Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Posts Tagged ‘Κάπνισμα’

Ένα απομεσήμερο καλοκαιρινής ζέστης και Πυρ ομαδόν στο κάπνισμα

Posted by vnottas στο 4 Αυγούστου, 2019

Γράφει ο Ηλίας Κουτσούκος 

O Σωτηράκης Τσιάρτας ισόβιος 

αρχείο λήψης (13)

Είναι μεσημεράκι προς απόγευμα τέλος Ιουλίου και έξω έχει 38 βαθμούς με αίσθηση 40.Ο Σωτηράκης Τσιάρτας κάθεται γυμνός μόνο με το σώβρακο και το ερκοντίσιον στο φουλ. Κοιτάζει έξω απ τη μπαλκονόπορτα τις απέναντι πολυκατοικίες που δεν υπάρχει ψυχή γιατί όλοι έχουν πάει στη θάλασσα.

Σκέφτεται πως έχει να πάει 28 χρόνια σε παραλία. Σκέφτεται και τραβάει βαθιές ρουφηξιές απ το τσιγάρο του που οι ξεφτιλισμένοι το έχουν πάει 4,30 το πακέτο άρα 4,30 επί 30 ίσον 129 και από τα 650 της σύνταξης μείον 129 ίσον 521.

Σκέφτεται αν αφαιρέσει φως, νερό, τηλέφωνο, μένουν γύρω στα 400 που αν τα διαιρέσει με το 30 μένουν 13 ευρουλάκια ημερησίως και γι αυτόν ακριβώς το λόγο οι παραλίες δεν υπάρχουν. Άλλωστε αυτές τις προσθαφαιρέσεις τις έχει κάνει άπειρες φορές.

Αν θυμάται καλά -και το θυμάται- η τελευταία φορά που πήγε σε παραλία ήταν με τη χοντρή γυναίκα του που γκρίνιαζε συνεχώς για τα λεφτά ενώ αυτός κοίταζε ως μαγεμένος δύο κοπέλες που έπαιζαν ρακέτες με τα υπέροχα κορμιά τους ν’ αντιμετωπίζουν θρασύτατα το ελαφρό αεράκι. Θυμάται τα τελευταία λόγια της γυναίκας του ‘εγώ σου λέω πως δεν τα βγάζουμε πέρα κι εσένα σου τρέχουν τα σάλια με τα κοριτσάκια…’

Το ίδιο βράδι ο Σωτηράκης Τσιάρτας χώρισε κι εγκαταστάθηκε σ αυτό το μικρό διαμέρισμα των 38 τετραγωνικών που έμενε η μάνα του πριν πεθάνει.

Σκέφτεται πως τα δυο κοριτσάκια που παίζαν ρακέτες τότε, τώρα θάναι σίγουρα σαρανταπεντάρες και μάλλον θα έχουν παιδιά, κυτταρίτιδα ή άλλα που φέρνει η ηλικία και μ’ αυτήν την ιδέα ανάβει ένα τσιγάρο ακόμα, ενώ η τηλεόραση λέει για τη κρίση που έρχεται απ τη διπλανή χώρα.

Σκέφτεται πως αν ξεσπάσει κρίση τώρα μες στο κατακαλόκαιρο θα σηκωθούν να φύγουν οι τουρίστες απ’ τις παραλίες και τα νησιά κι ο κόσμος θα τρέχει στα σούπερ-μάρκετ για μακαρόνια, κονσέρβες και ρύζια.Η τηλεόραση επιμένει πως η κρίση υπάρχει και βγάζει έναν μαλακοπίτουρα πρώην στρατηγό, ο οποίος δηλώνει πως ‘ήμαστε πανέτοιμοι ως κράτος’ ενώ ο Σωτηράκης Τσιάρτας σκέφτεται πως δεν είναι καθόλου έτοιμος ο ίδιος αν και βρίσκεται σ’ αυτή τη φυλακή για το υπόλοιπο του βίου του χωρίς να έχει αποθηκεύσει τρόφιμα για τις όποιες δύσκολες μέρες…

Πάει στο διπλανό δωμάτιο και βγάζει από ένα μεταλλικό κουτί του νες-καφέ πέντε εικοσάρικα, φοράει ένα φαρδύ άσπρο πουκάμισο που το έχει απ’ τη δεκαετία του 80, βάζει τις σαγιονάρες του κλειδώνει και φεύγει απ το σπίτι ψιθυρίζοντας διαρκώς για μην ξεχάσει τη νοητή λίστα με τα ψώνια απ το γειτονικό σούπερ μάρκετ, μακαρόνια, ρύζι, κονσέρβες, παξιμάδια, παξιμάδια, μακαρόνια, ρύζι, κονσέρβες, παξιμάδια κι ένα ουίσκι φτηνό για δύσκολες ώρες….καθώς και δέκα πακέτα τσιγάρα… γαμώ τη τύχη μου γαμώ…..

images (13)

Πυρ ομαδόν στο κάπνισμα…

Έχω την εντύπωση πως αυτή τη φορά η απογόρευσις του καπνίζειν είναι οριστική και αμετάκλητη σαν την κλιματική αλλαγή.

Όλοι αυτοί που σακατέψαν τον πλανήτη με τα φουγάρα τους κι όσοι διδάχθηκαν από αυτούς για το μεγαλείο των ιδιωτών -που έφτιαξαν τα φουγάρα- την έπαρση των ‘αυτοδημιούργητων’ και όσοι παλεύουν για ένα καλύτερο ‘απαγορεύειν’ …θα μας νικήσουν.

Θα μας νικήσουν αμετάκλητα και μπορεί να μας απαγορεύσουν το κάπνισμα ακόμα και στο σπίτι μας,στο Βεσέ μας,στο μπαλκόνι μας, γιατί έχουν απεριόριστη δύναμη κι η μεγάλη πλειοψηφία του ελεύθερου ή σκλαβωμένου κόσμου είναι μαζί τους.

Μαζί τους είναι οι Μπλε, οι Πράσινοι, οι Οικολόγοι, οι μισοί Κόκκινοι και πάμπολλοι άλλοι ακτιβιστές με φούξια. Μαζί τους είναι ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, όλοι οι εργαζόμενοι στα Χρηματιστήρια, όλοι οι Σύλλογοι μεταφορέων κενών κιβωτίων ιχθύων, ο πρόεδρος Τραμπ, οι Καρδινάλιοι, οι Μητροπολίτες, οι αθλητές παντός τύπου, οι εργαζόμενοι στα γυμναστήρια, οι φίτνες-φόλουερς, οι ναυαγοσώστες καθώς και όλα τα μέλη της Σκωτσέζικης Στοάς με τα σπαθάκια τους και τις ποδίτσες τους.

Όλοι αυτοί,μαζί με τους άλλους που πιστεύουν πως ο κόσμος γίνεται ολοένα και καλύτερος -αν δεν ανάψω το τσιγαράκι μου- μπορεί μεν να κοιτάζουν όλο το 24ωρο το κινητό τους σαν υπνωτισμένοι, εξαρτημένοι, να σκοτώνονται γι αυτό, να σε απολύουν με SMS, ή να δουλεύουν ολονυκτίς στο διαδίκτυο, αλλά στο θέμα του τσιγάρου είναι απόλυτοι διότι ενδιαφέρονται για την υγεία μου και την υγεία όλων όσων δεν έτυχε να βάλουν για δικούς τους λόγους, ένα τσιγαράκι στο στόμα τους.

Το ξέρω, θα μας νικήσουν κατά κράτος διότι η χώρα πρέπει να πάει μπροστά χωρίς εξαρτήσεις από ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από ανόητους εθισμούς και θέλουν σαν τρομοκράτες να φυσούν τον καπνό τους πάνω στους άλλους, που μπορεί κάποτε να ήταν μ’ αυτούς αλλά τώρα είναι αθεράπευτα οι άλλοι…

αρχείο λήψης (12)

Posted in ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Ο καπνός και ο φόβος

Posted by vnottas στο 19 Νοεμβρίου, 2009

Ο Βασίλης Νόττας γράφει για τις (έστω καλών προθέσεων)
εκφοβιστικές εκστρατείες
(Δημοσιεύτηκε στην  «Μακεδονία»)

  Ο Καπνός και ο φόβος

  Είδα έναν πνεύμονα ξαπλωτό πάνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι, να τον
πασαλείβουν μ’ ένα κουβά πίσσα.
Είδα σπηλαιώδεις γιγαντογραφίες σωθικών να κιτρινίζουν και να σαπίζουν.
Είδα αρτηρίες  φραγμένες και αγγεία βουλωμένα.
Είδα εξογκώματα γεμάτα κακία να διεκδικούν ζωτικό (γι αυτά) χώρο στο
αναπνευστικό σύστημα ενός φουκαρά.
Είδα, όπως ίσως και  εσείς, το περίφημο τηλεοπτικό μήνυμα που
απευθύνεται στους καπνιστές και τους προτρέπει να το κόψουν…
Και παραλίγο να ανάψω τσιγάρο, παρότι έχω χρόνια να καπνίσω.

  Όταν ύστερα από λίγο ξεπέρασα τη κρίση ξαναθυμήθηκα πώς έκοψα το
τσιγάρο.
Κάπνιζα είκοσι δύο συναπτά έτη. Από φοιτητής. Πολύ.
Πήρε να μ’ ενοχλεί. Το αγνόησα.
Είχα βρει ακόμη κι ένα (φτιαχτό) άλλοθι. Η έναρξη του καπνίσματος ήταν μία από τις αναμνήσεις μιας νεανικής και (όταν την βλέπεις από μακριά) ηρωικής εποχής.

  Αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα. Ιταλία. Μικρά δωματιάκια
παραχωρημένα από την Κάζα ντελ Πόπολο για να συνεδριάζουν οι έλληνες αντιφρονούντες. Γεμάτα καπνό από άφιλτρα Νατσιονάλι Σέμπλιτσι, άντε και κανένα Εμε-Έσε του ιταλικού μονοπωλίου ή και, το πολύ, κανένα Μάλμπορο.

  Στην αρχή βήχεις, μετά αντιστέκεσαι για λίγο, ύστερα ζητάς τσιγάρο. Εκεί γνώρισα και τη γυναίκα μου. Κάπνιζε ήδη.

  Μεταπολίτευση, επιστροφή στην Ελλάδα, στρατός (τσιγάρο και νές) Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και το τσιγάρο, τσιγάρο.
Ώσπου, όσο κι αν θες να τ’ αγνοήσεις  και να κάνεις ότι δε τρέχει τίποτα, σε θυμάται αυτό. Κάτι ψιλοζαλάδες στις ανηφόρες, κάτι ψιλομουδιάσματα στο κρεβάτι, κάτι η ανάσα στο στήθος να κάνει νερά…

  Έκανα μόνο κάποιες προσπάθειες να το μειώσω. Όλες ανεπιτυχείς!

  Έκανα και μερικές προσπάθειες να θεωρητικοποιήσω το πράγμα. Το κάπνισμα ως ένδειξη ακραίας αυτοδιάθεσης. Δε μου φτούρησε.

  Κι έπειτα φτάνεις στην ηλικία των τσεκ απ.
Εγώ το παράβλεπα και το ανέβαλα. Όσο μπορούσα.
Μετά ήρθε η μέρα που με τις ακτινογραφίες υπό μάλης βρέθηκα μπροστά στο γιατρό.

 Σύστημα Υγείας. Τάκης Τσόλκας, παθολόγος, τότε δε τον ήξερα, μετά γίναμε φίλοι.

  Κοίταξε τη μαυρίλα της ακτινογραφίας και μετά εμένα.

  «Πόσο καπνίζεις;» με ρώτησε.

  Του είπα. Το χέρι μου στη τσέπη είχε ήδη, αυτόματα, βγάλει τσιγάρο από το πακέτο.
Αν ο Τσόλκας μου έλεγε τα συνηθισμένα, αν μου εκφωνούσε τις γνωστές απειλές, είχα έτοιμο το άλλοθι για το επόμενο τσιγάρο. Και το επόμενο τσιγάρο, ήταν ήδη έξω από το κουτί, στη τσέπη μου, έτοιμο για άναμμα.

Μπορεί του Τάκη να μη του άρεσαν οι εκφοβισμοί. Μπορεί να ήταν καλός ψυχολόγος. Σίγουρα ήταν καλός γιατρός. Με κοίταξε ήρεμα και μου είπε:

  «Για τόσα τσιγάρα, εντάξει. Μάλλον την έχεις σκαπουλάρει για την ώρα».

  Τον κοίταξα απορημένος. Άλλα περίμενα. Το χέρι μου στη τσέπη
τσαλάκωσε το τσιγάρο.

  Ήταν το πρώτο που δεν κάπνισα.

  Πέρασε αρκετός καιρός από τότε. Τώρα θεωρώ το κάπνισμα ένα βίτσιο ηττημένο. Του βγάζω τη γλώσσα (που ξανακοκκίνισε). Αλλά όντας παθών ξέρω πόσο λίγο μετράν οι απειλές σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ξέρω επίσης ότι για εκείνους που δεν γνωρίζουν τα πράγματα από τα μέσα, οι απειλές είναι η εύκολη λύση. Που πολλές φορές επιφέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα
από το ζητούμενο.

  Εκτός πια κι αν το ξέρουν. Και το ζητούμενο είναι άλλο.
Όπως για παράδειγμα σε κάποιες διαφημίσεις. Που σου μιλάν για τα (υπαρκτά) δεινά του τρίτου κόσμου.

Αλλά κατά βάθος δε θέλουν άλλο παρά να σου πουλήσουν.

  Ρούχα!

  ******

Posted in Άπόψεις - Άρθρα, ΣΧΟΛΙΑ | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Εν ονόματι του Βασιλέως – Η Βασίλισσα (ή απεφασίσαμεν και διατάττομεν)

Posted by vnottas στο 26 Ιουνίου, 2009

 

Ή: περί της χρήσεως του καπνίζειν (από Μισέλ)

Ή: είμαστε και οι πρώτοι (χρονολογικώς) να πούμε!

(Βλέπε και το κείμενο ¨Ο Καπνός και ο Φόβος¨ στις Σελίδες, εδώ αριστερά, προς τα κάτω)

To kapnizein2

Posted in ΣΧΟΛΙΑ, ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ | Με ετικέτα: , , | 2 Σχόλια »