο για το ρεφρέν μπορεί να έχασε κάτι από την διαδοχική εξέλιξη των αστών (Plus ça devient vieux plus ça devient bête), κέρδισε όμως κάτι σε οικολογική διάσταση ε;

Σημείωση: Τυχόν μικροδιαφορές ανάμεσα στην ηχητική ανάγνωση και το γραπτό κείμενο της απόδοσης  σημαίνουν απλώς ότι η επεξεργσία (ψάξιμο καταλληλότερων λέξεων) συνεχίζεται.

Σας παραθέτω παρακάτω το κείμενο του τραγουδιού του Μπρελ και την απόδοση στα ελληνικά.

Αλλά, πρώτα σε ήχο:

1. Η αρχική ηχογράφηση των ¨Μπουρζουάδων¨

.

2. Μια ανάγνωση της απόδοσης

 

Les bourgeois

Le cœur bien au chaud
Les yeux dans la bière
Chez la grosse Adrienne de Montalant
Avec l’ami Jojo
Et avec l’ami Pierre
On allait boire nos vingt ans
Jojo se prenait pour Voltaire
Et Pierre pour Casanova
Et moi, moi qui étais le plus fier
Moi, moi je me prenais pour moi
Et quand vers minuit passaient les notaires
Qui sortaient de l’hôtel des «Trois Faisans»
On leur montrait notre cul et nos bonnes manières
En leur chantant

Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…

Le cœur bien au chaud
Les yeux dans la bière
Chez la grosse Adrienne de Montalant
Avec l’ami Jojo
Et avec l’ami Pierre
On allait brûler nos vingt ans
Voltaire dansait comme un vicaire
Et Casanova n’osait pas
Et moi, moi qui restait le plus fier
Moi j’étais presque aussi saoul que moi
Et quand vers minuit passaient les notaires
Qui sortaient de l’hôtel des «Trois Faisans»
On leur montrait notre cul et nos bonnes manières
En leur chantant

Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…

Le cœur au repos
Les yeux bien sur terre
Au bar de l’hôtel des «Trois Faisans»
Avec maître Jojo
Et avec maître Pierre
Entre notaires on passe le temps
Jojo parle de Voltaire
Et Pierre de Casanova
Et moi, moi qui suis resté le plus fier
Moi, moi je parle encore de moi
Et c’est en sortant vers minuit Monsieur le Commissaire
Que tous les soirs de chez la Montalant
De jeunes «peigne-culs» nous montrent leur derrière
En nous chantant

Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…

Οι μπουρζουάδες

Με ζεστή καρδιά,

σε μια μπύρα μπροστά,

στης κυρά Άννας τη ταβέρνα.

Με το φίλο Γιώργο

και το φίλο Πέτρο.

Εβίβα τα είκοσί μας χρόνια!

 

Ο Γιώργος περνιόταν για Βολτέρος

κι ο Πέτρος ήταν ο Δον Ζουάν

κι εγώ, εγώ  απ’ όλους ο πιο ¨ωραίος¨,

εγώ ήμουν, ας πούμε, κάτι σαν το παν!

 

Και σαν το βράδυ αργά,

οι δικηγόροι παγανιά

έβγαιναν από το Μπαρ του ¨Οτέλ Στάτους¨,

τους δείχναμε τον κώλο μας

και την καλή μας την καρδιά

κράζοντάς τους:

 

Οι μπουρζουάδες ,

όπως τα γουρούνια,

μπόχα, λέρα, βρώμα,

 λάσπη και σκουπίδια.

Οι μπουρζουάδες,

 όπως όλοι ξέρουν,

κατά βάθος άλλο

δεν είναι παρά αρ…

 

Στα ζεστά η καρδιά,

σε μια μπύρα μπροστά,

στης κυρά Άννας την ταβέρνα.

Με το φίλο Γιώργο

και το φίλο Πέτρο

Πού κάψαμε τα είκοσί μας χρόνια;

 

ο Βολτέρος χόρευε σα πέος,

ντρεπότανε ο Δον Ζουάν

κι εγώ, εγώ που μένω πάντα ο πιο ωραίος,

φέσι είμαι κι ας νομίζω πως δεν ήπια καν!

 

Και σαν το βράδυ αργά,

οι δικηγόροι παγανιά

βγαίναν  από το Μπαρ του ¨Οτέλ Στάτους¨,

τους δείχναμε τον κώλο μας

και την καλή μας την καρδιά

κράζοντάς τους:

 

Οι μπουρζουάδες,

όπως τα γουρούνια,

μπόχα, λέρα, βρώμα,

λάσπη και σκουπίδια.

Οι μπουρζουάδες,

όπως όλοι ξέρουν,

κατά βάθος άλλο

δεν είναι παρά αρ…

 

Στη σύνταξη η καρδιά,

τα πόδια μας στη γη γερά,

εκεί στο μπαρ του Οτέλ Στάτους

Με τον μετρ Γιώργο

και τον μετρ Πέτρο

νομικούς πλέον  ανωτάτους!

 

Ο Γιώργος μιλάει για τον Βολτέρο

κι ο Πέτρος για τον Δον Ζουάν

κι εγώ, εγώ που κάνω πάντα τον ωραίο

μιλάω για μένα κι ας μη με κοιτάν!

 

κι όταν αργά το βράδυ,

περνάμε, αστυνόμε,

κοντά απ’ την ταβέρνα της κυρά Άννας

κάτι ξεβράκωτοι νεαροί,

εάν δεν απατώμαι,

τα οπίσθια μας δείχνουν,

κράζοντάς μας:

 

Οι μπουρζουάδες,

όπως τα γουρούνια,

μπόχα, λέρα, βρώμα,

λάσπη και σκουπίδια

οι μπουρζουάδες,

όπως όλοι ξέρουν

κατά βάθος άλλο,

δεν είναι παρά αρ…

Posted in Μπρελ στα ελληνικά, ΤΑ ΖΩΤΙΚΑ | Με ετικέτα: , , , , , , , , | 1 Comment »