Τρία πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ
Ταξίδεψα μες στο απόλυτο σκοτάδι
έτσι δεν έχω τίποτα να περιγράψω.
Ταξίδεψα μόνος κι ολόγυμνος
από μακριά ακούγονταν γαβγίσματα
αργότερα έμαθα πως ήταν ο Κέρβερος
που ασταμάτητα αλυχτούσε.
Κάπου παραδίπλα γόοι και θρήνοι
εξπρεσιονιστών ζωγράφων
και κολασμένων ποιητών
ενώ ο αγέρας μαινόμενος
σήκωνε τα κύματα
και τα ‘σπαζε στους βράχους.
Μόνος κι ολόγυμνος
χωρίς να κρυώνω
δεχόμουνα το ελάχιστο, σχεδόν μηδέν
κι έπαιρνα κουράγιο ν’ αντέξω
το δρόμο της επιστροφής.
΄*
ΧΑΡΙΝ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗΣ
Όταν κάποια στιγμή
οι «νεωτεριστές» μετέτρεψαν
το αυγό
σε αβγό
τρόμαξα στην ιδέα
ότι πιθανόν είναι ν’ αλλάξουν
και την αυγή
σε αβγή
χάριν απλοποίησης.
Δεν αντέχεται τόσο σκοτάδι.
*
Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
Ο Λάζαρος όταν αναστήθηκε
τρομαγμένος αναρωτιόταν
«τώρα τι κάνουμε;
Με σβησμένη μνήμη
είναι αδύνατο να συνεχίσω».
Έπρεπε όμως να ζήσει
και πήρε τη γενναία απόφαση
να ξεκινήσει απ’ την αρχή!
Έτσι κάθιδρος έμαθε
πάλι να συλλαβίζει
τις χαρές και τις λύπες
μ’ έναν τρόπο που του θύμιζε
κάτι από τα παλιά.
Μέχρι που κάποια στιγμή
παντελώς λησμόνησε
την ανάστασή του.