
Της δυστυχίας τα πουλιά
Πετούνε σύριζα στο χώμα
Μας λένε ¨όχι¨ αφού το ¨ναι¨
Δεν το ’χουν μάθει ακόμα
Μα ό,τι κι αν λέει η λογική
Κι ό,τι κι αν λένε τα πουλιά
Θέλω να ‘μαι μαζί σου αφού
Εγώ δεν μου ανήκω πια
Της Ειμαρμένης οι οιωνοί
Κοντά σου είν’ λόγοι κενοί
Όρους δεν βάζω, ένα ποθώ:
Σε σένα να παραδοθώ
Μα όσο οι μπόρες, δυνατές
Τα φυλλοκάρδια πολιορκούν
Τόσο του έρωτα οι στιγμές
Πάθος και πόθο θα ξυπνούν
Ας λάμπει μεσ’ τα μάτια σου
Φως έρωτα κι επιθυμίας
Κι ας πάρει ο αέρας τα φτερά
Των άγγελων της δυστυχίας

H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*








