Οι επισκέπτες του παρόντος ιστότοπου τον Βασίλη Μεταλλινό τον ξέρετε. Αν όχι μπορείτε να τον πληκτρολογήσετε (ως ονοματεπώνυμο) εδώ αριστερά στην ¨αναζήτηση¨ και θα βρείτε κείμενά του που δημοσιεύτηκαν παλιότερα στο Ιστολογοφόρο. Σας υπενθυμίζω ότι πρόκειται για φίλο αρχιτέκτονα, κένταυρο, μοναχικό δίκυκλο ταξιδευτή, καθώς και πνευματώδη καταγραφέα εμπειριών. Οι φωτογραφίες είναι επίσης δικές του. Σήμερα λοιπόν έχουμε και λέμε:
INDIA, ιστορίες καραντίνας με click away
Everybody’s talking at me
I don’t hear a word they’re saying
Only the echoes of my mind… (Harry Nilsson)
.
Δεκέμβριος, 2017. Φεύγω από το Madurai ξημερώματα προς νοτιοδυτικά γενικώς, για να βρώ την ΝΗ 44. Με βροχή. Στόχος η Βομβάη. Σε μιά βδομάδα η φωνή της Τουρκάλας: «Ladiesand gentlemen, welcome onboard Flight TK6540, please fasten your seatbelts » και τα λοιπά και τα λοιπά…
Εικοστή έβδομη μέρα στο Tamil Nadu κι αρχίζω τον δρόμο της επιστροφής, γιατί ως γνωστόν οι γυναίκες και τα οστρακοειδή αντέχουν μια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια στην αναμονή… Μετά γίνονται δηλητήριο!
Οδηγώ στον ανοιχτό δρόμο μέσα στo πρωινό κυκλοφοριακό χάος , χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από οποιονδήποτε άνθρωπο με γνωρίζει κι αποκομμένος από οτιδήποτε μου δίνει μια αίσθηση ταυτότητας.
Είκοσι επτά μέρες περιπλανώμενος, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς να γνωρίζω τι με σπρώχνει, να συνεχίζω. Για ν’ αγγίξω την ταυτότητα των λαών? Μήπως από δίψα για έξαψη και περιπέτεια? Ή επειδή έχω μεγαλώσει και θέλω να καταλάβω κάτι …πριν να ‘ναι πολύ αργά? Όχι …μη το βαρύνουμε το πράγμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »