H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ένα πολύ όμορφο ποίημα του Νίκου
Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος
.
ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΡΟΖΑΛΙΑ
Καρφίτσωσε στο πέτο του ο ήλιος
το ασημένιο εκείνο απόγευμα στα Εξάρχεια
και το κράτησε εκεί, μέχρι να βασιλέψει
πίσω απ’ τις βουνοκορφές
αφήνοντας κόκκινα ίχνη σύννεφα.
.
Τα πρόσωπα εν ευθυμία, στη Ροζαλία
και τα χαμόγελα έκδηλα σαρκώδη
σε μια ατμόσφαιρα διαυγούς προσδοκίας
με του καρπουζιού το ζωηρό κόκκινο
να χρωματίζει το τραπέζι
ενώ παραδίπλα ο προφανής δημόσιος υπάλληλος
καταβρόχθιζε με τέρψη και ικανοποίηση
στο απομεσημεριανό φως την λεία των επιθυμιών του
χωρίς την αναστολή της δημοσιότητας.
.
Απ’ το μεγάλο παράθυρο της στέγης
οι πολυκατοικίες της πόλης
σαν πολυκαιρισμένες νότες, ξέπνοες
τάραζαν το γαλάζιο τ’ ουρανού
κι έσερναν μελαγχολικά την άμαξα της μέρας
εκεί που το πεπρωμένο διστάζει
να δείξει τ’ αληθινό του πρόσωπο.
Απέναντι ύψωναν τα ποτήρια τους
κι οι ευχές που ανταλλάσσονταν
είχαν τη σιγουριά του ανύποπτου
που κρύβεται πίσω απ’ την κουρτίνα
κουβαλώντας μαζί τα γραμμένα κι άγραφα.
.
Μέσα μου με ξυλογλυπτική ενάργεια
καταγράφονται μια-μια οι στιγμές
και στη μνήμη μου κεντώ
αυτό το φαινομενικά ακίνητο απόγευμα.
Κοντοστέκει για λίγο το βλέμμα μου
κι απ’ το μεγάλο παράθυρο της στέγης
φαίνεται μόνο ο ήλιος που αργοκατηφορίζει
σε μια αόρατη κρυφή λεωφόρο
με τ’ ασημένιο απόγευμα
να λάμπει στο πέτο του ανεπανάληπτο
πριν αποτεφρωθεί αποκλειστικά στο χρόνο.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 