H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Η χαρά, η ανησυχία,
που οι αιώνιες αγάπες βιώνουν,
σε μια μέρα, σε μικρογραφία,
στα λιμάνια, συχνά ξεφυτρώνουν.
Ειν’ γραφτό για τον ναυτικό
να ζει έρωτα βιαστικό,
με την μικρή του ερωμένη,
αγάπη συμπυκνωμένη.
Χαρά, θλίψη, νάζι, οργή,
όλη τ’ έρωτα η παρτιτούρα,
στο λιμάνι, είναι εκεί,
σχεδιασμένη σε μινιατούρα.
Έχει γέλια, έχει ασπασμούς,
σε ροζ ρώγες, λευκούς λαιμούς,
καταπνίγοντας τους καημούς,
σε πάθους ωκεανούς.
Σε μια μέρα μαζί όλα αυτά
και ο χρόνος ας ξεχειλώνει,
τρεις φορές απανωτά,
μια σωστά, μια στραβά, μια σωστά…
Νωπή γύρω η μυρωδιά
από έρωτα κι από κατράμι,
χαρά, πόνος μαζί στην καρδιά
κι όλα πηγαίνουν καλά.
Για κουβέντες δεν ειν’ καιρός,
μα οι σκέψεις τρυπώνουν παντού,
τ’ αύριο ξέχνα εάν δεν θες
να σκαρώσεις καταστροφές.
Το ’χει η μοίρα των ναυτικών,
πλησιάζουν, πλευρίζουνε, δένουν,
αλλά πρέπει να ’χουν στο νου,
η Εδέμ μπορεί να ’ναι αλλού.
Σε μια μέρα, σε λίγο χρόνο,
στο λιμάνι να που ξεφυτρώνουν,
χαρά, πόθος, πάθος, που μόνο
οι μεγάλες αγάπες βιώνουν.
Είμαστε έτσι, οι ναυτικοί,
είναι πάντα ο καιρός που μας φταίει,
στα λιμάνια, βιαστικοί,
κάτι μέσα μας πάντα να καίει.
La Marine είναι ένα ποίημα του Paul Fort, από το οποίο ο Μπρασένς μελοποίησε ορισμένες στροφές. Έφτιαξα την παραπάνω προσαρμογή στα ελληνικά στριμώχνοντας, ως συνήθως, τα νοήματα στις πιο ολιγοσύλλαβες (κατά το δυνατό) ελληνικές λέξεις, έτσι ώστε η μελωδία να εξακολουθήσει να λειτουργεί.
Εδώ ο τροβαδούρος και η κιθάρα του:
Εδώ από (ναυτική) χορωδία
…και εδώ η ανάγνωση της προσαρμογής που σας έφτιαξα
La Marine (Poème de Paul Fort)
On les r’trouve en raccourci
Dans nos p’tits amours d’un jour
Toutes les joies, tous les soucis
Des amours qui durent toujours
C’est là l’sort de la marine
Et de toutes nos p’tites chéries
On accoste. Vite ! un bec
Pour nos baisers, l’corps avec
Et les joies et les bouderies
Les fâcheries, les bons retours
Il y a tout, en raccourci
Des grandes amours dans nos p’tits
On a ri, on s’est baisés
Sur les neunœils, les nénés
Dans les ch’veux à plein bécots
Pondus comme des œufs tout chauds
Tout c’qu’on fait dans un seul jour!
Et comme on allonge le temps!
Plus d’trois fois, dans un seul jour
Content, pas content, content
Y a dans la chambre une odeur
D’amour tendre et de goudron
Ça vous met la joie au cœur
La peine aussi, et c’est bon
On n’est pas là pour causer
Mais on pense, même dans l’amour
On pense que d’main il fera jour
Et qu’c’est une calamité
C’est là l’sort de la marine
Et de toutes nos p’tites chéries
On s’accoste. Mais on devine
Qu’ça n’sera pas le paradis
On aura beau s’dépêcher
Faire, bon Dieu ! la pige au temps
Et l’bourrer de tous nos péchés
Ça n’sera pas ça ; et pourtant
Toutes les joies, tous les soucis
Des amours qui durent toujours !
On les r’trouve en raccourci
Dans nos p’tits amours d’un jour…
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 