Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Posts Tagged ‘Διαδήλωση’

Η φωτογραφία της ημέρας αν όχι της χρονιάς

Posted by vnottas στο 29 Οκτωβρίου, 2011

 «…Ο μικρούλης με τη σημαιούλα του, κάθησε στην κενή πολυθρόνα του Προέδρου, πανευτυχής…»

 

Θεσσαλονίκη 28η Οκτωβρίου 2011… Τη φωτογραφία τράβηξε  ο παλιός φίλος Γιώργος Συνεφάκης, (πανεπιστημιακός, αρχιτέκτονας πολεοδόμος από τη Θεσσαλονίκη) και πιστεύω ότι όντως λέει πολλά…

Μεταφέρω εδώ το πρώτο απολύτως επί της ουσίας σχόλιο

Antonis είπε

29 Οκτωβρίου, 2011 στο 12:22 μμ e

Ποιος άλλος θα μπορούσε να καθίσει σ’ ένα θρόνο!
Μονάχα ένα παιδί. Μονάχα ένα παιδί μπορεί
το γερασμένο κόσμο να σηκώσει στους ώμους.
Μονάχα μπροστά σ’ ένα παιδί μπορώ να παρελάσω
με όλα τα σπασμένα κομμάτια της ιστορίας.
Γιατί σε κάθε παιδί υπάρχει σοφία και μυστήριο
κι ο σπόρος της αλλαγής που δε μπορείς να
τον αδράξεις με τα χέρια αλλά να τον αφήσεις
πρέπει να τριφτεί, να κολλήσει στα δάχτυλα
και τα σπλάχνα να διεισδύσει αργά στις
λεωφόρους του μέλλοντος. Γιατί μονάχα
ένα παιδί ξέρει να βαδίζει στο μέλλον
με το σημαιάκι του που’ χει πάνω
όλες τις πατρίδες και τα παραμιλητά
του κόσμου.

αντ.αντ

Posted in ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ | Με ετικέτα: , , , , , | 2 Σχόλια »

Αγανακτισμένο 3 (του Σεπτέμβρη)

Posted by vnottas στο 3 Σεπτεμβρίου, 2011

Δε ξέρω με ποιους συνειρμούς, αλλά η 3η του Σεπτέμβρη μου προκάλεσε και αυτές τις σκέψεις…

Ας υποθέσουμε ότι σε κάποια στιγμή του απώτερου μέλλοντος κάποιοι ερευνητές της Ιστορίας των Κοινωνιών θα ενδιαφερθούν για τα όσα βιώνουμε εμείς τώρα. Ας είμαστε αισιόδοξοι και ας πούμε ότι οι ερευνητές αυτοί δεν θα είναι ούτε προκατειλημμένοι ούτε προχειρολόγοι (μια που τις υποθέσεις τις κάνουμε εμείς, ας διαλέξουμε μια καλή εκδοχή του μέλλοντος, δε στοιχίζει τίποτα). Έτσι, ψάχνοντας για το  τι συνέβη στις αρχές του 21ου θα αναζητήσουν πηγές και τεκμήρια που θα τους επιτρέψουν να φτιάξουν μια γενική εικόνα, έτσι ώστε  να στηρίξουν πάνω της, τις ερμηνευτικές τους υποθέσεις και θεωρίες.

 Όπως είναι φυσικό, θα αρχίσουν αναζητώντας τα ισχύοντα σήμερα ποσοτικά μεγέθη και τους λυπάμαι που θα πρέπει να επιλύσουν τους γρίφους της ¨δημιουργικής¨ μας  λογιστικής (έτσι τη λέμε σήμερα, ως καθώς πρέπει πολιτικώς όρθιοι –σε στάση προσοχής –μετανεωτεριστές).

Ας ελπίσουμε ότι ως τότε θα έχουν  επινοήσει κάποια φόρμουλα που να απομονώνει το ¨εικονικό¨ από το ¨πραγματικό¨ και έτσι να μπορέσουν να βρουν κάποια άκρη.

Εκτός πια κι αν το εικονικό έχει θριαμβεύσει στην εποχή τους, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχουν ούτε ιστορικούς ερευνητές ούτε καν Ιστορία,  άσε που και η αρίθμηση του χρόνου θα έχει αλλάξει αφετηρία,  και θα διαιρεί πιθανόν σε Προ και Μετά Αποδόμησιν εποχή.

Στη συνέχεια, αφού καταγράψουν τα¨αντικειμενικά¨ στοιχεία, καθώς και εκθέσεις, προγραμματισμούς, δηλώσεις καλών προθέσεων, απολογισμούς και λοιπά , θα θελήσουν, υποθέτω,  να ψάξουν και την άποψη αυτής της πολυπροβεβλημένης Θεάς της Νεωτερικής και Μετανεωτερικής Εποχής που ονομάζεται ¨Κοινή Γνώμη¨

Και εδώ είναι που η λύπησή μου γίνεται οίκτος. Γιατί θα πρέπει (οι φουκαράδες) να αναλύσουν, να κατανοήσουν, να βγάλουν άκρη, κολυμπώντας στην κινούμενη άμμο (που  συχνά γίνεται  λάσπη) των έργων και των παρεμβάσεων των σημερινών καθοδηγητών, εκφραστών, αναλυτών της περίφημης περί ης ο λόγος Κοινής.

Αρχίζοντας από όσους από τους  εντεταλμένους δημοσκόπους αναλαμβάνουν την αναμόχλευση και τον χειρισμό της Κοινής Γνώμης μέσω ασαφών, κατά παραγγελίαν και προς δημοσίευση δημοσκοπήσεων, περνώντας στους  ¨έγκριτους¨ (μετανεωτερικούς, δηλαδή, για να καταλαβαινόμαστε: σχετικιστές, πραγματιστές, ατομικιστές, λάτρεις της επιφάνειας και της εικόνας, αποδομούντες κατά παραγγελία) μεγαλοδημοσιογράφους και αναλυτές των σημερινών ΜΜΕ και φτάνοντας ως την ανάλυση της αποδοχής των προϊόντων και των (κρυφών και φανερών) μηνυμάτων της πολιτισμικής βιομηχανίας. Χαμός!

Αδέλφια (ή μάλλον δισεγγόνια) κοινωνικοί ερευνητές του μέλλοντος: Έχετε την απόλυτη κατανόηση και νοερή συμπαράστασή μου. Λυπάμαι, αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι για σας. Εάν εσείς, οι  δεόντως αποστασιοποιημένοι, μπερδεύεστε, πόσο μάλλον εμείς εδώ. Πάντως αντί για καρτ ποστάλ  σας στέλνω μερικά στιχάκια μόλις αλιευμένα στο διαδίκτυο, που όμως τραγουδιούνται ήδη στους δρόμους. Μου φαίνονται γνήσιας λαϊκής προέλευσης, βάλτε τα κάπου, έστω σε υποσημείωση, εκεί που ίσως αναφέρεστε στην δυσκολία της ανίχνευσης του συλλογικού θυμικού, ή, αλλιώς, απολαύστε σύγχρονο/παλιό μπουζούκι.

Σημείωση: Το τραγουδάκι Οι αγανακτισμένοι (η λύση) το βρήκα στο πολύ καλό ιστολόγιο Ρεμπέτικο Φόρουμ.   Οι δημιουργοί του (μπράβο παιδιά) είναι οι

Μουσική Γ. Σπηλιόπουλος
Τραγούδι: Αγγελική Λιούκα, Γ Σπηλιόπουλος και η ορχήστρα
Μπουζούκι: Γ. Σπηλιόπουλος
Κιθάρα: Π. Δουρδουμπάκης.
Μπάσο: Κ. Λιούκας
Κρουστά: Γ. Μαντρέκας

Δεν κατάφερα να τους βρω για να πάρω ρητή άδεια για την ανακαταχώρηση, (αν και επικοινώνησα με το Φόρουμ) για αυτό και αναρτώ την απαραίτητη δήλωση που βρήκα αυτούσια στο επίσης  πολύ καλό (για όποιον ενδιαφέρεται όχι μόνον για την ποίηση αλλά και για καλή, δυσεύρετη μουσική) ιστολόγιο   ¨Αλωνάκι της Ποίησης¨, την οποία συμμερίζομαι, αντιγράφω κατά λέξη και συνυπογράφω.

ΔΗΛΩΣΗ

ΓΙΑ ΟΣΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΙΚΟΝΕΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟΦΙΛΜ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΜΠΛΟΓΚΑΡΧΗ. ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΧΡΗΣΗ. 

Ιδού λοιπόν η μουσική

Ιδού και οι στίχοι:

Τζιτζιφιόγκοι και ντιντήδες, ψεύτες, παραμυθατζήδες,
παπατζήδες και λαμόγια, μας φλομώσανε στα λόγια.
Υπουργοί και βουλευτάδες μας αρπάξαν τους παράδες
κι ό,τι αφήσαν οι κοπρίτες μας τα τρων οι τραπεζίτες.

Όταν τέλειωσαν τα φράγκα
ήρθαν και σε βρήκαν μάγκα
και σου είπανε να δώσεις
την πατρίδα σου να σώσεις.
Μα θα στήσεις τις κρεμάλες
θα τους πάρεις τις κουτάλες
κι όταν θα ‘χεις καθαρίσει
ίσως να βρεις και τη λυση.

Πονηροί καταφερτζήδες, κλέφτες, στοιχηματατζήδες,
πόρνες και κλεφτοκοτάδες,της ζωής μας οι νταβαδες.
σύμβουλοι, πραματευτάδες μας αρπάξαν τους παράδες
κι ό,τι αφήσαν οι κοπρίτες μας τα τρων οι τραπεζίτες.

Και μια που είμαστε στο ρεμπέτικο κλίμα ιδού ακόμη μερικά στιχάκια δημοσιευμένα από το μέλος του Φόρουμ irodion

Φαγητό με το δελτίο v3 (ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ)

Οι τραπεζίτες σφράγισαν, για χρέη τα σπιτάκια
Με δήθεν κυβερνήτες μας, τα κάνανε πλακάκια
Τα φάγανε και τα έκρυψαν μεγαλοκαρχαρίες
Κι όλος ο κόσμος άρχισε να κάνει λιτανείες

Φαγητό με το δελτίο
φουκαρά θ’ αρπάξεις κρύο
Το πετρέλαιο δε φτάνει
την καρδιά σου να ζεστάνει

Μας βάλανε στο ΔουΝουΤού, όλα να μας τα φάνε
Με κόλπα και στατιστικά, το αίμα μας ρουφάνε
Μας ρίχνουν στο μνημόνιο και σ άλλη θεωρία
Τα νούμερα δε βγαίνουνε γιατί είναι κοροϊδία

Αχ του Έλληνα η φάρα
δεν αντέχει μάγκα άλλα
Η ζωή μας δεν τους φτάνει
και η πατρίδα όλο χάνει

Μα ο λαός τους την φυλά και πια δεν περιμένει
πλατείες συγκεντρώνονται οι Αγανακτισμένοι
Φωνάζουν στους πολιτικούς και κάνουν φασαρία
Δεν θέλουν άλλο ψέματα ζητούν Δημοκρατία

Έλληνες και Ευρωπαίοι
νιώθουνε όλοι ωραίοι
δεν θα δίνουν στους λεφτάδες
τέρμα πια οι φουκαράδες

Posted in ΣΧΟΛΙΑ, ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: , , , , , , , , , , , | Leave a Comment »

Γιατί θα κατεβώ αύριο στην πλατεία Αριστοτέλους

Posted by vnottas στο 8 Ιουνίου, 2011

Τον Μίκη Θεοδωράκη
τον γνώρισα μέσα από την μουσική του. Ήμουν έφηβος και ρίγησα συνεπαρμένος ακούγοντάς την να πλαισιώνει τους ποιητές του τόπου. Ένοιωθα ότι αυτή η μουσική με ένωνε με ό, τι ευγενέστερο είχε η γενιά μου και με ό, τι καλύτερο είχα να αντλήσω από τους παλιότερους.
Τον τραγούδησα, μαζί με χιλιάδες κόσμο, στις διαδηλώσεις ενάντια στην αποστασία, και, χαμηλόφωνα, μαζί με τους φίλους μου, πρόθυμους να φάνε ξύλο για αυτή την αποκοτιά πριν και κατά τη διάρκεια της χούντας.
Τον γνώρισα προσωπικά στην Φλωρεντία στα χρόνια της δικτατορίας.
Τον μετέφρασα κιόλας στα ιταλικά, σε μια από τις ομιλίες του για την Δημοκρατία στην Ελλάδα, στο Πράτο της Τοσκάνης
Τον έβρισα πατόκορφα όταν ενεπλάκη στο βρόμικο ’89 (έναρξη -μεταξύ άλλων- της νεότερης εκδοχής της τηλεκρατίας στην Ελλάδα),
Τον άκουσα με ενδιαφέρον και σεβασμό να αγγίζει και πάλι, τον τελευταίο καιρό, τις χορδές της ελληνικής ευαισθησίας (που παρ’ όλα ταύτα υπάρχει).
Τα παραπάνω θεωρώ ότι αρκούν για να αιτιολογήσουν γιατί αύριο θα κατεβώ στην Αριστοτέλους.
Κι αν δεν αρκούν, προσθέτω ότι κατεβαίνω για να αντλήσω ελπίδες όχι μόνο από τον Μίκη, αλλά κύρια από τον απλό κόσμο που θα είναι εκεί.

Posted in ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ | Με ετικέτα: , , , , | 1 Comment »

Είμαι 16άρης, είμαι μπάτσος, δεν είμαι τίποτα…

Posted by vnottas στο 8 Δεκεμβρίου, 2008

 

Είμαι 16άρης. Όχι πια παιδί… Μεγάλωσα, μου το λένε όλοι. Αγαπώ τον κόσμο, αν και δεν τον καταλαβαίνω πολύ. Μέσα μου έχω κάτι σα φωτιά, είναι η νιότη μου λένε οι μεγάλοι. Αγαπώ τον κόσμο αλλά δε ξέρω αν με χωράει. Αγαπώ τον κόσμο αλλά δε μ’ αρέσει όπως τον έχουν καταντήσει. Θέλω πράγματα, αγάπη, σχέσεις με τους άλλους, αλλά δε ξέρω αν θα προλάβω να τα έχω. Στιγμές, στιγμές, θέλω να ψιθυρίσω πως η ζωή είν’ ωραία, αλλά (σουτ!) δεν είναι της μόδας. Στιγμές, στιγμές, θέλω να φωνάξω πως η ζωή είναι σκατά: Κάτι ρέει ανάποδα. Τα μούτρα των μεγάλων μου κρύβουν κάτι. Μια μαύρη αυλαία μου κρύβει το μέλλον…

Κατεβαίνω στους δρόμους.

Και σκοτώνομαι.

 

Είμαι μπάτσος. Το μακρύ χέρι του νόμου. Η μπουνιά του. Δεν με πληρώνουν καλά, ούτε μου τα εξηγούν όλα, αλλά έχω όπλο. Δεν έχουν όλοι όπλο. Εγώ έχω. Άλλοι έχουν λεφτά, άλλοι εξουσία, εγώ έχω όπλο. Όποιος μου κουνιέται τα βάζει με μια εξουσία πιο μεγάλη από εκείνον, μια εξουσία που στηρίζεται σε μένα. Μου τη δίνουν οι εξυπνάκηδες που τα βάζουν με το Νόμο, αλλά δεν τους έχω όλους του χεριού μου. Κάθε άλλο. (Μερικούς με βάζουν να τους φυλάω).  Αλλά, πιο πολύ δεν τα πάω τα κωλόπαιδα του μπαμπά τους. Που με βρίζουν και με τσαντίζουν και μου πετάνε φωτιές. Ανάβω.

Κατεβαίνω από το περιπολικό

Και σκοτώνω.

 

Δεν είμαι ούτε 16αρης ούτε μπάτσος

Δεν ήμουν σ’ αυτούς τους δρόμους, δεν είδα το φόνο. Είμαι παλιός. Απ’ αυτούς που στα σπάνε γιατί δε προλαβαίνεις να τους πεις κάτι, και  όλο και κάτι παρόμοιο έχουν ζήσει. Αποστασιοποίηση. Ήμουν έφηβος στα Ιουλιανά και στις αποστασίες. Θυμάμαι το Σωτήρη Πέτρουλα/τραγούδι να  απλώνεται και να καλύπτει τους καπνισμένους δρόμους της Αθήνας.

Ωστόσο θέλω να καταλάβω.

Τι άλλαξε;.., τι έχει μείνει ίδιο;

 

Β.Ν.

Posted in ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΣΧΟΛΙΑ, ΤΑ ΖΩΤΙΚΑ, ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ | Με ετικέτα: , , | 2 Σχόλια »