H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ο Ζακ Μπρελ έγραψε τους ¨Μεγαλοαστούς¨ το 1961 εγκαινιάζοντας μια σειρά τραγουδιών με σατυρικό και σαρκαστικό ύφος. Προσπάθησα να το αποδώσω στα ελληνικά, διεκδικώντας βέβαια κάποιες ελευθερίες σε σχέση με το πρωτότυπο. Για παράδειγμα η κυρά χοντρο- Adrienne de Montalant έγινε απλώς ¨κυρά Άννα¨, για λόγους μετρικούς. Άλλωστε όπως έμαθα (πάντα στο διαδίκτυο) η πραγματική κυρά Αντριάνα λεγόταν du Mont-à-Leux, ήταν ιδιοκτήτρια ενός καφέ στο Mouscron (γαλλόφωνο Βέλγιο) και ο Μπρέλ της άλλαξε λίγο το όνομα για να διευκολύνει την ομοιοκαταληξία. Για τους ίδιους λόγους το ¨Οτέλ: Οι τρεις φασιανοί¨ έγιναν εδώ ¨Οτέλ Στάτους¨ και ο χορευτής βικάριος /πάστορας απόκτησε άλλη υπόσταση. Όσο για το ρεφρέν μπορεί να έχασε κάτι από την διαδοχική εξέλιξη των αστών (Plus ça devient vieux plus ça devient bête), κέρδισε όμως κάτι σε οικολογική διάσταση ε;
Σημείωση: Τυχόν μικροδιαφορές ανάμεσα στην ηχητική ανάγνωση και το γραπτό κείμενο της απόδοσης σημαίνουν απλώς ότι η επεξεργσία (ψάξιμο καταλληλότερων λέξεων) συνεχίζεται.
Σας παραθέτω παρακάτω το κείμενο του τραγουδιού του Μπρελ και την απόδοση στα ελληνικά.
Αλλά, πρώτα σε ήχο:
1. Η αρχική ηχογράφηση των ¨Μπουρζουάδων¨
.
2. Μια ανάγνωση της απόδοσης
Les bourgeois
Le cœur bien au chaud
Les yeux dans la bière
Chez la grosse Adrienne de Montalant
Avec l’ami Jojo
Et avec l’ami Pierre
On allait boire nos vingt ans
Jojo se prenait pour Voltaire
Et Pierre pour Casanova
Et moi, moi qui étais le plus fier
Moi, moi je me prenais pour moi
Et quand vers minuit passaient les notaires
Qui sortaient de l’hôtel des «Trois Faisans»
On leur montrait notre cul et nos bonnes manières
En leur chantant
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…
Le cœur bien au chaud
Les yeux dans la bière
Chez la grosse Adrienne de Montalant
Avec l’ami Jojo
Et avec l’ami Pierre
On allait brûler nos vingt ans
Voltaire dansait comme un vicaire
Et Casanova n’osait pas
Et moi, moi qui restait le plus fier
Moi j’étais presque aussi saoul que moi
Et quand vers minuit passaient les notaires
Qui sortaient de l’hôtel des «Trois Faisans»
On leur montrait notre cul et nos bonnes manières
En leur chantant
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…
Le cœur au repos
Les yeux bien sur terre
Au bar de l’hôtel des «Trois Faisans»
Avec maître Jojo
Et avec maître Pierre
Entre notaires on passe le temps
Jojo parle de Voltaire
Et Pierre de Casanova
Et moi, moi qui suis resté le plus fier
Moi, moi je parle encore de moi
Et c’est en sortant vers minuit Monsieur le Commissaire
Que tous les soirs de chez la Montalant
De jeunes «peigne-culs» nous montrent leur derrière
En nous chantant
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient bête
Les bourgeois c’est comme les cochons
Plus ça devient vieux plus ça devient c…
Οι μπουρζουάδες
Με ζεστή καρδιά,
σε μια μπύρα μπροστά,
στης κυρά Άννας τη ταβέρνα.
Με το φίλο Γιώργο
και το φίλο Πέτρο.
Εβίβα τα είκοσί μας χρόνια!
Ο Γιώργος περνιόταν για Βολτέρος
κι ο Πέτρος ήταν ο Δον Ζουάν
κι εγώ, εγώ απ’ όλους ο πιο ¨ωραίος¨,
εγώ ήμουν, ας πούμε, κάτι σαν το παν!
Και σαν το βράδυ αργά,
οι δικηγόροι παγανιά
έβγαιναν από το Μπαρ του ¨Οτέλ Στάτους¨,
τους δείχναμε τον κώλο μας
και την καλή μας την καρδιά
κράζοντάς τους:
Οι μπουρζουάδες ,
όπως τα γουρούνια,
μπόχα, λέρα, βρώμα,
λάσπη και σκουπίδια.
Οι μπουρζουάδες,
όπως όλοι ξέρουν,
κατά βάθος άλλο
δεν είναι παρά αρ…
Στα ζεστά η καρδιά,
σε μια μπύρα μπροστά,
στης κυρά Άννας την ταβέρνα.
Με το φίλο Γιώργο
και το φίλο Πέτρο
Πού κάψαμε τα είκοσί μας χρόνια;
ο Βολτέρος χόρευε σα πέος,
ντρεπότανε ο Δον Ζουάν
κι εγώ, εγώ που μένω πάντα ο πιο ωραίος,
φέσι είμαι κι ας νομίζω πως δεν ήπια καν!
Και σαν το βράδυ αργά,
οι δικηγόροι παγανιά
βγαίναν από το Μπαρ του ¨Οτέλ Στάτους¨,
τους δείχναμε τον κώλο μας
και την καλή μας την καρδιά
κράζοντάς τους:
Οι μπουρζουάδες,
όπως τα γουρούνια,
μπόχα, λέρα, βρώμα,
λάσπη και σκουπίδια.
Οι μπουρζουάδες,
όπως όλοι ξέρουν,
κατά βάθος άλλο
δεν είναι παρά αρ…
Στη σύνταξη η καρδιά,
τα πόδια μας στη γη γερά,
εκεί στο μπαρ του Οτέλ Στάτους
Με τον μετρ Γιώργο
και τον μετρ Πέτρο
νομικούς πλέον ανωτάτους!
Ο Γιώργος μιλάει για τον Βολτέρο
κι ο Πέτρος για τον Δον Ζουάν
κι εγώ, εγώ που κάνω πάντα τον ωραίο
μιλάω για μένα κι ας μη με κοιτάν!
κι όταν αργά το βράδυ,
περνάμε, αστυνόμε,
κοντά απ’ την ταβέρνα της κυρά Άννας
κάτι ξεβράκωτοι νεαροί,
εάν δεν απατώμαι,
τα οπίσθια μας δείχνουν,
κράζοντάς μας:
Οι μπουρζουάδες,
όπως τα γουρούνια,
μπόχα, λέρα, βρώμα,
λάσπη και σκουπίδια
οι μπουρζουάδες,
όπως όλοι ξέρουν
κατά βάθος άλλο,
δεν είναι παρά αρ…
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 