H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
(Εδώ παρακάτω η μετάφραση-απόδοση του έβδομου μονόλογου από το ¨Μπλουζ σε 16¨του Στέφανου Μπένι)
Ο ΚΙΛΕΡ
Η μυρουδιά από δέρμα
που αναδύεται
απ’ των αυτοκινήτων τα καθίσματα
κι από των όπλων τα θηκάρια
το ξαφνιασμένο τρόμαγμα στα μάτια
αυτών που με φοβούνται.
Μ’ αρέσει βιαστικός να προσπερνάω
όπως οι τίτλοι κι οι επιγραφές
στο κάτω μέρος της οθόνης
χωρίς τίποτα πριν και τίποτα μετά.
Δεν λέω, είναι καλύτερα στα φιλμ
όταν τινάζονται όλα στον αέρα
το αίμα τρέχει και λαμποκοπά
γελάει ο κόσμος και χειροκροτεί
και οι κακοί ανασταίνονται
για να ξανασκοτώσουν.
Μα έχω εγώ υπομονή: μια μέρα
όλοι τους θα με σέβονται
όπως τον δήμιο που του παίρνουνε συνέντευξη
-απ’ τις πλάτες-
στην αίθουσα επισήμων του Ιδρύματος.
Κι η φάτσα μου θ’ απεικονίζεται
σε κάρτες που οι συλλέκτες θ’ ανταλλάσσουν
κι ύστερα θα κολλάν -με ικανοποίηση-
στο Άλμπουμ των Μεγάλων Δολοφόνων.
*
Μη με ρωτάς ποιος είμαι
με ξέρει η καρδιά σου
μη με ρωτάς τι ειν’ αυτό που σου πουλάω
θα ‘ρθει η μέρα που θα τ’ αγοράσεις.
Έχω χαράξει -τατουάζ- ένα κρανίο
που θα ‘ναι το πορτρέτο σου μια μέρα.
Ξέρω εγώ τι θα επιθυμούσες
και τα εγκλήματα που στ’ όνειρό σου βλέπεις.
Ξέρω εγώ τι εσκεμμένα κρύβεις
πίσω από το θολό σου βλέμμα
πίσω απ’ την θωρακισμένη πόρτα σου
πίσω απ’ το αιμοχαρές σκυλί σου
πίσω απ’ τις ξυλιές που δίνεις στα παιδιά σου.
Ξέρω τι θα ‘θελες να πεις
τη νύχτα στο τηλέφωνο.
*
Μη με ρωτάς γιατί γυαλίζω το ντουφέκι
εγώ άλλο δεν κάνω, παρά ακούω
όσα μου ψιθυρίζεις.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 