Πινελιές σ’ένα μεσαιωνικό πίνακα
Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 12 Ιουνίου, 2023
Τέσσερα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου
.
[1 Ακόμη ένα μονοπάτι για την ¨Επανάσταση¨]
.
ΠΙΣΤΕΨΑ ΑΝΑΙΤΙΑ
Πίστεψα χωρίς φόβο
χωρίς συμφέρον
χωρίς να ερευνήσω
χωρίς εξέγερση
χωρίς δεύτερη σκέψη.
.
Πίστεψα από συνήθεια
από ματαιοδοξία
από νομιμότητα
από ανάγκη υποταγής
από συντήρηση της πεπατημένης.
.
Ναι! Πίστεψα αναίτια
και παρέμεινα
χωρίς όνειρα
χωρίς αγάπη
χωρίς αυτογνωσία.
Έρμαιος στο τυχαίο
στο εφικτό
στο παραδείγματος χάριν
στου δήθεν τη γοητεία.
.
Έτσι στο τέλος
αρνήθηκα μ’ ευκολία
το δεδομένο
σαν άλλος επαναστάτης.
.
[2. Προειδοποίηση για τους επιρρεπείς στην ελπίδα..]
ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
.
Ανθρώπινα κορμιά
ριγμένα τυχαία
στον πίνακα της αμαρτίας
κοχλάζουν πάνω στην πυρά
της ακολασίας
με επιθυμίες απαγορευμένες.
Στο βάθος της εικόνας
ένας χαμογελαστός όφις
πλάι σ’ ένα κόκκινο μήλο
εξακολουθεί να ειρωνεύεται
όπως τότε
τους ευκολόπιστους
και τους επιρρεπείς
στην ελπίδα.
.
[3. Εγώ είμαι αυτό που είμαι…]
.
ΟΠΩΣ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ
Δεν έχω όρια εγώ
δεν είμαι χώρα
ουδ’ ενορία είμαι
ούτε οικόπεδο μετρημένο.
Δεν έχω έκταση
ούτε σύνορα με κάποιους
ούτε κανόνες λειτουργίας
είμαι ορεινός, αυχμηρός
ελεύθερος και μαχητής.\
Δεν έχω αναστολές
και βέβαια δεν ντρέπομαι
γι’ αυτό που είμαι
και για ό,τι κάνω.
Γιατί ό,τι κι αν λέτε
εγώ είμαι αυτό που είμαι
με τη σκιά μου
μοναχά επικοινωνώ
αυτή είναι πιστή σε μένα.
Χωρίς όρους και όρια λοιπόν
πορεύομαι όπως μ’ αρέσει.
.
[4. Και κάνω ό,τι μπορώ…
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΣΩΣΩ
Ενώ σε ταριχεύω
χαμογελάς με ικανοποίηση.
Ξέρεις καλά
ότι το πέρασες κι αυτό.
Τώρα πια δεν έχεις
τον φόβο του θανάτου
κι εγώ σε ταριχεύω
για να περισώσω
ό,τι είναι δυνατόν
από σένα αγάπη μου.
H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*









Σχολιάστε