Τον Νίκο Μυλόπουλο τον γνώρισα πρόσφατα. Είναι Θεσσαλονικιός, γιατρός (οφθαλμίατρος) και λογοτέχνης. Το ποίημα που αναρτώ είναι από την τελευταία του συλλογή ¨Τέλος Περιπλάνησης¨
Ένα χαμόγελο
Μας γνώρισαν φίλοι κοινοί ανοιξιάτικο βράδυ
Δεν είχες όρεξη να ‘ρθεις
Όμως η νύχτα μύριζε ωραία
Με την τριμμένη φορεσιά του κυνηγού περπατούσα αδέξια
Τα λουλούδια του πάρκου γιορτή
Οι ελπίδες γυαλισμένα μαχαίρια
Η φωτιά κι η βροχή ξεχασμένες σκιές
Κι ένας δρόμος φαρδύς μια καινούργια σελίδα
Αγκαλιάζοντας φρούτα του πάθους,
Θημωνιές και κισσό
Το τελευταίο προβάλαμε επεισόδιο στη σειρά των ονείρων.
*
Το χαμόγελό σου αυτοσχέδια έκρηξη στην ανύποπτη γη μου
Κερδισμένη σιωπή
Κερδισμένη ζωή
Χειροκρότημα.