Δύο πρόσφατα και ένα παλιότερο ομοιοκαταληκτικό, εύθυμο και ρεμπέτικο.
(Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Σου λέω επτά
μου λες εννέα
σου λέω συνημίτονο
μου λες εφαπτομένη
σου φωνάζω διαγώνιος
μου κραυγάζεις περιφέρεια
σου αποκρίνομαι τρίγωνο
μου απαντάς θεώρημα
αξίωμα σε διορθώνω
κι οι καμπύλες μου; ρωτάς.
*
Ξεχνώ τον Ευκλείδη
ξεχνάς την Υπατία
και βρισκόμαστε γυμνοί
μπροστά στον καθρέφτη
Δε θέλω να γίνουμε σύστημα
ψιθυρίζεις στ’ αυτί μου
ας λύσουμε λοιπόν την εξίσωση
σε παροτρύνω παθιασμένος
*
Ανάμεσα σε κόλουρους κώνους
μικρές και μεγάλες σφαίρες
με κυλινδρική έμφαση
μελετούμε σιωπηλοί
τα ολοκληρώματά μας.
Ίσα που θυμάμαι
ότι ήταν νύχτα
κι η ώρα περασμένες τρεις.
***
ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑ ΜΑΧΗΣ
Οι Γομφίοι οι Τραπεζίτες οι Τομείς
παρατεταγμένοι πειθαρχικά
κάνουν μια πρώτης τάξεως
οδοντοστοιχία μάχης
που χιλιετίες τώρα αναμασά
και βαρετά συντηρεί
τη ζωή των θηλαστικών
αυτού του συναρπαστικού πλανήτη
***
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
Ο Ήφαιστος μυρίστηκε
ότι η Αφροδίτη
το βράδυ που κοιμότανε
έφευγε απ’ το σπίτι.
*
Γι αυτό και της την έστησε
μ’ ασπίδα και κοντάρι
και τσακωτή την έκανε
με τον ντερβίση Άρη.
*
Κι απάνω που επαίζανε
γεμάτοι ευτυχία
ο Ήφαιστος τους έδεσε
σαν αμαξοστοιχία.
*
Μα οι θεοί του είπανε
Ήφαιστε αδερφάκι
πιες λίγο νέκταρ να τη βρεις
και λυσ’ το ζευγαράκι.
*
Κι εκείνος που φοβότανε
μη δουν το κούτελό του
τους έλυσε και έτζασε
κάνοντας το σταυρό του.
*
Τότε τριγύρω οι θεοί
εβάλανε τα γέλια
μα η Αφροδίτη γούσταρε
να πνίγει τα κουνέλια.
(Σημείωση: Σχετικά με την Αφροδίτη την καλλίπυγο, δείτε και μια παλιότερη προσαρμογή στα ελληνικά στίχων του μπάρμπα Μπρασένς εδώ )