Στέφανο Μπένι. Ψάχνοντας βρήκα κι αυτό…

Ο Απεσταλμένος

Πήγα σε χώρες μακρινές

για να συναντήσω την Οργή

αλλά ήμουν πάντοτε

ένας πλούσιος ανάμεσα σε φτωχούς

και επέστρεφα

για να δημοσιοποιήσω όσα είδα

ελαφρώς ηλιοκαμένος

.

Ήμουν αρκετά ειλικρινής

ποτέ πολύ ψεύτης

αλλά το κουράγιο

το πραγματικό

δεν το βρήκα ποτέ

.

Τώρα διευθύνω

μία σοβαρή και αξιόπιστη εφημερίδα

Οι φίλοι μου λένε

ότι δεν έχω πια φίλους

αλλά εγώ έχω μια μεγάλη συλλογή

από εξωτικά καπέλα

από δυνατά ποτά

από φωτογραφίες πεθαμένων

L’INVIATO

Visitai paesi lontani

per trovare la rabbia

ma fui sempre

un ricco tra i poveri

e tornavo a parlarne

un po’ abbronzato

Fui abbastanza sincero

e mai troppo bugiardo

ma il coraggio, quello vero

non lo trovai mai

Ora dirigo

un prestigioso giornale

i miei amici dicono 

che non ho piu’ amici

ma ho una grande collezione

di cappelli esotici

di liquori forti

di foto di morti

Κοιμήσου μικρή μου αγάπη

Κοιμάται το βαγόνι    

κοιμάται η πεταλούδα

στη σκοτεινή φωλιά της

κοιμάται η αρκούδα

.

Στη εύοσμη τη λάσπη

κοιμούνται τα γουρούνια

κοιμούνται τα μωρά

μέσα στην κούνια

κοιμάται o σκύλος

στο μικρό σπιτάκι

και στο χαλί της πόρτας

κοιμάται το γατάκι

.

Κοιμούνται οι αντιπρόσωποι

στο μοτέλ της Μπι Πι

κι εκεί ψηλά στο Χίλτον

οι αστέρες της Ποπ

κοιμούνται κι αυτοί

.

Κοιμούνται στο τσίρκο οι παλιάτσοι

και μεσ’ στη μαύρη νύχτα

στο περιπολικό

κοιμούνται οι μπάτσοι

.

Κοιμούνται οι άστεγοι

με τ’ οδόστρωμα στην πλάτη

κοιμάται και ο κόντες

στο θολωτό κρεβάτι

.

Κοιμάται ο μικρός Χριστός

κι έχει για μαξιλάρι

της φάτνης το χορτάρι

κοιμάται κι ο Πιλάτος

με ενοχές γεμάτος

.

Κοιμάται το βουβάλι

στη σαβάνα

κοιμάται το σκουλήκι

στη μπανάνα

Το πετροχελίδονο κοιμάται

στο καμπαναριό

και κάτω από στις βελέντζες

κοιμάται το χωριό

.

Το σαλιγκάρι τώρα

κουρνιάζει στην αιώρα

Κοιμάται η σουπιά

στην ακροθαλασσιά

το αγριογούρουνο

κοιμάται σε σουίτα

ενώ η νυχτερίδα

λουφάζει στη σοφίτα

.

Κοιμάται η μάνα

κοιμάται ο γιος

κοιμάται το κουνέλι

κοιμάται ο λαγός

Κάτω απ τα καμιόνια

φουσκωμένα γερά

κοιμούνται αγκαλιασμένα

τα ελαστικά

.

Κοιμούνται οι λίμνες

κοιμούνται τα βουνά

κοιμάται κι ο βρωμιάρης

που σε πήρε μακριά

.

χωρίς εσέ μικρή μου

γαμώτο, είμαι εγώ

που ’χω απομείνει μόνος

και μόνος ξαγρυπνώ

Σημείωση: Βρήκα αυτούς τους στίχους στα Ιταλικά στο διαδίκτυο, χωρίς άλλες αναφορές  και υποθέτω ότι ανήκουν σε κάποιο ευρύτερο κείμενο του Stefano Benni, μια που εκτός από τον ¨ήρωα¨ που μονολογεί, υπάρχει ¨εκείνη¨ που την λένε Λιού και ο ¨κακός¨ που τον λένε Scandellari. Στην προσαρμογή στα Ελληνικά τους αφαίρεσα προκειμένου να γίνει το πόνημα ¨αυτοτελές¨.  Το αρχικό κείμενο έχει ως εξής:

Dormi, Liù

Dorme la corriera
dorme la farfalla
dormono le mucche
nella stalla

il cane nel canile
il bimbo nel bimbile
il fuco nel fucile
e nella notte nera
dorme la pula
dentro la pantera

dormono i rappresentanti
nei motel dell’Esso
dormono negli Hilton
i cantanti di successo
dorme il barbone
dorme il vagone
dorme il contino
nel baldacchino
dorme a Betlemme
Gesù bambino
un po’ di paglia
come cuscino
dorme Pilato
tutto agitato

dorme il bufalo
nella savana
e dorme il verme
nella banana
dorme il rondone
nel campanile
russa la seppia
sul’arenile
dorme il maiale
all’Hotel Nazionale
e sull’amaca
sta la lumaca
addormentata

dorme la mamma
dorme il figlio
dorme la lepre
dorme il coniglio
e sotto i camion
nelle autostazioni
dormono stretti
i copertoni

dormono i monti
dormono i mari
dorme quel porco
di Scandellari
che m’ha rubato
la mia Liù
per cui io solo
porcamadonna
non dormo più.

Καμιά φορά κολλάς. Λες: θα σταματήσω εδώ για λίγο (ας πούμε στη δουλειά ενός συγγραφέα ή τραγουδοποιού που -καταρχάς- σου αρέσει) θα του αλλάξω λίγο τον κώδικα έκφρασης, όσο χρειάζεται για να τον κάνω πιο προσιτό στους -εξ ορισμού- φίλους του Ιστολογοφόρου και θα αναρτήσω ένα δείγμα, άντε δύο. Αλλά κολλάς. Και επανέρχεσαι. Άλλοτε δριμύτερος κι άλλοτε έτσι κι έτσι.

Κάτι τέτοιο μου συνέβη και παλιότερα με τον Μπρασένς, που μου άρεσε από τότε που ήμουν πιτσιρικάς -αν και τότε δεν καταλάβαινα γρι τι έλεγε- και άρεσε και στο γιό μου όταν ήταν πιτσιρίκος,  αλλά έμενε ως επί το πλείστον αμετάφραστος, άρα δυσπρόσιτος. Είπα να προσαρμόσω καναδυό τραγούδια στα ελληνικά και τελικά κόλλησα κι έφτασα τα σαράντα και. Τώρα η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται με τον Μπένι τον ιταλό συγγραφέα κυρίως διηγημάτων ή και ευρύτερων έργων που μοιάζουν με συναρμολογήσεις μικρών αφηγήσεων. Ποιήματα λίγα. Πάντως ευχαριστώ όσους μου έστειλαν την ευαρέσκειά τους για την επιλογή (λόγια ή like). Κάνει καλό.

Το κείμενο που ακολουθεί σήμερα θα έλεγα πως είναι ¨χύμα σκέψεις¨, δηλαδή εδώ αλλάζει κάπως το είδος και το ύφος της γραφής. Είναι πιο αποφθεγματικό. Ο Στέφανο Μπένι πάνω σε ένα θέμα δύσκολο: Ψυχή

Σου φαίνονται καιροί αυτοί

να μιλήσεις για ψυχή;

Σήμερα δεν έχει καν διαβόλους

που να τη διεκδικούν

οι Εξαποδώ πλέον

προτιμούν μετοχές και ομόλογα

η ψυχή είναι εντελώς εκτός μόδας

……

Αν η ψυχή σου πονάει

τα αντιβιοτικά δεν φτουράνε

οι γιατροί παραδίνονται

οι μηχανικοί δεν μετράνε

δεν επισκευάζεται η ψυχή.

…..

Και να σκεφτείς ότι υπάρχουν κοινότητες

με λίγες ψυχές

και πόλεις με ψυχές εκατομμύρια

αλλά δε φαίνονται

φαίνεται μόνο η κυκλοφοριακή κίνηση

και οι ουρές στα φανάρια

της ψυχής της αρέσει η μοναξιά 

…..

Εγώ την είδα, μια φορά, την ψυχή μου

μου έβγαινε από το στόμα

σαν τον καπνό ενός πούρου

με ρώτησε αν κουράστηκα να ζω

της είπα: ναι

αλλά δεν επέμεινα αρκετά

και μ’ έναν λυγμό

επέστρεψε στο συνηθισμένο της μέρος

έχει υπομονή η ψυχή

…..

Υπάρχουν ωραίες ψυχές

σε σώματα ασούρμπαλα

και φωτομοντέλα

με ψυχές φρικτές

και λάσπες ψυχής

μέσα σε πολλούς πολιτικούς

είναι κρυμμένη η ψυχή

…..

Ναι υπάρχουν χωριά

με λίγες ψυχές

και υπάρχουνε χώρες

με εκατομμύρια ψυχές

και όταν πεθαίνουν

κι ανεβαίνουν στον ουρανό

είναι σωστό υπερθέαμα

μία συμπαντική συμφόρηση

και οι εφημερίδες σχολιάζουν

εκατό χιλιάδες θύματα

αλλά ήτανε ψυχές μη χρήσιμες

λαών μακρινών

μεσοποταμίων

.

και για λίγο κλαίμε

μετά πλένουμε την ψυχή μας

και ξεχνάμε.

Anima

ti sembrano tempi per parlar dell’anima?

Non ci sono più diavoli,

che la richiedono

preferiscono i titoli

è fuori moda l’anima.

Anima

se ti duole l’anima

non servono antibiotici

i medici si arrendono

non ci sono meccanici

non si ripara l’anima.

E ci sono paesi

di poche anime

e ci sono città

di milioni di anime

ma non si vedono

si vede solo il traffico

e le file ai semafori

è solitaria l’anima.

Anima

io l’ho vista una volta la mia anima

mi era uscita di bocca

come il fumo di un sigaro

mi ha chiesto se ero

stanco di vivere

ho detto: sì

ma vorrei insistere

e con un gemito

tornò al posto solito

è paziente l’anima.

Anima

ci sono belle anime

in corpi ridicoli

e fotomodelle

con anime orribili

e fanghiglia d’anima

dentro molti politici

è nascosta l’anima.

E ci sono villaggi

di poche anime

e ci sono paesi

di milioni di anime

e quando muoiono

e in cielo salgono

è un grande spettacolo

un ingorgo cosmico

e i giornali commentano

centomila vittime

ma erano anime inutili

di lontani popoli

mesopotamici

e si piange un attimo

poi ci si lava l’anima

e si dimentica.

(Stefano Benni)

(Στέφανο Μπένι, από τη συλλογή: Αργά ή γρήγορα η Αγάπη καταφτάνει)

[Να μιλάς για τον καιρό

είναι σαν να μη μιλάς καθόλου

όμως πρέπει να πω

ότι κάνει πραγματικά ζέστη!]

.

Καθώς ο Αύγουστος θα σβήνει

πολιτική και πειθαρχία

καθώς ως και με έναν υπουργό

θα πήγαινες στην παραλία…

.

Μια επιθυμία πορφυρή

παρ’ όλα αυτά αντιστέκεται

γερά μες το λιοπύρι

και σε φιλούν οι σύντροφοι

με κόκκινα τα χείλη

και η δροσιά σου η ζουμερή

τώρα τους περιλούζει

κι είναι για εσέ το πάθος

ω φέτα από καρπούζι

κόκκινη πασιονάρια

σημαία προλετάρια.

.

Τι κι αν το κίτρινο πεπόνι

με το προσιούτο ζευγαρώνει

κι ως καιροσκόπος μπουρζουάς

πάει και με εσάς πάει και με μας

εσύ μονάχη αντέχεις

κι ανάγκη δεν το έχεις

Σε εσέ μονάχα φτάνει

η δίψα και τα χέρια μας

και τότε μας χαμογελάς

σελήνη που αυξάνει

χυμός που περιλούζει.

Σε σένα υποκλινόμαστε

ω φέτα από καρπούζι

κόκκινη πασιονάρια

σημαία προλετάρια.

Quando l’agosto spegne
politica e disciplina
quando anche con Bisaglia
andresti in piscina
un rosso desiderio
eppur resiste
saldi nel solleone
i compagni ti baciano
con devota passione
tu, rossa passionaria
o anguria
bandiera proletaria

Se il borghese melone
gran qualunquista
sta con i fichi e il prosciutto
fa alleanza con tutto,
tu da sola rimani
e bisogno non hai
che della nostra sete
e delle nostre mani
nel ricurvo sorriso
del tuo quarto di luna
ci chiniam riverenti
sprofondando il viso
dolce come nessuna
o rossa passionaria
o anguria
bandiera proletaria.

Ακόμη στίχοι του Stefano Benni, ακόμη μία από τις (σχετικά) άπιστες μεταφράσεις που σας φτιάχνω

Για μια γάτα

Τ’ αμάξια

τ’ αυτοκίνητα

τρέχουν πολύ γρήγορα

για τους γάτους

τους γάτους

που θέλουν

να διασχίσουν το δρόμο

για να αναζητήσουν

μιαν αγάπη

μιαν αγάπη

που  μένει στου δρόμου την απέναντι μεριά

(ναι, είναι γνωστό ότι ο έρως θέλει ρίσκο)

.

Και οι γάτοι

οι ψιψίνοι

είναι πολύ ανεξάρτητοι

για τις κυρίες

που θέλουν να τους χαϊδέψουν

για να μιμηθούν

μιαν αγάπη

μιαν αγάπη

όταν στο γύρο δεν έχει καμιά

(ούτε που να την πληρώσεις)

.

Και εάν τη νύχτα μου ‘ρχεται να τηλεφωνήσω

από τους δημόσιους θαλάμους ή από κανένα φτηνό μπαρ

ακούω τα κέρματα που πέφτουν

σαν τους παλμούς

της καρδιάς μου της μισοαθώας

και εσύ απαντάς βαριεστημένη

ενοχλημένη

κοιμισμένη

στις τρεις τη νύχτα τι άλλο να ήσουν

και σε ρωτάω αν είσαι μόνη και φυσικά τσαντίζεσαι

θέλεις να κοιμηθείς, θέλεις να μου το κλείσεις

και δεν καταλαβαίνεις πως…

‘

Τα τηλέφωνα

τα τηλέφωνα

είναι πολύ άβολα

για τα νυχωμένα δάχτυλα των γάτων

των γάτων

που θέλουν να καλέσουν

μιαν αγάπη

μιαν αγάπη

που μένει σ’ άλλη γειτονιά

(και ποιος ξέρει αν θα ‘ρθει ξανά)

.

Και τη νύχτα

τη νύχτα

παραείναι πολλά τ’ αστέρια

πολλά τ’ αυτοκίνητα

και στους γάτους τους έρχεται να ξαπλώσουν

εκεί, ακριβώς τη μέση

του δρόμου

να κοιτάξουν ολόγυρα και να περιμένουν

μπας και κάποιος τους αγγίξει ευγενικά τον ώμο και τους πει

ο κόσμος τελείωσε, κύριε

μπορείτε να πηγαίνετε

.

Και εάν τη νύχτα σου ‘ρθει η επιθυμία

τηλεφώνησέ μου

από το σπίτι σου το ήσυχο

ή από παραλιακό ξενοδοχείο

ακούω τα κουδουνίσματα που με ξυπνάνε

σα να ‘ναι παλμοί

της καρδιάς σου της μισοαθώας

και σου απαντώ ενοχλημένος βαριεστημένος κοιμισμένος

στις τρεις τη νύχτα τι άλλο να κάνω

κι αν με ρωτάς αν είμαι μόνος λέω είμαι μόνος

είμαι μόνος είμαι μόνος πώς να στο εξηγήσω

.

Τα κέρματα τελείωσαν κύριε

είναι ώρα να πηγαίνετε

μα γιατί δεν καταλαβαίνετε πως…

Stefano Benni, A una gatta

Le macchine
le macchine
sono troppo veloci
per i gatti
i gatti
che vogliono attraversar
per cercare
un amore
un amore
che dall’altra parte della strada sta
(si sa, bisogna rischiar)

E i gatti
i gatti
sono troppo indipendenti
per le donne
le donne
che li voglion carezzar
per mimare
un amore
un amore
quando proprio in giro non ce n’è
(neanche a pagar)

E se di notte mi vien voglia ti telefono
dalle cabine in autostrada da qualche squallido bar
sento i gettoni che cadono come battiti
del mio cuore ingenuo a metà
e tu rispondi annoiata
scocciata
addormentata
alle tre di notte cos’altro potresti far
e io ti chiedo sei sola e tu naturalmente ti incazzi
vorresti dormire vorresti riattaccar
e non capisci che…

I telefoni
i telefoni
sono troppo scomodi
per le zampe dei gatti
dei gatti
che voglion telefonar
per chiamare
un amore
un amore
che abita in un’altra città
(chissà se un giorno tornerà)

E la notte
la notte
ci sono troppe stelle
troppe macchine
e ai gatti
viene voglia di sdraiarsi
proprio in mezzo
alla strada
e guardare
e aspettar
che qualcuno gentile ti tocchi la spalla e dica
il mondo è finito, signore
se ne può andar

E se di notte ti vien voglia mi telefoni
dalla tua casa tranquilla o da un albergo sul mar
sento gli squilli che mi svegliano come battiti
del tuo cuore ingenuo a metà
e ti rispondo scocciato annoiato addormentato
alle tre di notte cos’altro potrei far
e se mi chiedi se sono solo dico son solo
sono solo solo solo come posso spiegar
i gettoni son finiti signore
è ora di andar
ma perché non capite che…

…κι αυτό είναι ένα ποίημα του Stefano Benni ή τουλάχιστον μια προσπάθεια απόδοσής του στα Ελληνικά που σας έφτιαξα

Ο Ποιητής

Ο ποιητής είναι πουλί

που τις λέξεις ραμφίζει

κάτω από της καθημερινότητας το χιόνι

…που έρχεται στο πρεβάζι

κι αν πας να το πιάσεις

φτερουγίζει φοβισμένο.

Ο ποιητής είναι θηλυκό

μη χειραφετημένο.

Ο ποιητής είναι γερός και υγιής

μα στη ματιά του έχει κάτι τι

και εσύ θα πεις :

είναι ποιητής!

Είναι αναλφάβητος συχνά

έτσι  όμως είναι πιο καλά

—όλα τα λέει πιο απλά.

Ο ποιητής είναι ασθενής

πάσχει από άσθμα, έχει συκώτι, κρίσεις χολής

και είναι αντιπαθητικός,

είναι γκρινιάρης ακραιφνής,

και σκοτεινός:

αλίμονό σου αν τον φωνάξεις ¨ποιητή¨

Είμαι κομήτης, θα σου πει,

που αναγγέλλει ένα Σύμπαν Νέο.

Ανώφελος ολοσχερώς

είναι χαμένος διαρκώς,

δεν είναι άλλος

μονάχα ένας ενταγμένος παπαγάλος

κι αισθάνεται οργανικός

ή μάλλον

είναι φτιαγμένος απ’ αέρα

κι η πένα του εκφράζει πέρα ως πέρα

της γης των κολασμένων την οργή.

Βρίσκεται πέρα από κάθε επιταγή

πάνω απ’ την πολιτική

πιο πάνω από της γης τη σφαίρα.

Είναι ξανθός, ο ποιητής, και φθισικός

πάντοτε αυτοκτονικός, ο ποιητής,

μα πονηρός

μια πρόκληση στου κόσμου την κοινοτοπία

είναι απολύτως και ολότελα ομαλός.

Ο ποιητής είναι ομοφυλόφιλος

Ο ποιητής είναι ένας άγιος

Ο ποιητής είναι ένας κατάσκοπος

Μετά, στα ξαφνικά, γίνεται άφαντος

και πάει σε νησάκι μακρινό

ή -ίσως- σε μπουρδέλο κοντινό

κι αφήνει πίσω του μεγάλο το κενό

στην ποίηση

–τη δική του φυσικά  εννοώ.

.

Ο ποιητής είναι ο τίτλος

του ποιήματος αυτού εδώ

που έγραψα εγώ.

Il poeta

Il poeta è un uccello
che becca le parole
sotto la neve del normale
viene sul davanzale
e scappa, impaurito
se lo vuoi catturare
Il poeta è femmina
Il poeta è gagliardo
ha qualcosa, nello sguardo
che tu dici: è un poeta
Spesso è analfabeta
ma è meglio
è piú immediato
il poeta è un ammalato
colitico, fegatoso, asmatico
il poeta è antipatico, scontroso
ombroso: guai
chiamarlo poeta
è una cometa
che annuncia un mondo nuovo
è assolutamente inutile
è un fallito
è un pappagallo di partito
è organico, no,
è fatto d’aria
ha nella penna tutta intera
la rabbia proletaria
è sopra la politica
è sopra il mondo
il poeta è tisico e biondo
il poeta è sempre suicida
il poeta è un furbone
il poeta è una sfida
alle banalità del mondo
il poeta è assolutamente
del tutto normale
il poeta è omosessuale
il poeta è un santo
il poeta è una spia
poi un giorno va via
in un isola lontana
o anche a puttana
e lascia un gran vuoto
nella poesia
la sua
il poeta è il titolo
di questa mia.

Stefano Benni

Απόδοση στα ελληνικά ενός ποιήματος  του Stefano Benni

Μην περιφρονείς το λίγο

Να μην περιφρονείς το λίγο,

Το λιγότερο, το όχι αρκετό

Το ταπεινό, τ’ αόρατο, το αχνό, το σιωπηλό

Γιατί όταν οι έρωτες και οι μεγάλες μάχες

Θα ‘χουνε πια περάσει

Κι όταν μονάχος περπατάς στο έρημο δωμάτιο

Δεν θα σου κάνει συντροφιά

Η φλόγα η υψιπετής, του θρίαμβου η φανφάρα

Αλλά μονάχα στάχτες ή -μπορεί- ένα μικρό ρυάκι

Ή μία νότα

Ή ο ψίθυρος μιας λέξης

Το λίγο, το λιγότερο, το όχι αρκετό

Non disprezzare il poco

Non disprezzare il poco, il meno, il non abbastanza
L’umile, il non visto, il fioco, il silenzioso
Perché quando saranno passati amori e battaglie
Nell’ultimo camminare, nella spoglia stanza

Non resteranno il fuoco e il sublime, il trionfo e la fanfara
Ma braci, un sorso d’acqua, una parola sussurrata, una nota
Il poco, il meno il non abbastanza.

Stefano Benni

Σήμερα σας έχω φτιάξει ακόμη μία μετάφραση στίχων του Stefano Benni. Όπως θα διαπιστώσουν οι ιταλομαθείς αντιπαραθέτοντας με το πρωτογενές κείμενο εδώ παρακάτω, πρόκειται για μια μετάφραση θα έλεγα απροκατάληπτη, για να μη πω κάπως άπιστη. Πάντως νομίζω πως παραμένει κοντά στο (τρυφερά σκωπτικό) πνεύμα του συγγραφέα.

Οι αγελάδες

Κοιμούνται οι αγελάδες

μέσα στο στάβλο

κοιμούνται και η ανάσα τους σκαρώνει συννεφάκια

κοιμούνται και ονειρεύονται

πράσινα χορταράκια

ή μοσχαράκια παχουλά

και έναν ουρανό ψηλά -γαλάζιο

κι όμως ντυμένο στα λευκά

σαν γάλα

κι εκεί απογειώνονται, φτυστές σαν πεταλούδες

κι εκεί πετάνε,

μακριά απ’ όλα τ’ άλλα

ίδιες ελπίδες (φρούδες).  

.

Οι αγελάδες ίπτανται απ’ τα σύννεφα πιο πάνω

η κάθε μια τους στρουμπουλό

 ανεμοπλάνο

κι έπειτα στρέφουν τα όπλα τους

τα βιολογικά

και βομβαρδίζουν σωρηδόν, διαρροϊκά,

σφαγεία και χασάπικα

και άλλα καταστήματα αντιβουκολικά.

.

Μα ύστερα ξυπνάνε, είναι ήδη πρωί,  

η μέρα η επομένη.

Οι μύγες τριγυρνάνε

βουίζουν και τσιμπάνε

κι οι αγελάδες σκέφτονται πόσο η Ειμαρμένη

δεν έχει λογική.

Τι είναι εν τέλει η ζωή;

Σήμερα είμαστε εδώ, ευτυχισμένες όλες

και αύριο μπριζόλες.

Le mucche

Le mucche dormono
dentro la stalla stanno insieme strette
e con il fiato fan le nuvolette
e sognano
le mucche sognano
un cielo azzurro bianco come il latte in cui decollano come farfallette
e volano
le mucche volano
sopra le nuvole dall’alto puntano le naturali loro artiglierie
e poi bombardano le macellerie
ma poi si svegliano le mosche ronzano
è già mattino
e le mucche pensano
le mucche pensano al loro destino
cos’è la vita infine?
oggi siamo qui, domani scaloppine.

Ο Στέφανο Μπένι είναι ένας σύγχρονος ιταλός συγγραφέας γνωστός κυρίως για τα διηγήματα και τις νουβέλες του. Παλιότερα είχα αναρτήσει στο Ιστολογοφόρο την απόδοση στα ελληνικά ενός μικρού θεατρικού κειμένου με τίτλο Σέρλοκ Μπάρμαν καθώς και τη μετάφραση μιας σειράς θεατρικών μονολόγων με τίτλο Μπλουζ σε 16 Η μπαλάντα της πόλης που πονάει. Σήμερα σας έχω την απόδοση κάποιων στίχων που δημοσιεύτηκαν το 1991 (συλλογή: Ballate, εκδόσεις: Feltrinelli).

Stefano Benni

Εγώ σε αγαπώ

Εγώ σε αγαπώ

κι αν δεν σου φτάνει

θα κλέψω απ’ τον ουρανό τ’ αστέρια

για να σου φτιάξω ένα γιορντάνι

κι ο άδειος ουρανός

δε πρόκειται να λυπηθεί γι αυτό που θα ‘χει χάσει

γιατί και μόνο η ομορφιά σου

φτάνει για να γεμίσει όλη την πλάση.

.

Εγώ σε αγαπώ

κι αν δεν σου φτάνει

τη θάλασσα θα αδειάσω

και τα μαργαριτάρια όλα

θα φέρω στην ποδιά σου

κι η θάλασσα δεν πρόκειται να κλάψει

για την αποκοτιά μου αυτή

γιατί

μήτε τα κύματα, οι σειρήνες ή τ’ αρχαία αγγεία

δεν έχουν την μαγεία

που έχει μια ματιά σου.

.

Εγώ σε αγαπώ

κι αν δεν σου φτάνει

τα ηφαίστεια θα κάνω να κοχλάσουν

και τη φωτιά στα χέρια σου θα βάλω

κι εκεί θα γίνει πάγος

του πάθους μου την κάψα να γλυκάνει.

.

Εγώ σε αγαπώ

κι αν δεν σου φτάνει

όταν οι ζέστες του καλοκαιριού σε ενοχλήσουν

έως και σύννεφα θα βρω τιθασευμένα

σταλαγματιές βροχής για να χαρίσουν

μόνο σε εσένα

κι αν ούτε και αυτό σου φτάνει

το χρόνο λέω να σταματήσω

και ύστερα με δέος θα ζωγραφίσω

επάνω στους πλανήτες τη μορφή σου

κι αν δε σου φτάνει

Άντε γαμήσου.

Υστερόγραφο. Κουβεντιάζαμε με τον αδελφό μου για το παραπάνω πόνημα και μου λέει: ¨Το θυμάσαι το ποιηματάκι;¨

¨Ποιο ποιηματάκι;¨

¨Ένα από εκείνα τα κωμικά που πολύ μικροί μαθαίναμε απέξω, μας έβαζαν και τα απαγγέλαμε και εσκάγανε όλοι στα γέλια.¨

¨Ποιο απ’ όλα;¨

¨Το ‘Σ’ αγάπησα τρελά στ’ αλήθεια’¨

Λίγο ο ένας λίγο ο άλλος συναρμολογήσαμε δύο στροφές. Μετά έψαξα στο διαδίκτυο μπας και βρω κι άλλες, αλλά δεν. Εν πάση περιπτώσει ό,τι μαζέψαμε έχει ως εξής:

Σ’ αγάπησα τρελά στ’ αλήθεια

σταλαγματιά καρδιάς δε μου ‘μεινε στα στήθια

Το τι δεν έκανα για σε στοχάσου

Γι αυτή την άπονη σκληρή καρδιά σου

.

Εγώ να ξαναγείρω στο πλευρό σου;

Εγώ να ξαναπάρω πια φιλί δικό σου;

Εγώ να ξανακλάψω να πονέσω;

Να σε χέσω!

Io ti amo

Io ti amo
e se non ti basta
ruberò le stelle al cielo
per farne ghirlanda
e il cielo vuoto
non si lamenterà di ciò che ha perso
che la tua bellezza sola
riempirà l’universo
.
Io ti amo
e se non ti basta
vuoterò il mare
e tutte le perle verrò a portare
davanti a te
e il mare non piangerà
di questo sgarbo
che onde a mille, e sirene
non hanno l’incanto
di un solo tuo sguardo
.
Io ti amo
e se non ti basta
solleverò i vulcani
e il loro fuoco metterò
nelle tue mani, e sarà ghiaccio
per il bruciare delle mie passioni
.
Io ti amo
e se non ti basta
anche le nuvole catturerò
e te le porterò domate
e su te piover dovranno
quando d’estate
per il caldo non dormi
E se non ti basta
perché il tempo si fermi
fermerò i pianeti in volo
e se non ti basta
vaffanculo.