Το ‘χω ξαναπεί. Κάπου μέσα μας υπάρχει, ταμπουρωμένος, ο πάλαι ποτέ έφηβος και -ενίοτε – ζητάει το λόγο. Κρύβει εκπλήξεις και σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι κάνει καλή συντροφιά. Έτσι, όταν ο Σπύρος(*) μου έδειξε κάποια¨σημειώματά¨ του, τού είπα δώσ’ τα μου. Θα τα επιβιβάσω στο Ιστολογοφόρο και θα τα βγάλω μια γύρα στο διαδίκτυο. Μου τα έδωσε και… Ιδού
TOIXO… TOIXO
Μέσα του Οκτώβρη αρχή εβδομάδας.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εμείς ανεβαίναμε στην Άνω Πόλη
Ακολουθούσαμε τη διαδρομή του φεγγαριού. Λίθινοι όγκοι ανάμεσα στα ανηφορικά πέτρινα σοκάκια , τοπίο σε χρόνο μετέωρο καθώς γέμιζε από τη λάμψη του χαμόγελού της. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »