Ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΦΘΑΣΕΙ
Απολουομένη η Αφροδίτη
με το νερό να στάζει
απ’ του κορμιού της τις αιχμές
τίναξε τα καστανά μαλλιά της
και κοίταξε απ’ το παραθυράκι του μπάνιου της.
Όλος ο κόσμος σιγόβραζε
μες το κίτρινο καλοκαίρι.
Αναλογίστηκε τη γύμνια της
και γεμάτη ευχαρίστηση
ξεκίνησε να ντύνεται.
Ήθελε πάση θυσία
να προλάβει το τρένο των επτά.
Στον Πλαταμώνα την περίμενε
ο Πήγασος ν’ ανέβουν στον Όλυμπο
για τη σύναξη των θεών.
Έπρεπε να προφθάσει.
*
*
ΔΟΥΛΕΨΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ
Δεύτερος χρόνος που δουλεύω
πάνω στον μηρό του Κολοσσού.
Μ’ έστειλε ο Λύσιππος
να βοηθήσω τον Χάρη
και με καθοδήγησε λεπτομερώς.
Απαλά χτυπώ τη σμίλη
για να φανούν οι φλέβες
στην προσπάθεια στήριξης
χωρίς ν’ αποσιωπείται
η ικανότητα ισορροπίας.
Μέγα πάθος με κατέχει
καθώς μετέχω ολόψυχα
στην ιερή δημιουργία
του αγάλματος του θεού Ήλιου.
Λέγεται πως σε επτά μήνες
ολοκληρώνεται το έργο
και πλοία θα διέρχονται
κάτω απ’ τα πόδια του Κολοσσού.
Κανείς βέβαια δε θα θυμάται
πως τις ωραίες λεπτομέρειες
του αριστερού μηρού
τις δούλεψα νυχθημερόν εγώ
όπως και των γλουτών
τις τέλειες καμπύλες.
Όμως ενδόμυχα καμαρώνω
γιατί την τέχνη μου γνωρίζω
κι έφερα σε πέρας την αποστολή
με τρόπο απαράμιλλο
στο θαύμα αυτό της γλυπτικής.