Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Ποίημα που έστειλε στο Ιστολογοφόρο ο Λευτέρης Μανωλάς. Λίγο -πολύ πάνω στο ίδιο θέμα θα βρείτε μεταφρασμένους στίχους του Μπρασένς εδώ και  εδώ

 Σε ποιες θάλασσες

                                                  αλιεύουν βεβαιότητες

                                                  σε ποιες πυρές τις ψήνουν

                                                  για να σκληρύνουν;

                                                         Από το ποίημα του Απ. Παλιεράκη

                                                       «Εκ του πόνου δύο Επετείων του Ιούλη»

*

ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑ  ΡΥΤΙΔΩΝ

Του περασμένου χρόνου η

                          αβροχία

δεν μάρανε της φοινικιάς τα φύλλα

                                      μονάχα

Μα κι εκείνη, του προσώπου σου  την

                                       ομορφιά

που οι ρυτίδες πρόωρα το κυριεύσαν

.

Πίσω από τη μια, τα δάκρυα

της έλλειψης, μιας αγκαλιάς

                             κρυβόταν

Στη διπλανή, το απρόοπτο χάσιμο

της ανέμελης συναναστροφής, τα

                                   χαμόγελα

.

Πώς να ομολογήσεις, για εκείνη την Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Από τις περιπέτειες του Βασίλη Μεταλλινού στην Ινδία (συνέχεια)

I‘m going where the sun keeps shining

Through the pouring rain

Going where the weather suits my clothes (Harry Nilsson)

Συγκλονισμένος ακόμα από την ευριπίδεια τραγωδία πώλησης της μοτοσυκλέτας μου, αποφασίζω να φύγω το βράδυ με το τραίνο νοτιοδυτικά για χαλάρωση και διαλογισμό στις παραλίες της Kerala. Ο αγοραστής μας «πέταξε» τρικάβαλο με την μηχανή στον σιδηροδρομικό σταθμό. Χαθήκαμε μέσα στο πλήθος.

 Άμα δεν κλείσεις εισιτήριο μέρες πριν, δεν το βγάζεις με τίποτα.  Στο γκισέ ο ταμίας μετά την τρίτη απόπειρά μου να τον δωροδοκήσω και βλέποντας την τρομερή ουρά πίσω μου κι έναν γερμανό με φάτσα σαν μουρταδέλα να διαμαρτύρεται …άρχισε να μεταβάλλεται σε χαρακτήρα του Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Βγήκα έξω απογοητευμένος με φρόνημα περντέ πιλάφ…

Ξαφνικά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τρία ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο

ΑΛΛΑΓΗ

Ήλθε ο άλλος καιρός!!

Αυτός που όλοι προσδοκούσαμε.

Όμως κάτι άλλαξε

μου φαίνεται κάτι άλλαξε…

Βραδιάζει μελαγχολικά…

ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

Καβάλα στον ίππο της ωραιόχαιτης αμετροέπειας

καλπάζω χωρίς αναστολές και δισταγμούς

με της αλαζονείας το λάβαρο ν’ ανεμίζει

και της ιταμότητας το χαμόγελο στο πρόσωπο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι επισκέπτες του παρόντος ιστότοπου τον Βασίλη Μεταλλινό τον ξέρετε. Αν όχι μπορείτε να τον πληκτρολογήσετε (ως ονοματεπώνυμο) εδώ αριστερά στην ¨αναζήτηση¨ και θα βρείτε κείμενά του που δημοσιεύτηκαν παλιότερα στο Ιστολογοφόρο. Σας υπενθυμίζω ότι πρόκειται για φίλο αρχιτέκτονα, κένταυρο, μοναχικό δίκυκλο ταξιδευτή, καθώς και πνευματώδη καταγραφέα εμπειριών. Οι φωτογραφίες είναι επίσης δικές του. Σήμερα λοιπόν έχουμε και λέμε:

INDIA, ιστορίες καραντίνας με click away

Everybody’s talking at me
I don’t hear a word they’re saying
Only the echoes of my mind… (Harry Nilsson)

.

Δεκέμβριος, 2017. Φεύγω  από το Madurai ξημερώματα  προς νοτιοδυτικά γενικώς, για να βρώ την ΝΗ 44. Με βροχή. Στόχος η Βομβάη. Σε μιά βδομάδα η φωνή της Τουρκάλας:  «Ladiesand gentlemen, welcome onboard Flight TK6540, please fasten your seatbelts » και τα λοιπά και τα λοιπά…

Εικοστή έβδομη μέρα στο Tamil Nadu κι αρχίζω τον δρόμο της επιστροφής, γιατί ως γνωστόν οι γυναίκες και τα οστρακοειδή αντέχουν  μια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια στην αναμονή… Μετά γίνονται δηλητήριο!

Οδηγώ  στον ανοιχτό δρόμο μέσα στo πρωινό κυκλοφοριακό χάος , χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από οποιονδήποτε άνθρωπο με γνωρίζει κι αποκομμένος από οτιδήποτε μου δίνει μια αίσθηση ταυτότητας.

Είκοσι επτά μέρες περιπλανώμενος,  χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς να γνωρίζω τι με σπρώχνει, να συνεχίζω. Για ν’ αγγίξω την ταυτότητα των λαών? Μήπως από δίψα για έξαψη και περιπέτεια?  Ή επειδή έχω μεγαλώσει και θέλω να καταλάβω κάτι …πριν να ‘ναι πολύ αργά?  Όχι …μη το βαρύνουμε το πράγμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Έχει φτάσει η Άνοιξη (αναπόφευκτα, παρά το θεσσαλονικιώτικο κρύο –κι αυτό υποθέτω είναι σημαντικό) κι έχει επίσης φτάσει νέο υλικό από φίλους. Σήμερα αναρτώ ένα από τα ποιήματα του Νίκου. Μιλάει για θεούς και επαναστάτες. Περισσότερα εντός των προσεχών ημερών.  

Νίκος Μοσχοβάκος

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΟΥ

Την περασμένη Παρασκευή

εξαφανίστηκε αρχαίος Θεός

μετρίου αναστήματος

εξαιρετικής ομορφιάς

ηλικίας χιλιάδων ετών

με ξανθά σγουρά μαλλιά

κι οφθαλμούς βραχώδεις, απρόσιτους

ολύμπιας ηρεμίας κι υπομονής

με χαμόγελο μόνιμα αινιγματικό.

Στο δεξί του χέρι

φορούσε Μάρτη μεταξωτό

κι είχε τατουάζ με τις μορφές του Προμηθέα και του Σπάρτακου

ενώ στον αριστερό βραχίονα είχε την εικόνα του Τσε Γκεβάρα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Από τον Λευτέρη Μανωλά

ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΕΞΟΔΟΥ

Η μουσική των λόγων σου με

                           συνεπήρε

Κι ως την ακολούθησα

Έχασα τα λογικά μου Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Νίκος (Μοσχοβάκος) σε γοτθικά κέφια…

ΛΙΠΑΣΜΑ ΑΝΘΟΚΟΜΩΝ

Στη λάσπη του εγκεφάλου μου

φαιά και λευκή ουσία ανακατεύονται

ενώ εντός της βατράχια μνήμες κοάζουν

κι αναπολήσεις βδέλλες αγωνίζονται

σε σάρκα χρόνου να προσκολληθούν

για να ρουφήξουν αίμα με την ψευδαίσθηση

ότι τίποτα δεν χάθηκε αναπόφευκτα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Ηλίας Κουτσούκος εποίησε  

Κλέφτης φίλων

Χρόνια τώρα εκγυμνάζομαι στη κλοπή φίλων.

Τους παίρνω όνειρα από τον ύπνο τους

αρπάζω φράσεις από την πίσω τσέπη του κεφαλιού τους

-από έναν αγαπημένο μου κυρίως-

 βούτηξα το φανό του-που είχε σβήσει από χρόνια

-πριν του ξαναβάλει φωτιά

και το γόνατο μιας Κλαίρης που αγαπούσε… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Υπάρχουν κενά, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και καινά που μπορούν να αναπληρώσουν και να αποζημιώσουν. Γιαυτό ύστερα από μια περίοδο αθέλητης σιγής αναρτώ ένα νέο, αυθεντικό και ωραίο δημιούργημα του Ηλία. Μιλάει για…

Άλμπατρος (που) πετάνε τα μεσάνυχτα σε χειμωνιάτικο μυαλό

(Ηλίας Κουτσούκος)

Με χίλα πήγαινα μες τ’ όνειρο

φεύγαν βουνοκορφές και πεδιάδες

πόλεις πολιτισμένες, πόλεις άξεστες

με τους νευροδιαβιβαστές να λιώνουνε τα δάκτυλα

πάνω σ’ αόρατα κομπιούτερ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τον καιρό εκείνο, τότε που όπου κι αν κοίταγες, μπροστά ή πίσω, οι τόποι είχαν μπλεχτεί και ακινητοποιηθεί ενώ οι χρόνοι ανακατεύονταν ασταμάτητα, δύο τύποι τράβηξαν την προσοχή δύο ποιητών. Τον ένα τύπο, στρατηλάτη που ονειρευόταν με την τεχνική της ¨άσκησης επί χάρτου¨, τον εντόπισε ο Νίκος (Μοσχοβάκος) τον άλλο, έμπορο που αναλογιζόταν ισολογίζοντας, τον ανακάλυψε ο Λευτέρης (Μανωλάς).

Ιδού οι περιγραφές:

ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ (Μοσχοβάκος)

Σ’ αυτήν την πολιορκία

δεν θα κάνω χρήση

του πολιορκητικού μου κριού.

Έχω άλλα όπλα πιο απρόβλεπτα

για να κατακτήσω το κάστρο.

Εξάλλου δεν επιθυμώ

τη συντριβή του αντιπάλου

μόνο την υποταγή του θέλω

ν’ αποδεχθεί τους όρους μου

κι έπειτα θα τύχει της επιείκειάς μου

αφού θ’ αρχίσει σιγά-σιγά να κατανοεί

πως ήταν απρόσφορο

να μου αντισταθεί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο και τον Λευτέρη Μανωλά. Στις αγκύλες λέξεις παρουσίασης.

[Σκηνικό: ΕΝΩ]    Η ΠΟΛΙΣ ΕΚΟΙΜΑΤΟ    (Μανωλάς)

Η μέρα αποσύρθηκε

                    βιαστικά

Σαν τα αποδημητικά

με τις πρώτες δροσούλες

Τα δάκρυα δεν εδίστασαν

                  να παγώσουν

Ο πέπλος της νυκτιάς

                      ασήκωτος

Όλα τα κουκούλωνε

Όλα τα τύφλωνε

Όλα τα κούφαινε

Η νύχτα ξέχασε να υφαίνει

                              όνειρα

Το ξημέρωμα βρήκε την ημέρα

                           στο σκοτάδι

Τις στίβες από λευκές Βεβαιώσεις

Κατ’ Εξαίρεση Μετακίνησης

ο Γαρμπής απρόσμενα

                           σκόρπισε

Στις λεωφόρους, στα σοκάκια

έκοβε βόλτες, μοναχά

                        η σιωπή….

*   

                                                Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Επειδή οι προηγούμενες μέρες ήταν κάπως ζόρικες άφησα για λίγο το Ιστολογοφόρο να πλέει από μόνο του παρασυρμένο από τους ανέμους και έρμαιο των (ασταθών) νόμων του τυχαίου. Τώρα που τα πράματα πάνε να καλυτερέψουν αντιλήφθηκα ότι στην αναμπουμπούλα δεν ανάρτησα ένα ως συνήθως ενδιαφέρον και διασκεδαστικό κείμενο του Βασίλη Μεταλλινού που έφτασε στη Γέφυρα μαζί με την καινούργια χρονιά.

Σήμερα λοιπόν έχουμε Μεταλλινό και  

 Ιστορίες καραντίνας με espresso lungo και άρωμα Orient express

14 μήνες ταξιδιωτική αγαμησιά και στα εντευκτήρια του μυαλού συνωστίζονται τρελές αναμνήσεις ενός ανεπανάληπτου παρελθόντος…

Ανεπαισθήτως συνειδητοποιώ ότι πέρασαν 47 χρόνια απ’ το πρώτο μεγάλο ταξίδι.

Ιούλιος 1974, εποχή που ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ακόμα μαύρος, το ραδιόφωνο στο κυλικείο του ΟΣΕ έπαιζε Terry Jacks  το «seasons in the sun», μαθητής 4ης Γυμνασίου δέκα έξι χρόνων, τελών υπό υπαρξιακή σύγχυση, ανυπόφορα διψασμένος για νέες εμπειρίες και με μια κάρτα interrail στη κωλότσεπη, ξεκινούσα με το Οριάν Εξπρές ένα ταξίδι 30 ημερών στην Ευρώπη.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ποιήματα του 2021 από τον Νίκο Μοσχοβάκο 

ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ

Χωρίς ενοχές διεκπεραιώνω

την φονική εντολή

έναντι ανταλλαγμάτων.

Ότι μένει πίσω τελείωσε

έτσι έμαθα.

Δεν μου αρέσουν

οι αναπολήσεις και οι εκκρεμότητες.

Πείτε με δοσίλογο

κι οι πιο αδιάλλακτοι, ρουφιάνο.

Εγώ έχω πλήρη επίγνωση

όχι οφθαλμός αντί οφθαλμού

αλλά μόνον έναντι ανταλλαγμάτων

προκειμένου να ικανοποιήσω

την έμφυτη επιθυμία μου.

Ενίοτε μάλιστα

με σαρκασμού μειδίαμα

ισχυρίζομαι τεκμηριωμένα

οδούς αντί οδόντος, αρκεί

έτσι για εκγύμναση της φιλοδοξίας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το ‘χω ξαναπεί. Κάπου μέσα μας υπάρχει, ταμπουρωμένος, ο πάλαι ποτέ έφηβος και -ενίοτε – ζητάει το λόγο. Κρύβει εκπλήξεις και σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι κάνει καλή συντροφιά. Έτσι, όταν ο Σπύρος(*) μου έδειξε  κάποια¨σημειώματά¨ του, τού είπα δώσ’ τα μου. Θα τα επιβιβάσω  στο Ιστολογοφόρο και θα τα βγάλω μια γύρα στο διαδίκτυο. Μου τα έδωσε και… Ιδού

TOIXO… TOIXO

Μέσα του Οκτώβρη αρχή εβδομάδας.

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εμείς ανεβαίναμε στην Άνω Πόλη

Ακολουθούσαμε τη διαδρομή του φεγγαριού. Λίθινοι όγκοι ανάμεσα στα ανηφορικά πέτρινα σοκάκια , τοπίο σε χρόνο μετέωρο καθώς γέμιζε από τη λάμψη του χαμόγελού της. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τέσσερα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου

ΜΕΡΙΔΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Παφλαγόνας εγώ

και συ της Καππαδοκίας τ’ άνθος

αν εννοήσουμε πόσο δίκιο

έχουν οι Θράκες

κι αντισταθούμε στους Φράγκους

ίσως μετατοπίσουμε λίγο

της ιστορίας το πεπρωμένο

που θέλει τους Σταυροφόρους

να μαστίζουν τους τόπους μας.

Ίσως έτσι έχουμε μερίδιο

στην επόμενη μέρα.

* Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Νέα φθινοπωρινά όμορφα ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο

ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ

Χιλιάδες, άπειρα πολύχρωμα βότσαλα

που σμιλευτήκαν από φθορές και προσχώσεις

είναι γεμάτη η παραλία του μυαλού μου.

Στιγμές της ζωής μου που πέρασαν

και τις στρογγύλεψε η μνήμη κι η επιείκεια

βοτσαλάκια που πάνω τους σεργιανίζει

η αναπόληση σφριγηλή κι ολόγυμνη

αναζητώντας εικόνες και πρόσωπα

του περασμένου  καιρού, του πιο ωραίου.

Γλάροι πετούν κι αυτοί ωραίες στιγμές

και μες την πανσέληνο τα χρωματιστά βότσαλα

ανοίγουν φτερά εκστασιασμένα

πεταλούδες γίνονται που δείχνουν από πού πέρασε

κάθε όνειρο και κάθε ελπίδα απεγνωσμένη.

Δεν έχει βράχια ούτε κολυμβητές

η απόμακρη παραλία του μυαλού μου.

Στην άκρη της μόνο, εκεί που είναι υγρά ακόμη

τα βότσαλά της και λάμπουν στο φως

βρίσκεται ξεχασμένο του πατέρα μου το ψάθινο καπέλο

και της μητέρας μου η μεταξωτή βεντάλια

από ‘κείνο το καλοκαίρι

της αφόρητης ζέστης στο Χαράκι

χρόνια πολλά από σήμερα.

* Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τρία ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο

ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κάθε σημάδι στο πανωφόρι της ιστορίας

χρησιμεύει για την ανίχνευση

της ενοχής και της ευθύνης

των μικρών και λίγων του καιρού μας

που μονίμως καταποντίζονται

στους υπονόμους των αποβλήτων.

Μοναχός, σκεπτικός κι ασυμβίβαστος

προσθέτει τις αιτίες του κακού

κι ανεβάζει στο σαλόνι του μυαλού του

προτομές και πίνακες εκφραστικούς

έτσι που κανείς δεν θα μπορέσει

ν’ αμφισβητήσει το μέγα κύρος του.

Μπροστά το λεγόμενο μέλλον

με ανθούς στο λευκό πέτο του

και πιο πίσω η ουτοπική τρέλα

να χαχανίζει με σιγουριά.

Κάθε σημάδι στο πανωφόρι της ιστορίας

είναι μια εξήγηση της μέθης μας.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τέσσερα νεότερα ποιήματα από τον Νίκο Μοσχοβάκο

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΟΔΥΣΣΕΑ

Κατόρθωσα μεγάλα

ερωτεύθηκα πολύ

περιδινήθηκα οικτρά.

Επέστρεψα στην Ιθάκη

σκότωσα τους μνηστήρες

ξανάσμιξα με την Πηνελόπη.

Από δω και μπρος

άγνωστο μού είναι

τι παρακάτω θα συμβεί.

Ποτέ μου εξάλλου

δεν είχα πρόγραμμα.

*

ΠΟΤΑΜΙ

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος

ΤΟΝ ΠΗΡΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ

Διάλεξε το καφεπορτοκαλί του ένδυμα του πένθους

αφού αποστράφηκε το μαύρο της απώλειας

και το γκριζόφαιο της απόγνωσης, ο Αγαμέμνων.

Προσπάθησε να μειδιάσει ανεπαίσθητα

αλλά ήδη ένιωθε ανήμπορος

για τόσο λεπτομερείς γκριμάτσες

οι ρυτίδες του εμπόδιζαν την έκφραση.

Τότε με τη βραχνή φωνή του δήλωσε

ο κύβος ερρίφθη Κλυταιμνήστρα.

Εκείνη τότε του πρόσφερε ένα ζουμερό πορτοκάλι

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Νίκος Μοσχοβάκος γράφει για καλούς λογαριασμούς, για βεβαιότητες, για πέτρινα λιοντάρια, για γεωμετρικούς έρωτες και για ετικέτες

ΞΕΚΑΘΑΡΑ

Όταν λέω τα πράματα

με τ’ όνομά τους

με αποκαλείτε ωμό.

Όταν υπαινίσσομαι την αλήθεια

σφυρίζετε αδιάφορα

παριστάνοντας ότι δεν με εννοείτε.

Γι’ αυτό ξεκαθαρίζω τη θέση μου

με οπλοπολυβόλο θα σας αντιμετωπίζω

για να σας δοθεί η ευκαιρία

τα θύματα να παραστήσετε

σαν γνήσιοι υποκριτές που είστε.

ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΘΗΣ

Οι συνδαιτυμόνες μου άρχισαν με βουλιμία

να τρώνε το αγριογούρουνο

που ήταν σερβιρισμένο στο τραπέζι.

Προηγουμένως τους είχα εξηγήσει

ότι αυτό ήταν που είχε καταστρέψει το αμπέλι μου

γι’ αυτό και δεν είχα κρασί να τους προσφέρω.

Σιωπηλοί με συνωμοτικό τρόπο

έπαιρναν εκδίκηση μασώντας το

με βεβαιότητα μέθης.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Οι ωραίες ιδέες είναι παιδιά της ¨έμπνευσης¨ και η σχέση μου με δαύτην μοιάζει μ’ εκείνη ανάμεσα στους απομακρυσμένους μαγνήτες: όταν ο ένας απέχει αρκετά από τον άλλον η έλξη ανάμεσά τους είναι μόνο μια θεωρητική δυνατότητα καθόλου, μα καθόλου σίγουρη -ένα απλό ενδεχόμενο.

Εκ του μακρόθεν (εγώ εδώ, αυτή εκεί) μπορεί να ισχυριστεί κανείς  πως ναι, ίσως η ¨έμπνευση¨ υπάρχει, αλλά τι να την κάνεις αφού δεν πιάνει, δεν αντιδρά, αδιαφορεί για τις επικοινωνιακές σου ανησυχίες, άρα τζίφος, άρα μηδέν εις το πηλίκον, άρα ως εκεί και μη παρέκει: Μεταβολή και πάμε γι άλλα.

Άμα όμως υπερβεί κανείς την κρίσιμη εγγύτητα, εάν δηλαδή ξεπεράσει το στάδιο της θεωρητικολογίας και προσπαθήσει να συλλάβει την ¨έμπνευση¨  χειροπιαστά, να την αρμέξει και να την ξεζουμίσει, είτε χειρόγραφα είτε πλήττοντας ανελέητα το πληκτρολόγιο, τα πράγματα αλλάζουν. Και απομένουν οι δύο (κλασικές) μαγνητογενείς εναλλακτικές: α) οι πόλοι έχουν πλησιάσει στραβά, αλληλοαπωθούνται και τα τεκταινόμενα (γεννοβολήματα) διστάζεις να τα αναγνωρίσεις ή β) επιτέλους, οι -ετερώνυμοι- πόλοι έλκονται, η επαφή αποκαθίσταται, κάποιοι επικοινωνιακοί αυτοματισμοί παίρνουν μπρος συνδέοντάς σε με χώρους μυστηριώδεις αλλιώς απροσπέλαστους (ας πούμε κρυμμένους στις μελανές μεμβράνες του ατομικού ή συλλογικού λαβυρίνθου), οι ιδέες σχηματίζονται και έτσι -εν  τέλει- μπορείς να ελπίζεις σε κάποια αίσια συγγραφική έκβαση.  

Δεν ξέρω αν αληθεύει πως  η πείρα βοηθάει και επομένως η ¨έμπνευση¨ αργά ή γρήγορα τιθασεύεται και καταλήγει να ακούει τα παραγγέλματα. Θα έλεγα πως σ’ εμένα δεν πάει έτσι. Κάθε φορά που την χρειάζομαι πρέπει να την επικαλεστώ να την παρακινήσω, να την  ταρακουνήσω σα να ήταν η πρώτη φορά!

Κατά κανόνα τα παραπάνω με απασχολούν όταν λέω ν’ αρχίσω κάτι καινούργιο, μετά από την αποδοχή ότι η προηγούμενη προσπάθεια (κατά κάποιο τρόπο) ολοκληρώθηκε. Με άλλα λόγια σε μια φάση σαν την τωρινή: Ό Εύελπις, ο Καλλισθένης, ο Οινοκράτης, και οι λοιποί πρωταγωνιστές των εξακοσίων τεσσαράκοντα σελίδων του ¨Κύλικες και Δόρατα¨ μεταμορφώθηκαν πλέον σε έντυπους ήρωες, χειραφετήθηκαν και πήραν το δρόμο τους. Τους παρακολουθώ με ενδιαφέρον μεν, αλλά δεν ανακατεύομαι πια.  

Ή μήπως όχι;

(συνεχίζεται)

Αυτό το καλοκαίρι στα βιβλιοπωλεία, εκτός από τον ¨Λύκο που γέρασε¨, υπάρχει ακόμη μια δουλειά του Ηλία Κουτσούκου. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο ¨Μαθήματα ανατομίας¨. Οι εκδόσεις είναι ¨Μελάνι¨ και στο οπισθόφυλλο αναγράφονται τα εξής:

Τρία πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου

(Μου τα έστειλε ο Νίκος πριν φύγει για τη Μάνη)

ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟ

Καλοκαιρινό απόγευμα

που με την αδιευκρίνιστη συννεφιά του

νοσταλγίας μικρούς κύκλους

γεμίζει τις ώρες της μοναξιάς

και σαν κύμα παλινδρομικό μέσα μου

πάει και φέρνει

όλα όσα πέρασαν και φύγαν

με την οσμή τους να πλανιέται

χωρίς προφυλάξεις ένα γύρω

και την εικόνα των ματωμένων γονάτων μου

να δείχνει από πού πέρασε η τέρψη

των θεών η απαράμιλλη αυθαιρεσία.

Ανυπομονώ να ταξινομήσω τους ρόμβους

των κατασταλαγμένων μου απόψεων

και να διεκδικήσω πεισματικά

ό,τι πάντα ήταν δικό μου: την τελείωση.

Πλάι μου κόλουροι κώνοι ελπίδας

και πυραμίδες ανώφελων μυστικών

ισχύουν και καθοδηγούν σταθερά

μια πορεία ελλειπτική, τελέσφορη όμως

που γνώση και ομορφιά συμβαδίζουν

και ζητούν το απόσταγμα της ηδονής

το θεμέλιο αυτού του ανυπεράσπιστου κόσμου.

Κι εκεί που μέσα σε μουσικές εκκωφαντικές

και σιωπές αινιγματικής ευκρίνειας

αναμοχλεύεται ο λόγος ύπαρξης

έφιππος εγώ διασχίζω τη φθορά

σα να επείγομαι

ν’ αποκρύψω την αλήθεια

με την επάρκεια ταχυδακτυλουργού.

Όμως είναι πια κατάδηλο

ότι ανάμεσα σε κύκλους, ρόμβους

κόλουρους κώνους και πυραμίδες

αναζητώ με συνέπεια γεωμέτρη

το ακριβές εμβαδόν των πεπραγμένων

με εμμονή στην ευκλείδεια γεωμετρία

πάντα πιστός στο αξίωμα

ότι μεταξύ δύο σημείων

μία ευθεία άγεται.

*

ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ

Στα σκοτεινά δωμάτια του μυαλού μου

όνειρα στοιβαγμένα, κουρελιασμένα, απραγματοποίητα

νοτισμένα στην υγρασία της πίκρας

περιμένουν να λυτρωθούν μέσα

στην πηχτή νύχτα του θανάτου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

(Πολύ πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου)

ΩΡΑΙΟΣ ΤΥΠΟΣ

Είμαι εύπιστος

επιρρεπής στη συνωμοσία

στις εξεγέρσεις πρόθυμος

φανατικός, μονομανής, αφοσιωμένος,

ανταγωνιστικός κι ευέξαπτος

πρώτος στις συμπλοκές

τους διαπληκτισμούς, τις αντιπαραθέσεις.

Αναλαμβάνω ευθύνες αυξημένες

αμελώ πολλές φορές τ’ αναμενόμενα

και γενικά φυτρώνω

εκεί που δε με σπέρνουν.

Άλλοι μιλούν για επιπολαιότητα

κι άλλοι πιο ειδικοί

για αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Μερικοί επιμένουν να διαδίδουν

πως είμαι ωραίος τύπος, αιρετικός

λίγοι με είπαν κι ανισόρροπο.

Έχω σαφή επίγνωση τι μου συμβαίνει

υπήρξα κάποτε ημίθεος

κι αργότερα προφήτης

δεν διαπραγματεύομαι τις κατακτήσεις της ζωής μου

ούτε βέβαια τα κέρδη μου.

Αφουγκράζομαι πάντα την επανάσταση

και σ’ απόκρημνες θάλασσες προσαράζω.

Μικρό με ‘λέγαν όλοι τους Ευκλείδη

κι αργότερα Επίκουρο ή Οδυσσέα.

Πάντα σ’ απόκρημνες θάλασσες προσαράζω.

*

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Τις προάλλες σε είδα στη Via Veneto, Σύλβια

να πίνεις καφέ με τον Βεσπασιανό

και μάτωσε η καρδιά μου.

Χθες έμπαινες στον ναό του Δία

με τον Καλιγούλα καμαρώνοντας πλάι του.

Ξέρω βέβαια πως μεγαλοπιάνεσαι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γράφω αυτό το σημείωμα για να ενημερώσω, όσους παρακολούθησαν στο Ιστολογοφόρο τις αναρτήσεις του ιστορικού μυθιστορήματος ¨Κύλικες και Δόρατα¨, ότι αυτό απόκτησε  χάρτινη-έντυπη υπόσταση και άρχισε να εμφανίζεται στα βιβλιοπωλεία.

Πιο συγκεκριμένα:

Καταφτάνει e-mail από τον εκδότη. Χωρίς λόγια. Με μια εικόνα.

Τα ¨Δόρατα¨ όρθια και ευθυτενή πάνω στο  γραφείο του. Και αμέσως μετά φτάνει η τυπική ενημέρωση από τον Οίκο πως το τυπογραφείο τελείωσε τη δουλειά και πως το βιβλίο ξεκινά το ταξίδι. Καταχάρηκα.

 Η αλήθεια είναι ότι είχαν μεσολαβήσει απρόβλεπτα γεγονότα που δημιούργησαν καθυστέρηση, όπως η πρωτοφανής επίθεση κατά πάντων του πανδημούντος  ιού και, πιο μπροστά, ο μπερδεμένος (ψυχολογικά) υπολογιστής που είχε καταπιεί στα καλά καθούμενα ένα τμήμα του έργου ενώ ήταν έτοιμο να φύγει για εκτύπωση. Όμως εν τέλει όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν και, ενώ εγώ το είχα  πάρει απόφαση ότι πάμε για φθινόπωρο, να που το ¨ιστορικό μυθιστόρημα¨ θα κάνει (ελπίζω) συντροφιά και σε κάποιους  καλοκαιρινούς βιβλιόφιλους εκδρομείς.

Τον Ανδρέα Σιδέρη των εκδόσεων Ι. Σιδέρης τον γνώρισα καιρό πριν, όταν έλαβα μέρος σε μια συλλογική έκδοση δοκιμίων πάνω σε επικοινωνιακά θέματα και έκτοτε η συνεργασία φτούρησε. Εξέδωσε το σύγγραμμα ¨Από τον Βωμό και τον Άμβωνα στην Οθόνη¨ καθώς και τη δεύτερη έκδοση του μυθιστορήματος ¨Το Πολυτεχνείο τρέμει¨. Θεωρώ ότι και αυτή την φορά έφτιαξε έναν καλαίσθητο τόμο.

Βασικά χαρακτηριστικά:

ISBN: 978-960-08-0850-6
Σελίδες: 646
Σχήμα: 17×24

ΥΓ1. Αν δεν το βρείτε σε πλησιέστερο σημείο, το βιβλίο είναι πάντα διαθέσιμο στον Οίκο Ι. Σιδέρης  (https://isideris.gr/) Τιμή από τον ιστότοπο: 21,60€ (27,00€)

ΥΓ2. Ειδοποίησα για την έκδοση μερικούς καλούς φίλους που παρακολουθούσαν το αφήγημα και ενδιαφέρονται για τις σχετικές εξελίξεις. Ο Σπύρος, φίλος, συνάδελφος στο πανεπιστήμιο και συμπαίκτης στο μπιλιάρδο έφτασε χτες με το εικονιζόμενο ζαχαρούχο αντίγραφο. Το καταβροχθίσαμε πανηγυρικά.

ΥΓ3  Το Οπισθόφυλλο:

Πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου

ΤΩΝ ΣΕΛΕΥΚΙΔΩΝ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΕΓΩ;

Των Σελευκιδών απόγονος εγώ;

Όταν το ανακάλυψα πανικόβλητος

αναρωτιόμουν πως ξέπεσα τόσο

κι ύστερα από είκοσι αιώνες

κατέχω μόλις και μετά βίας

μια θέση κατωτέρου δημοσίου υπαλλήλου.

Φρόντισα ωστόσο να κρατήσω

μυστική την καταγωγή μου

είναι το καλύτερο που έχεις να πράξεις

έπεισα τον εαυτό μου

κι αφέθηκα στην πεπατημένη μοίρα μου.

Έτσι προετοιμάστηκα επαρκώς

και χρόνια πολλά μετά

όταν ένα βροχερό απόγευμα

χτυπούσαν την πόρτα μου επίμονα

και με ρωτούσαν περίεργοι ερευνητές

για την αλήθεια, αποκρίθηκα

με αφοπλιστική έκπληξη:

Των Σελευκιδών απόγονος εγώ;

*

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ακούσαμε όλοι τη φωνή της Θέτιδας

όταν ο Αχιλλέας βγήκε τ’ απόγευμα

στον δρόμο για να παίξει.

Επέμενε να ντυθεί καλά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »