Ένα ποίημα του Λευτέρη Μανωλά

Ταξιδιώτες των ονείρων
Δεν πήγαμε ποτέ μαζί στο Plovdiv,
μήτε στο Leningrad, το Munich, το
Toledo.
Ασκούμασταν στους χάρτες των
πολιτειών της επιστροφής, άλλοτε
σαν γλάροι ποταμίσιοι, πότε – πότε
σαν πελαργοί νοσταλγικοί κι αποφεύγαμε
προσομοίωση των πετεινών μεσαίων
υψών και αποστάσεων αντοχής.
Τώρα ταξιδεύοντας με μηχανές
ασήκωτες,
που αγκομαχούν σαν ροχαλητό,
σε αχαρτογράφητες γεωγραφικές
ζώνες,
δεν ακούμε παρά το τιτίβισμα
οικόσιτων καλοθρεμμένων σπουργιτιών
που αργοπίνουν ηδονικά το
αρμυρό ανθόνερο των δικών μας
δακρύων,
πασπαλισμένων ελαφρά με νοσταλγία
Κεϋλάνης.

H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*











