Μεγάλωσα. Τα μαζεύω και φεύγω. Όπου να ’ναι. Μία ακόμη εκπαιδευτική χρονιά, η φετινή, και αυτό ήταν. Διαλέξεις, εξετάσεις, συνελεύσεις γενικές, συναντήσεις άτυπες, συγκρούσεις ρητές και υπαινισσόμενες, διερευνήσεις, κρίσεις ημέτερες και αλλότριες: τέλος. Αν ήμουν κύκνος, λέμε τώρα, θα υποκλινόμουν και θα έριχνα ένα τραγούδι, ας πούμε μια καταληκτική άρια, ένα μελαγχολικό σόλο, ένα αποχαιρετιστήριο παράπονο. Δεν είμαι ιπτάμενος μακρυλαίμης, και έτσι το μόνο που θα εκφέρω θα είναι μια σειρά σκέψεων, που θα μοιάζουν -εκ των πραγμάτων- καταληκτικές, (μα στην ουσία θα ’ναι πολύ λιγότερο εμφαντικές απ’ ό, τι υπήρξαν κάποτε), και που θα εξακολουθήσουν να αποκαλούνται ¨μαθήματα¨. Τα τελευταία.
Ανθυποσημείωση1: Θα έχω και φέτος, όπως πάντα, τις πόρτες της αίθουσας διδασκαλίας ανοιχτές για όποιον θέλει να προβληματιστεί πάνω στις σχέσεις κοινωνίας και επικοινωνίας. Τα αντικείμενα παραμένουν: στο χειμερινό εξάμηνο: ¨κοινωνιολογία της μαζικής επικοινωνίας¨ και ¨κοινωνική διάσταση του ραδιοφώνου¨, και στο εαρινό: ¨κοινωνική ιστορία των ΜΜΕ¨ και ¨κοινωνική ανάλυση αφηγήματος¨.
Ανθυποσημείωση2: Εντάξει, είναι μάλλον φυσιολογικό και προβλέψιμο: που και που, εδώ ή στα μαθήματα θα αποδρούν απολογιστικές διατυπώσεις. Υπομονή.