H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Μήπως άραγε οι διαφημιστές και οι λοιπές καταναλωτικές δυνάμεις (νεοφιλελεύθεροι, ηδονιστές, ιδιωτικοποιούντες Ιδιώτες, σαρκικοί μεταμοντέρνοι ατομικιστές, πραγματιστές του ¨ό, τι πουλάει έχει δίκιο¨, καταπιεσμένοι πνευματικοί επαρχιώτες -έκθαμβοι μπροστά στη βιτρίνα με τα φαντασμαγορικά φαντάσματα της ιδιωτικής ευημερίας) άρχισαν να προβληματίζονται από τις καιρικές αλλαγές ή από τα προβλήματα της ρύπανσης (υλικής και ηθικής) που προκαλεί η παραγωγή και η κατανάλωση του περιττού που προπαγανδίζουν;
Μάλλον όχι.
Αντίθετα το βαρέλι έχει κι άλλους πάτους και τα όνειρά τους διαθέτουν κι άλλες υψηλές κορυφές.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ιδανικό κάθε παμπόνηρου κουτοπόνηρου παν-ξύπνιου πωλητή (όταν τα επιχειρήματα περί ελεύθερου ανταγωνισμού και περί υγειών ¨νόμων της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς¨ ξεφτίζουν, ή ζορίζονται από την εμφάνιση ¨απρόοπτων κρίσεων¨ και δεν πείθουν πια κανέναν) εξαντλείται στη δημιουργία ολιγοπωλίων, άντε και ιδιωτικών μονοπωλίων, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο δε φτάνει πια.
Το ιδανικό που έχει αρχίσει ήδη να ανατέλλει στα επιτελεία των πανίσχυρων Ιδιωτών (το κράτος είμαι εγώ) είναι η ιδιωτικοποίηση της ιδέας της ¨συνδρομής¨:
Να πληρώνεις είτε καταναλώνεις είτε όχι!
Με αυτή την προϋπόθεση θα μπορούσαν ίσως να αρχίζουν κάτι να ψελλίζουν και περί ¨πράσινου καπιταλισμού¨.
Και αυτό (σκέφτονται να;) κάνουν.
Σημείωση: Βλέπε πχ την επερχόμενη ιδιωτική ψηφιακή τηλεόραση (που προορίζεται να αντικαταστήσει την υπάρχουσα αναλογική -που θα καταργηθεί) για την οποία προβλέπεται συνδρομή. Βλέπε ακόμη την πρόσφατη επιβάρυνση της καρτοκινητής τηλεφωνίας που σπρώχνει προς την συνδρομητική, κ.α.
Βασίλης Νόττας
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 