H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
(γράφει ο Ηλίας Κουτσούκος)
…στον ύπνο όλα γίνονται
όπως στη καθημερινή ζωή
που όλοι γύρω μου κοιμούνται
ή συμμετέχουν ύπουλα σφάζοντας τις ζωές των άλλων
που δεν τους φταίξαν τίποτα
Μουγγά κοριτσάκια με φυλάνε…
Λουσμένος σε ιδρώτα κι αίμα
νιώθω να χάνω αζιμούθια
μέσα σε όνειρα που ασύδοτα γυρνάνε
στου κεφαλιού τις ασυνάρτητες στοές.
Τότε σαν από θαύμα εμφανίζονται τούτα τα κοριτσάκια
κρατούν μακριά σπαθιά και κοφτερά μαχαίρια
φτιάχνουν τετράγωνα ή μπαίνουνε σε ινδική γραμμή
κι ορμούν όλα μαζί καρφώνοντας διαβιβαστές στη πλάτη
βγάζουν εικόνες ήττας που ήταν φυλαγμένες
μέσα σε ορύγματα νευρώνων
μου ανασκολοπίζουνε παλιές αγάπες
βγάζουν τα μάτια από βλέμματα που δήθεν με ποθήσαν
είναι απίστευτα σκληρά σε ικεσίες
όλων των καθωσπρέπει της παλιάς σχολής
στριφογυρίζουν τα σπαθιά τους στις πληγές
έτσι να ξεριζώσουνε το σκάλπ της γοητείας
που την κρεμούν στη μαύρη ζώνη τους μετά.
Κάποια στιγμή τούτο το μακελειό θέλω να σταματήσω
φωνάζοντας στην αρχηγό τους που δεν μοιάζει
πάνω από 12 να είναι
«αμάν κορίτσι μου αμάν, φτάνει ετούτος ο χαμός.»
Τότε εκείνη έρχεται και βλέπω ιδρωμένο
όλο το προσωπάκι
πάνω απ τα μουγγά χειλάκια της
μα έχει ένα βλέμμα σαν να λέει άγρια
«κάτσε στην άκρη κι άσε μας στην αποστολή μας
να κάνουμε ότι ξέρουμε, να σε φυλάμε δηλαδή»
και τι να κάνω ρε παιδιά
στην άκρη του Σφαγείου κάθομαι
και το βουλώνω…
Όταν τελειώσουν με το μακελειό -τα βλέπω-
πάνε και κάθονται στο φράχτη των ονείρων μέσα μου
κουνάν τα πόδια τους, μαζεύουν τα πεσμένα τους καλτσάκια
και βάζουν σάλιο στις πληγές πούχουν τα γόνατα τους…
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 