H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Ένα πρόσωπο που συνάντησα πριν λίγα χρόνια και που, αν και δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα, μου προκάλεσε αμέσως συμπάθεια ¨εξ ενστίκτου¨, είναι ο καθηγητής της Νομικής Κώστας Χατζηκωνσταντίνου. Γι αυτό στενοχωρήθηκα που οι διαδικασίες της συμμετοχής του σε (και της απεμπλοκής του από) το εκλεκτορικό σώμα που συνεδρίασε πρόσφατα στη σχολή μου για τη γνωστή ανέλιξη, έδωσαν λαβή σε παρεξηγήσεις. (Αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο ότι τα μέλη της γενικής συνέλευσης δεν γνώριζαν μέχρι την τελευταία στιγμή την τελική σύνθεσή του εκλεκτορικού σώματος και πολύ περισσότερο τα αιτήματα παραίτησης ή αποχώρησης από αυτό). Όμως η κατάσταση διευκρινίστηκε και με χαρά αναδημοσιεύω την επιστολή του συνάδελφου Α, Μπαλτζή ο οποίος είχε διατυπώσει κάποιες σχετικές ενστάσεις και ο οποίος αποσαφηνίζει τα πράγματα.
(Η επιστολή κυκλοφόρησε στον ¨ενδοπανεπιστημιακό διάλογο¨ και περιλαμβάνει και γενικότερες παρατηρήσεις για την διεξαγωγή της εν λόγω συνεδρίασης. Με τη συναίνεση του κ. Μπαλτζή αποσιωπώ μερικά δευτερεύοντα σημεία που αφορούν σε επιμέρους διαφωνίες με άλλα πρόσωπα εμμέσως και δευτερευόντως εμπλεκόμενα σε αυτή την ιστορία. Αλλιώς θα χρειάζονταν επεξηγήσεις που κρίνω πλεοναστικές. Σημειώνω επίσης ότι συμμερίζομαι πλήρως τα όσα γράφει για τους καθηγητές Ιντζεσίλογλου και Αναστασιάδη).
Η επιστολή:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Δοκίμασα μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη σήμερα. Ο κύριος
Χατζηκωνσταντίνου αποκατέστησε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό στις
διαδικασίες κρίσης των μελών ΔΕΠ και έδειξε στην πράξη τι σημαίνει
ακαδημαϊκός δάσκαλος, όταν με υποδειγματικό τρόπο, με γενναιότητα και
εντιμότητα αυτοεξαιρέθηκε από το εκλεκτορικό της κ. Παναγιωταρέα.
Απέδειξε ταυτόχρονα ότι δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη από αυτόκλητους
«προστάτες» (…). Η προσέλευση του κ. Χατζηκωνσταντίνου
και η αξιοθαύμαστη πράξη του, διαψεύδουν με τον καλύτερο τρόπο την
εικόνα που τεχνηέντως επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί (…).
Σήμερα, οι συνάδελφοι κ.κ. Ιντζεσίλογλου και Αναστασιάδης από το Τμήμα
Νομικής συνέβαλαν αποφασιστικά, ώστε να ανακτήσει το Τμήμα μας τη
χαμένη του αξιοπρέπεια, να αποδοθούν επιτέλους τα του καίσαρος τω
καίσαρι και εμείς – οι νεότεροι συνάδελφοι – να αισθανθούμε ότι
πράγματι εργαζόμαστε σε Πανεπιστήμιο και όχι στο παραμάγαζο κάποιων
παραγοντίσκων. Επιστρέφοντας στον «τόπο του εγκλήματος» – όπως από
παραδρομή ανέφερε κάποιος εκλέκτορας – αποκατέστησαν την εμπιστοσύνη
μας στις διαδικασίες.
Έκπληξη επίσης αποτέλεσε το γεγονός ότι ορισμένοι συνάδελφοι –
εξωτερικοί ως προς το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ – θεώρησαν καλό να
καταδικάσουν τα νέα μέσα επικοινωνίας, όπως ο διάλογος αυτός,
αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι οι νοσταλγοί της αδιαφάνειας, οι
ζηλωτές της σιωπής, του αυταρχισμού και των ιεραρχιών στρατιωτικού
τύπου, είναι τελικά τα ίδια πρόσωπα που υπονομεύουν εκ των έσω το
δημόσιο πανεπιστήμιο.
Δεν με εξέπληξε όμως καθόλου το γεγονός ότι η κυρία Παναγιωταρέα
επιχείρησε να συγκεντρώσει τα ονόματα των φοιτητών που διαμαρτύρονταν
για «να τους δείξει αυτή». Είναι άλλωστε γνωστή για τον αμοραλισμό της
και τις ρηξικέλευθες αντιλήψεις της περί παιδαγωγικής και δημοκρατίας.
Ε, λοιπόν, η ακαδημαϊκή κοινότητα της έδειξε σήμερα αυτά που εδώ και
καιρό θα έπρεπε να της έχει δείξει, στερώντας της την ιδιότητα για την
οποία είχε ήδη ράψει την τήβεννο. Δεν θα εκπλαγώ, επίσης, εάν από
αύριο κιόλας αρχίσει τις προσπάθειες να αποδώσει το αποτέλεσμα της
διαδικασίας σε φανταστικούς εχθρούς (π.χ. εκδοτικά συμφέροντα,
συνομωσίες σε βάρος της κ.λπ.), προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό ακόμη
μια φορά τους συναδέλφους της.
Εκ μέρους όσων αγαπούμε και σεβόμαστε αυτό που κάνουμε, ευχαριστώ
όσους συνέβαλαν στο αποτέλεσμα αυτό.
Με εκτίμηση
Α. Μπαλτζής
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 