Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Archive for Οκτώβριος 2014

Βούλα Δαμιανάκου, το νέο της βιβλίο

Posted by vnottas στο 30 Οκτωβρίου, 2014

Δαμιανάκου α2.jpeg

 

Είχα την τιμή και τη χαρά να μου στείλει η Βούλα η Δαμιανάκου ένα αντίτυπο από το νέο δίτομο βιβλίο της. Μόλις το έλαβα, αχνιστό, με το άρωμα του τυπογραφείου. Ανυπότακτη, πιο νέα από πολλούς σημερινούς τριαντάρηδες δηλώνει: ¨Από το ληστή του νόμου, κάλλιο στο ληστή του δρόμου¨, και μετά αρχίζει να διηγείται…

 

Δαμιανάκου 2α

Posted in ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Με φιλοπαίγμονα διάθεση…

Posted by vnottas στο 30 Οκτωβρίου, 2014

… όπως σημειώνει ο Νίκος

αρχείο λήψης (1)

Νίκος Μοσχοβάκος

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Θέλησα να λάβω το λόγο. Φώναζαν, επιχειρηματολογούσαν τάχα, αφρίζοντας αγανακτισμένοι. Μέσα μου παραιτήθηκα τότε. Που πάω και ποιος θα μ’ακούσει σκέφτηκα. Δεν θα γίνω σαν τα μούτρα τους. Τόσο χαμηλά δεν πέφτω.

images (1)
Τα πράγματα όμως τα εκτίμησα λάθος. Γιατί ύστερα από λίγους μήνες οι πάλαι ποτέ φωνασκούντες είχαν αναρριχηθεί στην εξουσία και μ’αντίθετους λόγους, μειλίχια και ύφος διαλλακτικό προσπαθούσαν να κατευνάσουν τους διαμαρτυρομένους.
Μάζεψα στοιχεία για την προέλευσή τους. Είχαν συμπράξει ένας κόμης, ένας κομιτατζής κι ένας κομισάριος. Τα ονόματά τους Ντε Ριμπό, Αντόν και Ρικάρντο. Ο πρώτος καταγόταν από την κομητεία του Κλισύ, ο δεύτερος από την Κομοτηνή και ο τρίτος από το Κόμο. Ακόμα, έμαθα ότι η συνομωσία είχε εξυφανθεί σε μια μικρή κώμη κι ότι όλοι είχαν εμφανισθεί με περιποιημένη κόμη. Ίσως πλην του κόμη. Μάλιστα στην επίσκεψή τους στην Μακρακώμη, είχαν άπαντες λερωθεί με κόμμι που έβγαζαν τα πεύκα της περιοχής.

images
Κωμικά πράγματα θα μου πείτε. Να όμως που γλιτώσαμε από δαύτους όταν εμφανίστηκε ένας κομήτης που απειλούσε να κομματιάσει τη γη κατά τους ειδικούς. Μάζεψαν βιαστικά τα πράγματά τους κι αναχώρησαν για την έρημο της Κομαγηνής. Κόμισαν όπως ήταν φυσικό μαζί τους και τα καμώματά τους.
Εκεί ο κόμης έπεσε σε κώμα, ο κομισάριος επεδόθη στην συγγραφή κωμειδυλλίου, όμως ο κομιτατζής χωρίς να βάλει κόμα στις φιλοδοξίες του σκεφτόταν ακόμα αισιόδοξα με σκοπό να επανιδρύσει το κόμμα.

images (23)

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Αλφαβητάριο

Posted by vnottas στο 30 Οκτωβρίου, 2014

1

Ηλίας Κουτσούκος

Λόλα πάρε δυο μήλα  και φύγε

alfabhtario-3-inside-ct

Θέλω να γίνω χορτοφάγος  και δεν το μπορώ

μου αρέσουν τόσο πολύ τα γαμημένα κρέατα

κυρίως τα κοψίδια από αγριογούρουνα

-άλλωστε βλέπω ένα σωρό στους δρόμους κάθε μέρα-

Θέλω να γίνω χριστιανός και δεν μπορώ

βλέπω τον Αη-Γιώργη τον  δράκο να σκοτώνει

και φρικάρω

σιγά τα μάτια της ομορφονιάς που φύλαγε

ο φουκαράς ο δράκος

γιατί η πραγματική αλήθεια είναι

πως η βασιλοπούλα τον είχε pet  τον δράκο…

Θέλω να γίνω ιδεαλιστής και δεν μπορώ

γιατί ο κόσμος  δίπλα μου διαρκώς ξεχνά

το τι  σημαίνει Δεξιά -γαμώ τη μνήμη του-

Θέλω να γίνω οραματιστής

μα έχω γλαύκωμα παρέα

με  σύνδρομο της ματαιότητας στα μάτια

Θέλω να φύγω μα φοβάμαι

πως έχουν κλείσει όλους τους δρόμους για καλά

‘μέσα στων προαστίων το σούρουπο’

Θέλω να πέσω με τα μούτρα μες στον Ντοστογιέφσκι

θέλω να κλέψω το ‘παλτό’ του Γκόγκολ

να πιώ μέχρι σκασμού με τον Μπουκόβσκι

-αλλά τα τίναξε ο μπεκρούλιακας-

Θέλω να πάω  και στην Ύδρευση και  να μιλήσω

στον  Διευθύνοντα, θέλω στ αλήθεια να του πω

 ‘καλά είσαι τόσο μαλάκας  που πιστεύεις πως πρέπει

να πληρώνουμε για το νερό ..’

Θέλω να κάνω χίλια δυο

κι ούτε τα δυο δεν κάνω

Γι αυτό θα  αγοράσω  μήλα

να σε βρω στο δρόμο και να σου πω

‘πάρε δυο μήλα και φύγε

πάρε δυο μήλα Λόλα

πάρε δυο μήλα και φύγε’…

3


				

				
			
Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , , ,  |    Leave a Comment »

		


			

			
Στο Ακρωτήριο Ταίναρο


			
Posted by vnottas στο 15 Οκτωβρίου, 2014


				

					
Νίκος Μοσχοβάκος 


ΑΡΓΩ 1948


Όταν σκληραίνει η νύχτα 


πάνω από το ακρωτήριο Ταίναρο


και το φως των άστρων


σκορπίζεται λέπια που τρεμοπαίζουν


στα νερά του πελάγου


ιθύνοντες των αιωνίων χρησμών


πλάι στο νεκρομαντείο του Ποσειδώνα


προτάσσουν τις ασπίδες τους


αθέατοι μα πείσμονες


στη φθορά της αρμύρας


και της λήθης την άφεση.


Αλλά και όταν έχει πανσέληνο


τότε που τα κύματα 


χτενίζονται πάνω στους βράχους


ακουμπώντας πολλές φορές


τις ψυχές που ταξιδεύουν 


προς την πύλη του Άδη


αυτοί οι ίδιοι ιθύνοντες


σιγοτραγουδούν ή παίζουν μαντολίνο


μαζί με σειρήνες και κόρες γοργόνες


για να γλυκάνουν τους καημούς 


 ξεχασμένων ναυαγών.


Πιο πάνω εν μέσω γκρεμών 


 αγαλμάτων σμιλεμένων στην πολυκαιρία


βουνά με ξεράγκαθα 


και νάνους λουλούδια πλάι τους


μαρτυρούν χαμογελώντας


πως η νηφαλιότητα


της αιώνιας παράστασης


ουδέποτε έλλειψε σ’αυτό το τόπο


που καταλήγει ο κόσμος


παρουσία του γλάρου της κουκουβάγιας και του αστερία.


Δίπλα στα χαλάσματα


μια αράχνη μια ασώματη ταραντούλα


κι ένα σακατεμένο σκυλί


που γαυγίζει διαρκώς


ενημερώνουν τα ψηφιδωτά


τις ρωμαϊκές στέρνες


και τους αποστάτες άγγελους


για το επικείμενο ναυάγιο


των τελευταίων πειρατών


εδώ σ’αυτόν τον τόπο


όπου πράγματι λήγει ο κόσμος.


Στο ακρωτήριο Ταίναρο.


 20071030145259E312_8402

				

				
			
Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , ,  |    Leave a Comment »

		


			

			
Παραγγελιά (La chiamavano Bocca di Rosa)


			
Posted by vnottas στο 7 Οκτωβρίου, 2014


				

					
Με το που τέλειωσαν οι καλοκαιρινές διαλείψεις, ασυνέχειες και διακοπές με παίρνει ο Θάνος τηλέφωνο, κι ανάμεσα σε άλλα (τέλους σεζόν) μου λέει:


– Μπαμπά, άκουσα ένα ωραίο τραγούδι του Φαμπρίτσιο ντε Αντρέ.


– Ποιο; τον ρωτάω.


-Το Bocca di Rosa, μου λέει.


– Ωραίο πράγματι, συμφωνώ.


– Πώς και δε το μετάφρασες με τα άλλα;


– Να σου πω την αλήθεια μια φορά το είχα αρχίσει, αλλά έχει πολλές μικρές στροφές και κάπου το άφησα ή με άφησε.


– Παραγγελιές δέχεσαι;


– Από σένα, άμα λάχει, ναι (το έχω ξανακάνει).


Κάπως έτσι, ανάμεσα στους αρχαίους με τους οποίους κάνω παρέα τον τελευταίο καιρό, εμφανίστηκε πάλι ο Φαμπρίτσιο.


Η προσπάθεια είναι προφανώς αφιερωμένη στο Θάνο.


images (25)


Η Ροδόστομη


Την φωνάζαμε «ρόδινο στόμα»


τον έρωτα είχε πιο πάνω απ’ όλα!


την φωνάζαμε «ρόδινο στόμα»


πολλοί από μας τη θυμούνται ακόμα.


*


Με το που φτάνει στη μικρή μας πόλη


από το τρένο σαν κατεβαίνει,


με μια ματιά καταλάβαμε όλοι


ότι δεν ήταν καμιά ιερωμένη!


*


Άλλη αγαπάει γιατί βαριέται,


άλλη για χρήμα μόνο αγαπιέται,


μα η Ροδόστομη, αν δεν κάνω λάθος,


ερωτευόταν  μόνο από πάθος!


*


Αλλά το  πάθος, μας παρασύρει


να ερωτευόμαστε πάντα με μένος


και δεν ρωτάμε ο αγαπημένος


αν είναι ελεύθερος ή παντρεμένος.


 *


Κι έτσι της πόλης μας οι κυράτσες


-εδώ που τα λέμε, πολύ δε θέλει-


στο «ρόδινο στόμα» ορμήσανε  όλες


γιατί τους στέρησε το μέλι.


*


Αλλά της πόλης μας οι σουσουράδες,


οι καρακάξες και τ’ άλλα είδη,


μια που δεν έχουν πολλή φαντασία


περιοριστήκανε στο βρισίδι.


 *


Σ’ όλους αρέσει να συμβουλεύουν


κι όλο μαθήματα να παραδίνουν


κι όλοι στη λένε για το καλό σου


κακό παράδειγμα σα δεν σου δίνουν.


 *


Έτσι μια γέρικη πια καλιακούδα


χωρίς παιδιά, δίχως επιθυμίες,


πήρε με κέφι την πρωτοβουλία


σωστές να δώσει οδηγίες.


 *


κι είπε σταράτα στις κερατωμένες


με φράσεις κοφτές και με λέξεις ψαγμένες:


¨Να πώς θα διορθώσουμε την αδικία:


Θα ειδοποιήσουμε την Εξουσία!¨


 *


Κι εκείνες πήγανε στον αστυνόμο


και του τα είπαν με λίγα  λόγια:


«Πιότερους έχει η τσούλα  πελάτες


κι απ’ της κυβέρνησης τα λαμόγια!»


 *


Και καταφτάνουν οι χωροφυλάκοι,


με τα γαλόνια, με τα γαλόνια


και καταφτάνουν οι χωροφυλάκοι


με τα γαλόνια και τα κορδόνια.


 *


Η τρυφερότητα δεν είναι μια αξία


που έχουν οι μπάτσοι αδυναμία,


μα εκείνη τη μέρα να πάρει το τρένο


τη συνοδέψαν  μ’ απροθυμία.


 *


Στο σταθμό του τρένου βρέθηκαν όλοι,


από τον διάκο ως τον γεωπόνο,


στο σταθμό του τρένου βρέθηκαν κι είχαν


στη φάτσα θλίψη, στα μάτια πόνο.


 *


Για να χαιρετίσουν αυτήν που για λίγο,


χωρίς ιστορίες, χωρίς απαιτήσεις,


για να χαιρετίσουν αυτή που για λίγο


χάρισε του έρωτα τις συγκινήσεις.


 *


Και μία φράση είχαν γραμμένη


με γράμματα μαύρα σε μια πινακίδα:


«Γλυκιά Ροδόστομη σε χαιρετάμε


μαζί σου  φεύγει η ανοιξιάτικη ελπίδα».


 *


Αλλά μια φήμη λίγο σκαμπρόζα


δεν έχει ανάγκη του τύπου την πρόζα


κι από σαΐτα ταχύτερη ακόμα


να που εξαπλώνεται στόμα με στόμα.


 *


Και να που στον άλλο σταθμό του τρένου


κόσμος πολύς από όλη τη χώρα


να  στέλνει φιλιά,  να στέλνει λουλούδια


να την καπαρώνει για λίγη ώρα


 *


Ως κι ο εφημέριος που δεν αρνιέται,


-μετά απ’ ένα γάμο ή μία κηδεία-


της ομορφιάς την εφήμερη δόξα,


την θέλει δίπλα του στη λιτανεία!


 *


Και με την Παρθένο στην πρώτη αράδα


και τη Ροδόστομη στη μέση του δρόμου


 στη μικρή πόλη γυρίζουν αντάμα


η Αγία Αγάπη κι η αγάπη εκτός νόμου.


***


images (24)


Εδώ με τον Φαμπρίτσιο ντε Αντρέ




*


Κι εδώ με την Ορνέλα Βανόνι




…και μια ανάγνωση




images (28)


Bocca di Rosa


La chiamavano bocca di rosa

metteva l’amore, metteva l’amore,

la chiamavano bocca di rosa

metteva l’amore sopra ogni cosa.

*

Appena scese alla stazione

nel paesino di Sant’Ilario

tutti si accorsero con uno sguardo

che non si trattava di un missionario.

*

C’è chi l’amore lo fa per noia

chi se lo sceglie per professione

bocca di rosa né l’uno né l’altro

lei lo faceva per passione.

*

Ma la passione spesso conduce

a soddisfare le proprie voglie

senza indagare se il concupito

ha il cuore libero oppure ha moglie.

*

E fu così che da un giorno all’altro

bocca di rosa si tirò addosso

l’ira funesta delle cagnette

a cui aveva sottratto l’osso.

*

Ma le comari di un paesino

non brillano certo in iniziativa

le contromisure fino a quel punto

si limitavano all’invettiva.

*

Si sa che la gente dà buoni consigli

sentendosi come Gesù nel tempio,

si sa che la gente dà buoni consigli

se non può più dare cattivo esempio.

*

Così una vecchia mai stata moglie

senza mai figli, senza più voglie,

si prese la briga e di certo il gusto

di dare a tutte il consiglio giusto.

*

E rivolgendosi alle cornute

le apostrofò con parole argute:

«il furto d’amore sarà punito-

disse- dall’ordine costituito».

*


E quelle andarono dal commissario


e dissero senza parafrasare:

«quella schifosa ha già troppi clienti

più di un consorzio alimentare».

*


E arrivarono quattro gendarmi

con i pennacchi con i pennacchi

e arrivarono quattro gendarmi

con i pennacchi e con le armi.

*

Il cuore tenero non è una dote

di cui sian colmi i carabinieri

ma quella volta a prendere il treno

l’accompagnarono malvolentieri.

*

Alla stazione c’erano tutti

dal commissario al sagrestano

alla stazione c’erano tutti

con gli occhi rossi e il cappello in mano,

*

a salutare chi per un poco

senza pretese, senza pretese,

a salutare chi per un poco

portò l’amore nel paese.

*

C’era un cartello giallo

con una scritta nera

diceva «Addio bocca di rosa

con te se ne parte la primavera».

*

Ma una notizia un po’ originale

non ha bisogno di alcun giornale

come una freccia dall’arco scocca

vola veloce di bocca in bocca.

*

E alla stazione successiva

molta più gente di quando partiva

chi mandò un bacio, chi gettò un fiore

chi si prenota per due ore.

*

Persino il parroco che non disprezza

fra un miserere e un’estrema unzione

il bene effimero della bellezza

la vuole accanto in processione.

*


E con la Vergine in prima fila

e bocca di rosa poco lontano

si porta a spasso per il paese


l’amore sacro e l’amor profano.

***


images (27)

				

				
			
Posted in ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, Φαμπρίτσιο ντε Αντρέ στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , ,  |    1 Comment »