Ένα φρέσκο, αδημοσίευτο κείμενο του Νίκου Μοσχοβάκου
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ
Το μυρμήγκι είχε πάει αδιάβαστο στο σχολείο. Φοβόταν ότι αν ρωτούσε η δασκάλα για το μάθημα της συγκομιδής θα έμενε αμίλητο. Έτσι μπήκε στην τάξη μουδιασμένο. Κάθισε δίπλα στις συμμαθήτριες και στους συμμαθητές του ενώ συλλογιζόταν τον αυταρχικό πατέρα του. Εύρισκε όμως παρηγοριά στη μορφή της καλοσυνάτης μάνας του.
Εισήλθε η δασκάλα κουτσαίνοντας. Το πόδι της μπανταρισμένο. Στάθηκε μπροστά στους μαθητές της και τους ανακοίνωσε ότι τραυματίστηκε ενώ προσπαθούσε να φορτωθεί ένα σπυρί σταριού χθες στο αλώνι. Άρχισε στη συνέχεια με λεπτομέρειες ν’αφηγείται το ατύχημά της και να επικεντρώνει την προσοχή τους στη λάθος κίνηση που είχε κάνει και της κόστισε το σοβαρό πάθημα.
Οι μυρμηγκοπούλες και τα μυρμηγκόπουλα παρακολουθούσαν αμίλητα τη διήγηση. Στο αδιάβαστο μυρμηγκάκι άρχισε σιγά σιγά να φουντώνει η αισιοδοξία ότι θα περνούσε η ώρα χωρίς ν’αποκαλυφθεί η ολιγωρία του να μελετήσει. Η χαλάρωση τούφερε νύστα κι αποκοιμήθηκε. Ξύπνησε απότομα από την ερώτηση της δασκάλας που στεκόταν από πάνω του. Την άκουσε να ρωτά τι είναι αυτό που είναι εντελώς άχρηστο κι αποφεύγουμε να το συλλέξουμε ; Κοίταξε έντρομο το πρόσωπό της. Όμως διαπίστωσε ότι απευθυνόταν στη διπλανή συμμαθήτριά του. Αισθάνθηκε αίφνης αυτοπεποίθηση κι όπως η μυρμηγκοπούλα κόμπιαζε ν’απαντήσει, της ψιθύρισε σαν από έμπνευση κάτι που είχε ακούσει να συζητούν οι γονείς του. Τον χρυσό τον χρυσό. Τον χρυσό επανέλαβε με δυνατή φωνή η ερωτώμενη. Και βέβαια, τα ψήγματα χρυσού επιδοκίμασε η δασκάλα. Αυτά τ’αφήνουμε για τους ανόητους συμπλήρωσε. Όσο για σένα εξυπνάκια για πρώτη φορά η τιμωρία σου είναι να γράψεις εκατό φορές στο φτερό της μύγας, δεν μαζεύουμε ποτέ ψήγματα χρυσού και να μου το φέρεις αύριο. Οι προπέτες δεν μου αρέσουν τόνισε με νόημα.
Το αδιάβαστο μυρμήγκι σε πελάγη απροσδόκητης ευτυχίας και κρυφογελώντας άκουσε να κτυπά το κουδούνι για διάλειμμα.