Ένα πρόσφατο ποίημα του Νίκου Μοσχοβάκου

ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ
Η όστρια είναι νοτιάς, βοριάς η τραμουντάνα
λεβάντες ανατολικός και δυτικός πουνέντες
ταράσσουν τη Μεσόγειο κι αφρίζουν το Αιγαίο
αναστατώνουν τους γιαλούς, παγώνουν τα νησάκια
οι γλάροι παραδέρνουνε κι οι πέρδικες δειλιάζουν
οι λύκοι πάνε να κρυφτούν, τα ψάρια αναρωτιούνται
γιατί αλλάζει ο καιρός, γιατί σηκώνει κύμα;
Οι ουρανοί με σύννεφα, τ’ αστέρια φοβισμένα
ο ήλιος ατημέλητος, το φως χλωμό και λίγο.
Η όστρια είναι νοτιάς, βοριάς η τραμουντάνα
οι δρόμοι ερημώσανε, ξεπάγιασε η μέρα
τα τζάκια καιν’ ασίγαστα, ζεσταίνουν πυρωμένα
μία προσδοκία συντροφιάς, μία ελπίδα ίσως
για να περάσει η μοναξιά, να φύγει ο χειμώνας
να ξαναφέρει άνθιση η όμορφη Περσεφόνη
και να πετάξουν τα πουλιά στα δένδρα στις πλατείες.
Λεβάντες ανατολικός και δυτικός πουνέντες
φυσούν με συγκατάβαση μαΐστρος και σιρόκος
αλκυονίδες φέρνουνε, υπόσχονται λιακάδες
οι ανεμώνες παίρνουνε χρώματα της αγάπης
στολίζουν τις βουνοπλαγιές και τις λοφοραχούλες.
Άντε να ‘ρθει η άνοιξη, να πέσει ο αέρας
να ηρεμήσει η θάλασσα, το κύμα να σωπάσει
μήτε λεβάντες όστρια πουνέντες τραμουντάνα.

H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*








