
Ένα ποίημα του Λευτέρη Μανωλά
ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σκοτείνιασε ο ουρανός απρόσμενα
Τ’ αστέρια μαζεμένα έπλεαν μέσα στα
δάκρυα,
όσων είχαν απομείνει σε τούτη τη
γειτονιά
αθώπευτοι από γυναίκας χέρι.
Χλωμοί, ξέψυχοι, μονάχοι
στην ενδοχώρα του εαυτού τους,
αναρωτιόντουσαν κατάβραδα
γιατί δεν φέγγει και για αυτούς
ένα χείλι χαμογελαστό
τη στράτα τους να δείξει.
Μα μέχρι τώρα δεν έμαθαν τον
τρόπο,
γιατί χαμόγελο δεν εχάρισαν ποτέ τους.
Λ.Μ.

H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*








